Przysłów 4
1 Słuchajcie synowie! ćwiczenia ojcowskiego, a pilnujcie, abyście umieli roztropność;
Poslouchejte, synové, učení otcova, a pozorujte, abyste poznali rozumnost.
2 Albowiem wam naukę dobrą daję; zakonu mego nie opuszczajcie.
Nebo naučení dobré dávám vám, neopouštějtež zákona mého.
3 Gdybym był młodziuchnym synem u ojca mego, i jedynakiem u matki mojej,
Když jsem byl syn u otce svého mladičký, a jediný při matce své,
4 On mię uczył, powiadając mi: Niech się chwyci powieści moich serce twoje, strzeż przytkazań moich, a będziesz żył.
On vyučoval mne a říkal mi: Ať se chopí výmluvností mých srdce tvé, ostříhej přikázaní mých, a živ budeš.
5 Nabywaj mądrości, nabywaj roztropności; nie zapominaj, ani się uchylaj od powieści ust moich.
Nabuď moudrosti, nabuď rozumnosti; nezapomínej, ani se uchyluj od řečí úst mých.
6 Nie opuszczaj jej, a będzie cię strzegła; rozmiłuj się jej, a zachowa cię.
Neopouštějž jí, a bude tě ostříhati; miluj ji, a zachová tě.
7 Początkiem wszystkiego jest mądrość, nabywajże mądrości, a za wzystkę majętność twoję nabywaj roztropności.
Předně moudrosti, moudrosti nabývej, a za všecko jmění své zjednej rozumnost.
8 Wywyższaj ją, a wywyższy cię, rozsławi cię, gdy ją przyjmiesz.
Vyvyšuj ji, a zvýšíť tě; poctí tě, když ji přijmeš.
9 Przyda głowie twojej wdzięczności, koroną ozdoby obdarzy cię.
Přidá hlavě tvé příjemnosti, korunou krásnou obdaří tě.
10 Słuchaj, synu mój! a przyjmij powieści moje, a rozmnożąć lata żywota.
Slyš, synu můj, a přijmi řeči mé, a tak rozmnoží se léta života tvého.
11 Drogi mądrości nauczam cię; po ścieszkach prostych wiodę cię;
Cestě moudrosti učím tě, vedu tě stezkami přímými.
12 Któremi gdy pójdziesz, nie będzie ściśniony chód twój; a jeźli pobieżysz, nie potkniesz sií.
Když choditi budeš, nebude ssoužen krok tvůj, a poběhneš-li, neustrčíš se.
13 Przyjmij őwiczenie, nie puszczaj się go, strzeż go; albowiem ono jest żywotem twoim.
Chopiž se učení, nepouštěj, ostříhej ho, nebo ono jest život tvůj.
14 Ścieszką niepobożnych nie chodź, a nie udawaj się drogą złośliwych.
Na stezku bezbožných nevcházej, a nekráčej cestou zlostníků.
15 Opuść ją, nie chodź po niej; uchyl się od niej, a omiń ją.
Opusť ji, nechoď po ní, uchyl se od ní, a pomiň jí.
16 Boć oni nie zasną, aż co złego zbroją; ani się uspokoją, aż kogo do upadku przywiodą;
Neboť nespí, leč zlost provedou; anobrž zahánín bývá sen jejich, dokudž ku pádu nepřivodí,
17 Albowiem jedzą chleb niezbożności, a wino drapiestwa piją,
Proto že jedí chléb bezbožnosti, a víno loupeží pijí.
18 Ale ścieszka sprawiedliwych jako światłość jasna, która im dalej tem bardziej świeci, aż do dnia doskonałego.
Ale stezka spravedlivých jako světlo jasné, kteréž rozmáhá se, a svítí až do pravého dne.
19 Droga zaś niepobożnych jest jako ciemność; nie wiedzą, o co sií otrącić mogą.
Cesta pak bezbožných jako mrákota; nevědí, na čem se ustrčiti mohou.
20 Synu mój! słów moich pilnuj; ku powieściom moim nakłoń ucha twojego.
Synu můj, slov mých pozoruj, k řečem mým nakloň ucha svého.
21 Niech nie odchodzą od oczów twoich, zachowaj je w pośród serca twego.
Nechať neodcházejí od očí tvých, ostříhej jich u prostřed srdce svého.
22 Albowiem żywotem są tym, którzy je znajdują, a wszystkiemu ciału ich lekarstwem.
Nebo životem jsou těm, kteříž je nalézají, i všemu tělu jejich lékařstvím.
23 Nad wszystko, czego ludzie strzegą, strzeż serca twego; bo z niego żywot pochodzi.
Přede vším, čehož se stříci sluší, ostříhej srdce svého, nebo z něho pochází život.
24 Oddal od siebie przewrotność ust, a złośliwe wargi oddal od siebie.
Odlož od sebe převrácenost úst, a zlost rtů vzdal od sebe.
25 Oczy twoje niechaj na dobre rzeczy patrzą, a powieki twoje niech drogę przed tobą prostują.
Oči tvé ať k dobrým věcem patří, a víčka tvá ať přímě hledí před tebou.
26 Umiarkuj ścieżkę nóg twoich, aby wszystkie drogi twoje pewne były.
Zvaž stezku noh svých, a všecky cesty tvé ať jsou spraveny.
27 Nie uchylaj się na prawo ani na lewo; owszem, odwróć nogę twoję od złego.
Neuchyluj se na pravo ani na levo, odvrať nohu svou od zlého.
