Przysłów 7
1 Synu mój! strzeż słów moich, a przykazanie moje chowaj u siebie.
Ka ca ka olthui he ngaithuen lamtah ka olpaek he na taengah khoem ne.
2 Strzeż przykazań moich, a żyć będziesz; a nauki mojej, jako źrenicy oczów swych.
Ka olpaek he ngaithuen lamtah hing puei. Ka olkhueng he na mikhmuh ah thenhnaih la om saeh.
3 Uwiąż je na palcach twoich, napisz je na tablicy serca twego.
Te te na kutdawn dongah hlaengtang lamtah na lungbuei cabael dongah daek lah.
4 Mów mądrości: Siostraś ty moja, a roztropność przyjaciółką nazywaj,
Cueihnah te, “Ka ngannu nang tah,” ti nah lamtah yakmingnah te pacaboeina la khue.
5 Aby cię strzegły od żony cudzej, i od obcej, która mówi łagodne słowa.
Rhalawt nu taeng lamkah khaw, kholong nu kah hoem ol lamkah khaw namah aka ngaithuen ham ni.
6 Bom oknem domu swego przez kratę moję wyglądał;
Ka im bangbuet kah thohhuel long ka dan.
7 I widziałem między prostakami, obaczyłem między synami młodzieńca głupiego,
Te vaengah hlangyoe rhoek te ka hmuh tih cadong ca rhoek khuiah a lungbuei aka talh khaw ka yakming.
8 Który szedł ulicą przy rogu jej, drogą postępując ku domowi jej.
Huta imdak kah bangkil te a paan tih huta im kah longpuei la luei.
9 Ze zmierzkiem pod wieczór, w ciemności nocnej, i w mroku.
Hlaemhmah ah, khothun kholaeh ah, khoyin yinthuem neh khohmuep ah khaw, cet.
10 A oto niewiasta spotkała go, w ubiorze wszetecznicy, chytrego serca,
Anih aka doe ham huta ngawn tah pumyoi hnisui neh a lungbuei a uep coeng ke.
11 Świegotliwa i nie ukrócona, a w domu własnym nie mogły się ostać nogi jej;
Tekah huta tah hue a sak tih a im ah khaw a thinthah. A khopha khaw duem pawh.
12 Raz na dworzu, raz na ulicach i po wszystkich kątach zasadzki czyniąca;
Tahae nawn ah imkawt ah, tahae ah toltung neh bangkil takuem ah rhongngol coeng.
13 I uchwyciła go, i pocałowała go, a złożywszy wstyd z twarzy swojej, rzekła mu:
Tekah cadong te a sol tih a mok, a maelhmai khaw a cadong ham a tanglue pah tih cadong te,
14 Ofiary spokojne są u mnie; dzisiajm oddała śluby moje.
Kamah taengkah rhoepnah hmueih neh tihnin ah tah ka olcaeng te ka thuung coeng.
15 Przetożem wyszła przeciw tobie, abym pilnie szukała twarzy twojej, i znalazłam cię.
Te dongah nang doe ham neh na mikhmuh ah toem hamla ka mop tih nang kam hmuh tangloeng.
16 Obiłam kobiercami łoże moje, ozdobione rzezaniem i prześcieradłami egipskiemi.
Ka soengca te Egypt hnitang, cenlang, hniphaih neh ka phaih coeng.
17 Potrząsnęłam pokój swój myrrą, aloesem, i cynamonem.
Ka thingkong dongah murrah, thingul, thingsa ka khueh thil coeng.
18 Pójdźże, opójmy się miłością aż do poranku, ucieszmy się miłością.
Halo lah a hlo neh mincang duela hmilhmal sih lamtah, pumnai neh yoka sih.
19 Boć męża mego w domu niemasz; pojechał w drogę daleką.
Tongpa loh a im ah om pawt tih khohla ah yiin la cet coeng.
20 Worek pieniędzy wziął z sobą; dnia pewnego wróci się do domu swego.
A kut dongah tangka cun a khuen tih hlalum hnin ah ni a im la ha pawk eh?,” a ti.
21 I nakłoniła go wielą słów swoich, a łagodnością warg swoich zniewoliła go.
Anih te a rhingtuknah cungkuem neh a yoek tih a hmuilai kah hamsum neh a heh.
22 Wnet poszedł za nią, jako wół, gdy go na rzeź wiodą, a jako głupi do pęta, którem karany bywa.
Te dongah huta hnukah maeh la aka poeh vaito bangla, aka ang thuituennah dongkah khocin rhui bangla cet.
23 I przebiła strzałą wątrobę jego; kwapił się jako ptak do sidła, nie wiedząc, iż je zgotowano na duszę jego.
Vaa loh pael khuila a kun paitok bangla a thin te thaltang loh a khoh pah duela a hinglu te ming pawh.
24 Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a bądźcie pilni powieści ust moich.
Te dongah ca rhoek loh kai ol he hnatun uh lamtah ka ka dongkah olthui he hnatung uh laeh.
25 Niechaj się nie uchyla za drogami jej serce twoje, ani się tułaj po ścieszkach jej.
Anih kah longpuei la mael boeh, na lungbuei te anih kah a hawn la khohmang sak boeh.
26 Albowiem wielu zraniwszy poraziła, i mocarze wszyscy pozabijani są od niej.
Anih loh hmalaem la muep a cungku sak tih aka tlung rhoek khaw boeih a ngawn coeng.
