Przysłów 5
1 Synu mój! bądź pilen mądrości mojej, a ku mojej roztropności nakłoń ucha twego,
Fili mi, attende ad sapientiam meam, et prudentiæ meæ inclina aurem tuam,
2 Abyś strzegł ostrożności, a umiejętność aby wargi twoje zachowała.
ut custodias cogitationes, et disciplinam labia tua conservent. Ne attendas fallaciæ mulieris.
3 Bo choć niewiasty obcej wargi miodem opływają, a gładsze niż oliwa usta jej:
Favus enim distillans labia meretricis, et nitidius oleo guttur eius.
4 Ale ostatnie rzeczy jej gorzkie jak piołun, a ostre jako miecz na obie strony ostry.
Novissima autem illius amara quasi absinthium, et acuta quasi gladius biceps.
Pedes eius descendunt in mortem, et ad inferos gressus illius penetrant. (Sheol h7585)
6 Jeźlibyś zważyć chciał ścieszkę żywota jej, nie pewne są drogi jej, nie poznasz ich.
Per semitam vitæ non ambulant, vagi sunt gressus eius, et investigabiles.
7 Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a nie odstępujcie od powieści ust moich.
Nunc ergo fili mi audi me, et ne recedas a verbis oris mei.
8 Oddal od niej drogę twoję, a nie przybliżaj się ku drzwiom domu jej.
Longe fac ab ea viam tuam, et ne appropinques foribus domus eius.
9 Byś snać nie podał obcym sławy twojej, a lat twoich okrutnikowi;
Ne des alienis honorem tuum, et annos tuos crudeli.
10 By się snać nie nasycili obcy siłą twoją, a prace twoje nie zostały w domu cudzym;
Ne forte implentur extranei viribus tuis, et labores tui sint in domo aliena,
11 I narzekałbyś w ostateczne czasy twoje, gdybyś zniszczył czerstwość twoję i ciało twoje;
et gemas in novissimis, quando consumseris carnes tuas et corpus tuum, et dicas:
12 I rzekłbyś: O jakożem miał ćwiczenie w nienawiści, a strofowaniem gardziło serce moje!
Cur detestatus sum disciplinam, et increpationibus non acquievit cor meum,
13 Nie słuchałem głosu ćwiczących mię, a tym, którzy mię uczyli, nie nakłaniałem ucha mego!
nec audivi vocem docentium me, et magistris non inclinavi aurem meam?
14 Maluczkom nie przyszedł we wszystko nieszczęście, w pośród zebrania i zgromadzenia.
Pene fui in omni malo, in medio ecclesiæ et synagogæ.
15 Pij wodę ze zdroju twego, a wody płynące ze źródła twego!
Bibe aquam de cisterna tua, et fluenta putei tui:
16 Niech się precz rozchodzą źródła twoje, a po ulicach strumienie wód.
Deriventur fontes tui foras, et in plateis aquas tuas divide.
17 Miej je sam dla siebie, a nie obcy z tobą.
Habeto eas solus, nec sint alieni participes tui.
18 Niech nie będzie zdrój twój błogosławiony, a wesel się z żony młodości twojej.
Sit vena tua benedicta, et lætare cum muliere adolescentiæ tuæ:
19 Niechżeć będzie jako łani wdzięczna, i sarna rozkodzna; niech cię nasycają piersi jej na każdy czas, w miłości jej kochaj się ustawicznie.
cerva charissima, et gratissimus hinnulus. Ubera eius inebrient te in omni tempore, in amore eius delectare iugiter.
20 Bo przeczże się masz kochać w obcej, synu mój! i odpoczywać na łonie cudzej?
Quare seduceris fili mi ab aliena, et foveris in sinu alterius?
21 Gdyż przed oczyma Pańskiemi są drogi człowiecze, a on wszystkie ścieszki jego waży.
Respicit Dominus vias hominis, et omnes gressus eius considerat.
22 Nieprawości własne pojmają niezbożnika, a w powrozach grzechu swego uwikle się.
Iniquitates suas capiunt impium, et funibus peccatorum suorum constringitur.
23 Onci umrze, przeto, że nie przyjmował ćwiczenia, a dla wielkości głupstwa swego będzie błądził.
Ipse morietur, quia non habuit disciplinam, et in multitudine stultitiæ suæ decipietur.
