Przysłów 5
1 Synu mój! bądź pilen mądrości mojej, a ku mojej roztropności nakłoń ucha twego,
Mijn zoon, schenk uw aandacht aan mijn wijsheid, Neig uw oor tot mijn inzicht;
2 Abyś strzegł ostrożności, a umiejętność aby wargi twoje zachowała.
Dat overleg en ervaring u mogen behoeden, En u bewaren voor de lippen van een vreemde vrouw.
3 Bo choć niewiasty obcej wargi miodem opływają, a gładsze niż oliwa usta jej:
Want al druipen de lippen der vreemde van honing, En is haar gehemelte gladder dan olie,
4 Ale ostatnie rzeczy jej gorzkie jak piołun, a ostre jako miecz na obie strony ostry.
Ten slotte is zij bitter als alsem, En scherp als een tweesnijdend zwaard.
Haar voeten dalen af naar de dood, Tot de onderwereld leiden haar schreden; (Sheol h7585)
6 Jeźlibyś zważyć chciał ścieszkę żywota jej, nie pewne są drogi jej, nie poznasz ich.
Ze bakent de weg des levens niet af, Maar haar paden kronkelen ongemerkt!
7 Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a nie odstępujcie od powieści ust moich.
Welnu dan kinderen, luistert naar mij, Keert u niet af van mijn woorden.
8 Oddal od niej drogę twoję, a nie przybliżaj się ku drzwiom domu jej.
Houd uw weg verre van haar, Nader niet tot de deur van haar huis:
9 Byś snać nie podał obcym sławy twojej, a lat twoich okrutnikowi;
Anders moet ge aan anderen uw frisheid afstaan, Uw jaren offeren aan een ongenadig mens
10 By się snać nie nasycili obcy siłą twoją, a prace twoje nie zostały w domu cudzym;
Verrijken zich vreemden met uw vermogen, En komt uw zuurverdiend loon in het huis van een ander.
11 I narzekałbyś w ostateczne czasy twoje, gdybyś zniszczył czerstwość twoję i ciało twoje;
Dan slaat ge ten slotte aan ‘t jammeren, En moet ge, als heel uw lichaam op is, bekennen:
12 I rzekłbyś: O jakożem miał ćwiczenie w nienawiści, a strofowaniem gardziło serce moje!
Hoe heb ik toch de tucht kunnen haten, En de vermaning in de wind kunnen slaan?
13 Nie słuchałem głosu ćwiczących mię, a tym, którzy mię uczyli, nie nakłaniałem ucha mego!
Waarom heb ik niet geluisterd naar hen, die mij onderwezen, Geen aandacht geschonken aan hen, die mij leerden?
14 Maluczkom nie przyszedł we wszystko nieszczęście, w pośród zebrania i zgromadzenia.
Nu hebben mij haast alle rampen getroffen Midden in de kring van mijn volk!
15 Pij wodę ze zdroju twego, a wody płynące ze źródła twego!
Drink water uit uw eigen bron, Een koele dronk uit uw eigen put
16 Niech się precz rozchodzą źródła twoje, a po ulicach strumienie wód.
Zoudt ge úw wellen over de rand laten stromen, Uw watergolven over de straten?
17 Miej je sam dla siebie, a nie obcy z tobą.
Néén, u alleen behoren zij toe, Niet aan vreemden nevens u.
18 Niech nie będzie zdrój twój błogosławiony, a wesel się z żony młodości twojej.
Houd dus uw bron voor u zelf, En geniet van de vrouw uwer jeugd:
19 Niechżeć będzie jako łani wdzięczna, i sarna rozkodzna; niech cię nasycają piersi jej na każdy czas, w miłości jej kochaj się ustawicznie.
Die aanminnige hinde, Die bevallige gems; Haar borsten mogen u ten allen tijde bevredigen. Aan haar liefde moogt ge u voortdurend bedwelmen.
20 Bo przeczże się masz kochać w obcej, synu mój! i odpoczywać na łonie cudzej?
Waarom, mijn zoon, zoudt ge u aan een vreemde te buiten gaan, De boezem strelen van een onbekende?
21 Gdyż przed oczyma Pańskiemi są drogi człowiecze, a on wszystkie ścieszki jego waży.
Voor de ogen van Jahweh liggen de wegen van iedereen open, Hij let op de paden van allen:
22 Nieprawości własne pojmają niezbożnika, a w powrozach grzechu swego uwikle się.
De boze wordt in zijn eigen wandaden verstrikt, In de banden van zijn zonden gevangen;
23 Onci umrze, przeto, że nie przyjmował ćwiczenia, a dla wielkości głupstwa swego będzie błądził.
Zijn losbandigheid brengt hem om het leven, Door zijn vele dwaasheden komt hij om.
