Przysłów 7
1 Synu mój! strzeż słów moich, a przykazanie moje chowaj u siebie.
Ka capa, ka lawk hah hringkhai nateh, kaie kâpoelawknaw hah na thung vah pâkuem haw.
2 Strzeż przykazań moich, a żyć będziesz; a nauki mojej, jako źrenicy oczów swych.
Kaie kâpoelawk hah, pâkuem nateh, hringkhai haw. Hahoi, Kaie kâpoelawknaw hah na mitmu patetlah ring haw.
3 Uwiąż je na palcach twoich, napisz je na tablicy serca twego.
Na kutdawnnaw dawk pâkhit nateh, na lungthin dawkvah thut haw.
4 Mów mądrości: Siostraś ty moja, a roztropność przyjaciółką nazywaj,
Lungangnae koevah, ka tawncanu lah na o tet nateh, thaipanueknae hah na tawncanu patetlah pouk haw.
5 Aby cię strzegły od żony cudzej, i od obcej, która mówi łagodne słowa.
Het niyah napui kahawihoehnaw koehoi na hlout sak vaiteh, lawk radip lawk pâhnan naw koehoi na ring han.
6 Bom oknem domu swego przez kratę moję wyglądał;
Kama im e hlalangaw dawk hoi ka khet boteh,
7 I widziałem między prostakami, obaczyłem między synami młodzieńca głupiego,
Kamawngrame thung dawk, nawsai buet touh hah tanglanaw rahak vah ka hmu.
8 Który szedł ulicą przy rogu jej, drogą postępując ku domowi jej.
Hote napui aonae lamtakin koe a pha awh toteh, ahni im lah ceinae lamtalawi hah a dawn.
9 Ze zmierzkiem pod wieczór, w ciemności nocnej, i w mroku.
Tangmin karumsaning a pha toteh,
10 A oto niewiasta spotkała go, w ubiorze wszetecznicy, chytrego serca,
hawvah, hak kamthoup niteh, ka kâyawt e napui ni a kâhmo.
11 Świegotliwa i nie ukrócona, a w domu własnym nie mogły się ostać nogi jej;
Hote napui teh a im vah duem kaawm thai hoeh e, a lungkatang e lah ao.
12 Raz na dworzu, raz na ulicach i po wszystkich kątach zasadzki czyniąca;
Lamthung hoi lam takin koe ao teh tamipueng hah ouk a pawp.
13 I uchwyciła go, i pocałowała go, a złożywszy wstyd z twarzy swojej, rzekła mu:
A takawi teh, tang a paco Lungpuennae awm laipalah, hettelah a dei.
14 Ofiary spokojne są u mnie; dzisiajm oddała śluby moje.
Roum thueng hane ka tawn. Sahnin ka lawkkam ka kuep sak han.
15 Przetożem wyszła przeciw tobie, abym pilnie szukała twarzy twojej, i znalazłam cię.
Hatdawkvah nang dawn hanelah ka tho. Na tawng teh na kâhmo toe.
16 Obiłam kobiercami łoże moje, ozdobione rzezaniem i prześcieradłami egipskiemi.
Ka ikhun dawk a meikahawi poung e hni Izip lukkarei a em kaawm e sut ka phai toe.
17 Potrząsnęłam pokój swój myrrą, aloesem, i cynamonem.
Ka ikhun teh, murah hoi aloe, nakzik hmuitui hoi ka pathoup toe.
18 Pójdźże, opójmy się miłością aż do poranku, ucieszmy się miłością.
Tho haw, khodai totouh, lungpatawnae lahoi phaibongcito roi sei.
19 Boć męża mego w domu niemasz; pojechał w drogę daleką.
Bangkongtetpawiteh, ka vâ teh im vah awm hoeh. Tangkabom a sin teh, kho hlanae koe kahlawng yo a cei toe.
20 Worek pieniędzy wziął z sobą; dnia pewnego wróci się do domu swego.
Thapa a kamhluem to doeh tho ti toe telah atipouh.
21 I nakłoniła go wielą słów swoich, a łagodnością warg swoich zniewoliła go.
Lawkdeithoumnae ni a tâ teh, lawk pâhnan hoi a tacuek thai
22 Wnet poszedł za nią, jako wół, gdy go na rzeź wiodą, a jako głupi do pęta, którem karany bywa.
Maitotan ni moi theinae koe a pâtam e patetlah thoseh, sayuk ni a lungthin pala ni a cusin hoehnahlan karap coungroe e patetlah thoseh,
23 I przebiła strzałą wątrobę jego; kwapił się jako ptak do sidła, nie wiedząc, iż je zgotowano na duszę jego.
Tava ni a due nahanelah patung e tangkam a panue hoeh teh, karanglah a kâen e patetlah thoseh, thoundoun teh hote napui hnuk tang a kâbang.
24 Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a bądźcie pilni powieści ust moich.
Hatdawkvah, ka capanaw, ka lawk heh tarawi awh nateh, ka dei e lawk hah kahawicalah pouk awh.
25 Niechaj się nie uchyla za drogami jej serce twoje, ani się tułaj po ścieszkach jej.
Na lungthin hah hote napui koelah, kamlang sak hanh, a dawn e lam dawk dawn hanh.
26 Albowiem wielu zraniwszy poraziła, i mocarze wszyscy pozabijani są od niej.
Bangkongtetpawiteh, tami moikapap hmâ a paca teh, athakaawme tami moikapap a kamlei sak toe.
