Przysłów 5
1 Synu mój! bądź pilen mądrości mojej, a ku mojej roztropności nakłoń ucha twego,
Son min, gjev agt på min visdom, lut øyra ned til mitt vit!
2 Abyś strzegł ostrożności, a umiejętność aby wargi twoje zachowała.
So du kann halda deg gløggtenkt, og lipporne gøyma på kunnskap.
3 Bo choć niewiasty obcej wargi miodem opływają, a gładsze niż oliwa usta jej:
For honning dryp av skjøkjelippor, og hennar gom er sleipar’ enn olje,
4 Ale ostatnie rzeczy jej gorzkie jak piołun, a ostre jako miecz na obie strony ostry.
men til slutt er ho beisk som malurt, kvass som eit tvieggja sverd.
Hennar føter stig ned til dauden, hennar fet fører radt til helheims. (Sheol h7585)
6 Jeźlibyś zważyć chciał ścieszkę żywota jej, nie pewne są drogi jej, nie poznasz ich.
Ho gjeng ikkje livsens stig, gålaus vinglar ho vegvill.
7 Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a nie odstępujcie od powieści ust moich.
Og no, søner, høyr på meg, og vik ikkje frå det munnen min mæler!
8 Oddal od niej drogę twoję, a nie przybliżaj się ku drzwiom domu jej.
Lat din veg vera langt frå henne, kom’kje nær til husdøri hennar!
9 Byś snać nie podał obcym sławy twojej, a lat twoich okrutnikowi;
Annars gjev du din vænleik til andre, åt ein hardstyrar åri dine.
10 By się snać nie nasycili obcy siłą twoją, a prace twoje nie zostały w domu cudzym;
Av di eiga vil framande mettast, det du samla med stræv, kjem i annanmanns hus,
11 I narzekałbyś w ostateczne czasy twoje, gdybyś zniszczył czerstwość twoję i ciało twoje;
so du lyt stynja til slutt når ditt hold og kjøt er upptært,
12 I rzekłbyś: O jakożem miał ćwiczenie w nienawiści, a strofowaniem gardziło serce moje!
og segja: «Kor kunde eg hata tukt, og hjarta mitt vanvyrda age?
13 Nie słuchałem głosu ćwiczących mię, a tym, którzy mię uczyli, nie nakłaniałem ucha mego!
Kvi høyrde eg ikkje på meistrarne mine, og lydde på deim som lærde meg?
14 Maluczkom nie przyszedł we wszystko nieszczęście, w pośród zebrania i zgromadzenia.
Nær var eg komen ille i det midt i mengdi som sat til tings.»
15 Pij wodę ze zdroju twego, a wody płynące ze źródła twego!
Drikk or din eigen brunn, det som renn or di eigi kjelda!
16 Niech się precz rozchodzą źródła twoje, a po ulicach strumienie wód.
Skulde kjeldorne dine renna på gata, vatsbekkjerne dine ute på torgi?
17 Miej je sam dla siebie, a nie obcy z tobą.
Lat deim vera berre for deg, og ikkje for framande med deg!
18 Niech nie będzie zdrój twój błogosławiony, a wesel się z żony młodości twojej.
Kjelda di vere velsigna, gled du deg i din ungdoms viv.
19 Niechżeć będzie jako łani wdzięczna, i sarna rozkodzna; niech cię nasycają piersi jej na każdy czas, w miłości jej kochaj się ustawicznie.
Elskhugs-hindi, ynde-gasella - barmen hennar alltid deg kveikje, stødt vere du trylt av hennar kjærleik.
20 Bo przeczże się masz kochać w obcej, synu mój! i odpoczywać na łonie cudzej?
Kvi skulde du, son min, tryllast av onnor kona, og femna barmen på framand kvinna?
21 Gdyż przed oczyma Pańskiemi są drogi człowiecze, a on wszystkie ścieszki jego waży.
For Herren hev kvar manns vegar for augo, og han jamnar alle hans stigar.
22 Nieprawości własne pojmają niezbożnika, a w powrozach grzechu swego uwikle się.
Den gudlause vert fanga i misgjerningarne sine, hans synde-band bind honom fast.
23 Onci umrze, przeto, że nie przyjmował ćwiczenia, a dla wielkości głupstwa swego będzie błądził.
Han døyr av di han ikkje let seg aga, og ved sin store dårskap tumlar han i koll.
