Przysłów 5
1 Synu mój! bądź pilen mądrości mojej, a ku mojej roztropności nakłoń ucha twego,
Min sønn! Akt på min visdom, bøi ditt øre til min forstand,
2 Abyś strzegł ostrożności, a umiejętność aby wargi twoje zachowała.
så du kan gjemme kloke råd og dine leber bevare kunnskap!
3 Bo choć niewiasty obcej wargi miodem opływają, a gładsze niż oliwa usta jej:
For en fremmed kvinnes leber drypper av honning, og glattere enn olje er hennes tunge;
4 Ale ostatnie rzeczy jej gorzkie jak piołun, a ostre jako miecz na obie strony ostry.
men til sist er hun besk som malurt, hvass som et tveegget sverd.
Hennes føtter går nedover til døden; hennes skritt fører like til dødsriket. (Sheol h7585)
6 Jeźlibyś zważyć chciał ścieszkę żywota jej, nie pewne są drogi jej, nie poznasz ich.
På livets sti vil hun ikke vandre; hennes veier går hit og dit, uten at hun vet det.
7 Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a nie odstępujcie od powieści ust moich.
Så hør nu på mig, mine barn, og vik ikke fra min munns ord!
8 Oddal od niej drogę twoję, a nie przybliżaj się ku drzwiom domu jej.
La din vei være langt fra henne, og kom ikke nær til døren på hennes hus,
9 Byś snać nie podał obcym sławy twojej, a lat twoich okrutnikowi;
forat du ikke skal gi andre din pryd og en grusom herre dine år,
10 By się snać nie nasycili obcy siłą twoją, a prace twoje nie zostały w domu cudzym;
forat ikke fremmede skal mettes av din eiendom, og frukten av din møie komme i en annen manns hus,
11 I narzekałbyś w ostateczne czasy twoje, gdybyś zniszczył czerstwość twoję i ciało twoje;
så du må stønne i din siste stund, når din kropp og ditt kjøtt tæres bort,
12 I rzekłbyś: O jakożem miał ćwiczenie w nienawiści, a strofowaniem gardziło serce moje!
Og du må si: Hvorledes har jeg kunnet hate tukt, og hvorledes har mitt hjerte kunnet forakte tilrettevisning,
13 Nie słuchałem głosu ćwiczących mię, a tym, którzy mię uczyli, nie nakłaniałem ucha mego!
så jeg ikke hørte på dem som lærte mig, og ikke bøide mitt øre til dem som veiledet mig!
14 Maluczkom nie przyszedł we wszystko nieszczęście, w pośród zebrania i zgromadzenia.
Nær var jeg kommet i den største ulykke midt i forsamlingen og menigheten.
15 Pij wodę ze zdroju twego, a wody płynące ze źródła twego!
Drikk av din egen brønn, drikk rinnende vann av din egen kilde!
16 Niech się precz rozchodzą źródła twoje, a po ulicach strumienie wód.
Skulde vel dine kilder strømme ut på gaten, dine bekker på torvene?
17 Miej je sam dla siebie, a nie obcy z tobą.
La dem være for dig alene og ikke for fremmede sammen med dig!
18 Niech nie będzie zdrój twój błogosławiony, a wesel się z żony młodości twojej.
Din kilde være velsignet, gled dig i din ungdoms hustru!
19 Niechżeć będzie jako łani wdzięczna, i sarna rozkodzna; niech cię nasycają piersi jej na każdy czas, w miłości jej kochaj się ustawicznie.
Den elskelige hind og den yndefulle stengjet! Hennes barm kvege dig til enhver tid, av hennes kjærlighet være du alltid drukken!
20 Bo przeczże się masz kochać w obcej, synu mój! i odpoczywać na łonie cudzej?
Hvorfor, min sønn, skulde du da være drukken av attrå efter en annen manns hustru og favne en fremmed kvinnes barm?
21 Gdyż przed oczyma Pańskiemi są drogi człowiecze, a on wszystkie ścieszki jego waży.
For en manns veier ligger åpne for Herrens øine, og Herren jevner alle hans stier.
22 Nieprawości własne pojmają niezbożnika, a w powrozach grzechu swego uwikle się.
Den ugudelige fanges i sine egne misgjerninger, og han holdes fast i sin egen synds snarer.
23 Onci umrze, przeto, że nie przyjmował ćwiczenia, a dla wielkości głupstwa swego będzie błądził.
Han må dø, fordi han ikke lot sig tukte, og for sin store dårskaps skyld tumler han og faller.
