Przysłów 5
1 Synu mój! bądź pilen mądrości mojej, a ku mojej roztropności nakłoń ucha twego,
Hijo mío está atento a mi sabiduría, y a mi inteligencia inclina tu oído:
2 Abyś strzegł ostrożności, a umiejętność aby wargi twoje zachowała.
Para que guardes mis consejos; y tus labios conserven la ciencia.
3 Bo choć niewiasty obcej wargi miodem opływają, a gładsze niż oliwa usta jej:
Porque los labios de la mujer extraña destilan panal de miel; y su paladar es más suave que el aceite:
4 Ale ostatnie rzeczy jej gorzkie jak piołun, a ostre jako miecz na obie strony ostry.
Mas su fin es amargo como el ajenjo; agudo como espada de dos filos.
Sus pies descienden a la muerte: sus pasos sustentan el sepulcro. (Sheol h7585)
6 Jeźlibyś zważyć chciał ścieszkę żywota jej, nie pewne są drogi jej, nie poznasz ich.
Si no pesares el camino de vida, sus caminos son instables: no los conocerás.
7 Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a nie odstępujcie od powieści ust moich.
Ahora pues, hijos, oídme, y no os apartéis de las razones de mi boca.
8 Oddal od niej drogę twoję, a nie przybliżaj się ku drzwiom domu jej.
Aleja de ella tu camino; y no te acerques a la puerta de su casa.
9 Byś snać nie podał obcym sławy twojej, a lat twoich okrutnikowi;
Porque no des a los extraños tu honor; y tus años a cruel.
10 By się snać nie nasycili obcy siłą twoją, a prace twoje nie zostały w domu cudzym;
Porque no se harten los extraños de tu fuerza; y tus trabajos estén en casa del extraño:
11 I narzekałbyś w ostateczne czasy twoje, gdybyś zniszczył czerstwość twoję i ciało twoje;
Y gimas en tus postrimerías, cuando se consumiere tu carne y tu cuerpo,
12 I rzekłbyś: O jakożem miał ćwiczenie w nienawiści, a strofowaniem gardziło serce moje!
Y digas: ¿Cómo aborrecí el castigo; y mi corazón menospreció la reprensión,
13 Nie słuchałem głosu ćwiczących mię, a tym, którzy mię uczyli, nie nakłaniałem ucha mego!
Y no oí la voz de los que me castigaban; y a los que me enseñaban no incliné mi oído?
14 Maluczkom nie przyszedł we wszystko nieszczęście, w pośród zebrania i zgromadzenia.
Poco se faltó para que no cayese en todo mal, en medio de la compañía y de la congregación.
15 Pij wodę ze zdroju twego, a wody płynące ze źródła twego!
Bebe el agua de tu cisterna, y las corrientes de tu pozo.
16 Niech się precz rozchodzą źródła twoje, a po ulicach strumienie wód.
Derrámense por de fuera tus fuentes: en las plazas los ríos de tus aguas.
17 Miej je sam dla siebie, a nie obcy z tobą.
Sean para ti solo, y no para los extraños contigo.
18 Niech nie będzie zdrój twój błogosławiony, a wesel się z żony młodości twojej.
Será bendito tu manadero; y alégrate de la mujer de tu mocedad.
19 Niechżeć będzie jako łani wdzięczna, i sarna rozkodzna; niech cię nasycają piersi jej na każdy czas, w miłości jej kochaj się ustawicznie.
Cierva amada, y graciosa cabra; sus pechos te hartarán en todo tiempo; y de su amor andarás ciego de continuo.
20 Bo przeczże się masz kochać w obcej, synu mój! i odpoczywać na łonie cudzej?
¿Y por qué andarás ciego, hijo mío, con la ajena, y abrazarás el seno de la extraña?
21 Gdyż przed oczyma Pańskiemi są drogi człowiecze, a on wszystkie ścieszki jego waży.
Pues que los caminos del hombre están delante de los ojos de Jehová, y él pesa todas sus veredas.
22 Nieprawości własne pojmają niezbożnika, a w powrozach grzechu swego uwikle się.
Sus iniquidades prenderán al impío; y con las cuerdas de su pecado será detenido.
23 Onci umrze, przeto, że nie przyjmował ćwiczenia, a dla wielkości głupstwa swego będzie błądził.
Él morirá sin castigo; y por la multitud de su locura errará.
