Przysłów 6
1 Synu mój! jeźlibyś ręczył za przyjaciela twego, a dałbyś obcemu rękę twoję:
Hev du borga for grannen din, son min, hev du handtekest for ein annan,
2 Usidliłeś się słowy ust twoich, pojmanyś mowami ust twoich.
er du bunden ved ord av din munn, er du fanga i ord av din munn,
3 Przetoż uczyń tak, synu mój! a wyzwól się, gdyżeś wpadł w rękę przyjaciela twego; idźże, upokórz się, a nalegaj na przyjaciela twego.
gjer då soleis, son min, og berga deg, sidan du er komen i handi på grannen: Gakk og kasta deg ned for grannen, gjer ågang på han,
4 Nie dawaj snu oczom twoim, ani drzemania powiekom twoim.
unn ikkje dine augo svevn, eller augneloki ein blund.
5 Wyrwij się jako łani z rąk myśliwca i jako ptak z ręki ptasznika.
Frels deg som ei gasella or handi hans, som ein fugl or fangarvald!
6 Idź do mrówki, leniwcze! obacz drogi jej, a nabądź mądrości;
Gakk til mauren, du leting, sjå hans ferd og vert vis!
7 Która, choć nie ma wodza, ani przełożonego, ani pana,
Han hev ingen hovding eller fut eller herre,
8 Przecież w lecie gotuje pokarm swój, a zgromadza w żniwa żywność swoję.
men lagar um sumaren maten sin til og hev um hausten sanka si føda.
9 Leniwcze! dokądże leżeć będziesz? kiedyż wstaniesz ze snu swego?
Kor lenge vil du liggja, du leting? Når ris du upp or di svevn?
10 Trochę się prześpisz, trochę podrzemiesz, trochę złożysz ręce, abyś odpoczywał.
Endå litt svevn, endå litt blunding, endå litt kvild med henderne i kross,
11 A wtem ubóstwo twoje przyjdzie jako podróżny, a niedostatek twój, jako mąż zbrojny.
so kjem armodi di som ein farande fant og naudi som skjoldvæpna mann.
12 Człowiek niepobożny, mąż złośliwy chodzi w przewrotności ust;
Ugagns menneskje, illgjerningsmann, er den som gjeng og rengjer munnen,
13 Mruga oczyma swemi, mówi nogami swemi, ukazuje palcami swemi;
som blinkar med augo, skrapar med foten, peikar med fingrarne,
14 Przewrotności są w sercu jego, myśli złe na każdy czas, a zwady rozsiewa.
med meinspel i hjarta, alltid emnar på ilt, og yppar trættor.
15 Przetoż prędko przyjdzie upadek jego; nagle skruszony będzie bez uleczenia.
Difor kjem hans undergang brått, snøgt vert han ulækjande krasa.
16 Sześć jest rzeczy, których nienawidzi Pan, a siódma jest obrzydliwością duszy jego;
Det er seks ting som Herrens hatar, og sju er ei gru for hans sjæl:
17 Oczów wyniosłych, języka kłamliwego, i rąk wylewających krew niewinną;
Storlåtne augo, ljugartunga, hender som renner ut skuldlaust blod,
18 Serca, które knuje myśli złe; nóg, które się kwapią bieżeć ku złemu;
hjarta som tenkjer upp vonde råder, føter som renner rapt til vondt,
19 Świadka fałszywego, który mówi kłamstwo, i tego, który sieje rosterki między braćmi.
den som lyg og vitnar falskt, den som yppar strid millom brør.
20 Strzeżże, synu mój! przykazania ojca twego, a nie opuszczaj nauki matki twojej.
Son min, tak vare på bodet åt far din, og kasta’kje frå deg læra åt mor di!
21 Wiążże je zawżdy u serca twego, a wieszaj je u szyi twojej.
Bitt deim alltid til hjarta ditt, knyt deim um halsen din!
22 Gdziekolwiek pójdziesz, poprowadzi cię; gdy, zaśniesz strzedz cię będzie, a gdy się ocucisz, rozmawiać z tobą będzie,
Når du gjeng, skal læra leida deg; når du ligg, skal ho vaka yver deg; når du vaknar, skal ho tala til deg.
23 (Bo przykazanie jest pochodnią, nauka światłością, a drogą żywota są karności ćwiczenia.)
For bodet er ei lykt og lovi er ljos, og påminning med tukt er livsens veg.
24 Aby cię strzegły od niewiasty złej, i od łagodnego języka niewiasty obcej.
Dei kann vara deg frå den vonde kvinna, frå den sleipe framande tunga.
25 Nie pożądaj piękności jej w sercu twojem, a niech cię nie łowi powiekami swemi.
Ikkje trå i hjarta etter vænleiken hennar, og lat ho’kje fanga deg med augneloki sine!
26 Albowiem dla niewiasty wszetecznej zubożeje człowiek aż do kęsa chleba; owszem żona cudzołożna drogą duszę łowi.
For skjøkja armar ut til siste brødbit, og gifte kona jagtar etter dyre livet.
27 Izaż może kto brać ogień do zanadrzy swoich, aby szaty jego nie zgorzały?
Kann nokon taka eld i fanget og ikkje brenna klædi sine?
28 Izaż może kto chodzić po rozpalonym węglu, aby się nogi jego nie poparzyły?
Ell’ kann ein gå på gløder og ikkje svida føterne?
29 Tak kto wchodzi do żony bliźniego swego, nie będzie bez winy, ktokolwiek się jej dotknie.
So vert det med den som gjeng inn til kona åt grannen; ingen kjem urefst frå det, um han rører henne.
30 Nie kładą hańby na złodzieja, jeżliż co ukradnie, chcąc nasycić duszę swoję, będąc głodnym;
Vert ikkje tjuven vanvyrd, um han stel og vil stilla sin svolt?
31 Ale gdy go zastaną, nagradza siedmiorako, albo wszystkę majętność domu swego daje.
Vert han teken, lyt han sjufaldt betala, alt han eig i sitt hus, lyt han gjeva.
32 Lecz cudzołożący z niewiastą głupi jest, a kto chce zatracić duszę swoję, ten to czyni.
Den som driv hor med ei kona, er vitlaus, den som vil tyna seg sjølv, gjer slikt.
33 Karanie i zelżywość odniesie, a hańba jego nie będzie zgładzona.
Hogg og skjemsla fær han, og ingen utslettar hans skam.
34 Bo zawisna miłość jest zapalczywością męża, a nie sfolguje w dzień pomsty.
For mannen harmast i åbryskap, på hemnsdagen sparer han ikkje.
35 Nie będzie miał względu na żaden okup, ani przyjmie, chociażby mu najwięcej darów dawano.
Han bryr seg ikkje um nokor bot og tek’kje imot um du gjev han mykje.
