Przysłów 4
1 Słuchajcie synowie! ćwiczenia ojcowskiego, a pilnujcie, abyście umieli roztropność;
Slušajte, djeco, nastavu oèinu, i pazite da biste poznali mudrost.
2 Albowiem wam naukę dobrą daję; zakonu mego nie opuszczajcie.
Jer vam dobru nauku dajem, ne ostavljajte zakona mojega.
3 Gdybym był młodziuchnym synem u ojca mego, i jedynakiem u matki mojej,
Kad bijah sin u oca svojega mlad, i jedinac u matere svoje,
4 On mię uczył, powiadając mi: Niech się chwyci powieści moich serce twoje, strzeż przytkazań moich, a będziesz żył.
On me uèaše i govoraše mi: neka primi srce tvoje rijeèi moje, drži zapovijesti moje i biæeš živ.
5 Nabywaj mądrości, nabywaj roztropności; nie zapominaj, ani się uchylaj od powieści ust moich.
Pribavi mudrost, pribavi razum; ne zaboravljaj i ne otstupaj od rijeèi usta mojih.
6 Nie opuszczaj jej, a będzie cię strzegła; rozmiłuj się jej, a zachowa cię.
Nemoj je ostaviti, i èuvaæe te, ljubi je, i hraniæe te.
7 Początkiem wszystkiego jest mądrość, nabywajże mądrości, a za wzystkę majętność twoję nabywaj roztropności.
Mudrost je glavno; pribavi mudrost, i za sve imanje svoje pribavi razum.
8 Wywyższaj ją, a wywyższy cię, rozsławi cię, gdy ją przyjmiesz.
Podiži je i ona æe te uzvisiti, proslaviæe te kad je zagrliš.
9 Przyda głowie twojej wdzięczności, koroną ozdoby obdarzy cię.
Metnuæe ti na glavu vijenac od milina, krasnu krunu daæe ti.
10 Słuchaj, synu mój! a przyjmij powieści moje, a rozmnożąć lata żywota.
Slušaj, sine moj, i primi rijeèi moje, i umnožiæe ti se godine životu.
11 Drogi mądrości nauczam cię; po ścieszkach prostych wiodę cię;
Uèim te putu mudrosti, vodim te stazama pravijem.
12 Któremi gdy pójdziesz, nie będzie ściśniony chód twój; a jeźli pobieżysz, nie potkniesz sií.
Kad ushodiš, neæe se stezati koraci tvoji, i ako potrèiš neæeš se spotaknuti.
13 Przyjmij őwiczenie, nie puszczaj się go, strzeż go; albowiem ono jest żywotem twoim.
Drži se nastave i ne puštaj, èuvaj je, jer ti je život.
14 Ścieszką niepobożnych nie chodź, a nie udawaj się drogą złośliwych.
Ne idi na stazu bezbožnièku i putem nevaljalijeh ljudi ne stupaj.
15 Opuść ją, nie chodź po niej; uchyl się od niej, a omiń ją.
Ostavi ga, ne hodi po njemu, ukloni se od njega i mini ga.
16 Boć oni nie zasną, aż co złego zbroją; ani się uspokoją, aż kogo do upadku przywiodą;
Jer ne spavaju ako ne uèine zla, i ne dolazi im san ako koga ne obore.
17 Albowiem jedzą chleb niezbożności, a wino drapiestwa piją,
Jer jedu hljeb bezbožnosti i piju vino nasilja.
18 Ale ścieszka sprawiedliwych jako światłość jasna, która im dalej tem bardziej świeci, aż do dnia doskonałego.
A put je pravednièki kao svijetlo vidjelo, koje sve veæma svijetli dok ne bude pravi dan.
19 Droga zaś niepobożnych jest jako ciemność; nie wiedzą, o co sií otrącić mogą.
A put je bezbožnièki kao mrak, ne znaju na što æe se spotaknuti.
20 Synu mój! słów moich pilnuj; ku powieściom moim nakłoń ucha twojego.
Sine moj, slušaj rijeèi moje, prigni uho svoje besjedi mojoj.
21 Niech nie odchodzą od oczów twoich, zachowaj je w pośród serca twego.
Da ti ne odlaze iz oèiju; èuvaj ih usred srca svojega.
22 Albowiem żywotem są tym, którzy je znajdują, a wszystkiemu ciału ich lekarstwem.
Jer su život onima koji ih nalaze i zdravlje svemu tijelu njihovu.
23 Nad wszystko, czego ludzie strzegą, strzeż serca twego; bo z niego żywot pochodzi.
Svrh svega što se èuva èuvaj srce svoje, jer iz njega izlazi život.
24 Oddal od siebie przewrotność ust, a złośliwe wargi oddal od siebie.
Ukloni od usta svojih opaèinu i od usana svojih nevaljalstvo udalji.
25 Oczy twoje niechaj na dobre rzeczy patrzą, a powieki twoje niech drogę przed tobą prostują.
Oèi tvoje neka gledaju upravo i vjeðe tvoje neka se upravljaju pravo pred tobom.
26 Umiarkuj ścieżkę nóg twoich, aby wszystkie drogi twoje pewne były.
Mjeri stazu nogama svojim, i svi putovi tvoji neka su poravnjeni.
27 Nie uchylaj się na prawo ani na lewo; owszem, odwróć nogę twoję od złego.
Ne svræi ni nadesno ni nalijevo, odvraæaj nogu svoju oda zla.
