Przysłów 31
1 Te są słowa Lemuela króla, i zebranie mów, któremi go ćwiczyła matka jego.
Ķēniņa Lemuēļa vārdi, tā mācība, ko viņa māte tam mācīja.
2 Cóż rzekę, synu mój? cóż rzekę, synu żywota mego? i cóż rzekę, synu ślubów moich?
Ak, mans dēls! ak manas miesas dēls! tu manu solījumu dēls.
3 Nie dawaj niewiastom siły twojej, ani dróg twoich tym, którzy do zginienia królów przywodzą.
Nedod sievām savu spēku, nedz savu ceļu tām, kas ķēniņus samaitā.
4 Nie królom, o Lemuelu! nie królom należy pić wino, a nie panom bawić się napojem mocnym;
Ķēniņiem nebūs, ak Lemuēl, ķēniņiem nebūs vīna dzert, nedz valdniekiem stipra dzēriena iekārot,
5 By snać pijąc nie zapomniał na ustawy, a nie odmienił spraw wszystkich ludzi uciśnionych.
Ka dzerdami neaizmirst likumus, un nepārgroza tiesu visiem sērdieņiem.
6 Dajcie napój mocny ginącemu, a wino tym, którzy są ducha sfrasowanego.
Dodiet stipru dzērienu tam, kas iet bojā, un vīnu, kam noskumusi sirds:
7 Niech się napije, a zapomni ubóstwa swego, a na utrapienie swoje niech więcej nie wspomni.
Tāds lai dzer, ka aizmirst savu nabadzību, un vairs nepiemin savas bēdas.
8 Otwórz usta swe za niemym w sprawie wszystkich osądzonych na śmierć.
Atdari savu muti par mēmo un par visiem, kas ir atstāti.
9 Otwórz usta swe, sądź sprawiedliwie, a podejmij się sprawy ubogiego i nędznego.
Atdari savu muti, tiesā taisni un nes tiesu nabagam un sērdienim.
10 Któż znajdzie niewiastę stateczną, gdyż nad perły daleko większa jest cena jej?
Tikušu (tikumīgu) sievu, kas tādu atrod, pāri par pērlēm ir viņas dārgums.
11 Serce męża jej ufa jej, a na korzyściach schodzić mu nie będzie.
Uz viņu uzticas vīra sirds un labuma tam netrūkst nekāda.
12 Dobrze mu czyni, a nie źle, po wszystkie dni żywota swego.
Tā dara tam labu, ne ļaunu visās sava mūža dienās.
13 Szuka wełny i lnu, a pracuje ochotnie rękami swemi.
Viņa gādā par vilnu un liniem un strādā priecīgām rokām.
14 Podobna jest okrętom kupieckim; z daleka przywodzi żywność swoję.
Tā ir kā laivinieka laiva, sagādā maizi no tālienes.
15 I wstaje bardzo rano, a daje pokarm czeladzi swej, a obrok słuszny dziewkom swym.
Jau pašā naktī tā ceļas un dod barību savai saimei un kalponēm iespriesto tiesu.
16 Obmyśla rolę, i ujmuje ją; z zarobku rąk swoich szczepi winnice.
To zemes stūri, ko cerē, tā dabū, no savu roku augļiem tā dēsta vīna dārzu.
17 Przepasuje mocą biodra swe, a posila ramiona swoje.
Ar spēku tā jož savus gurnus un savas rokas ar stiprumu.
18 Doświadcza, że jest dobra skrzętność jej, a nie gaśnie w nocy pochodnia jej.
Tā mana, ka viņas pūliņš labi sokas, un gaisma tai neapdziest naktī.
19 Ręce swoje obraca do kądzieli, a palcami swemi trzyma wrzeciono.
Tā stiepj savu roku pie kodeļa un tver ar pirkstiem ratiņu.
20 Rękę swą otwiera ubogiemu, a ręce swoje wyciąga ku nędznemu.
Tā sērdieņus mīlīgi apkampj un pasniedz nabagiem roku.
21 Nie boi się o czeladź swoję czasu śniegu; albowiem wszystka czeladź jej obłoczy się w szatę dwoistą.
Savam namam tā nebīstas sniega, jo saime divkārtīgi ģērbta.
22 Kobierce sobie robi; płótno subtelne i szarłat jest odzieniem jej.
Tā sev taisa apsegus, dārgs audeklis un purpurs tai ir apģērbs.
23 Znaczny jest w bramach mąż jej, gdy siedzi między starszymi ziemi.
Tai vīrs ir pazīstams vārtos, kad tas sēž ar zemes vecajiem.
24 Płótno robi, i sprzedaje, także pasy sprzedaje kupcowi.
Viņa auž linu svārkus un pārdod, un izdod pircējiem jostas.
25 Moc i przystojność jest odzieniem jej; nie frasuje się o czasy przyszłe.
Stiprums un gods tai apģērbs; tā smejas par nākamo laiku.
26 Mądrze otwiera usta swe, a nauka miłosierdzia jest na języku jej.
Savu muti tā atdara ar gudrību, un uz viņas mēles ir jauka mācība.
27 Dogląda rządu w domu swym, a chleba próżnując nie je.
Viņa skatās pēc visām sava nama gaitām un neēd savu maizi ar slinkumu.
28 Powstawszy synowie jej błogosławią jej; także i mąż jej chwali ją,
Viņas bērni pieceļas un teic viņu laimīgu; viņas vīrs, tas to slavē:
29 Mówiąc: Wiele niewiast grzecznie sobie poczynały; ale je ty przechodzisz wszystkie.
Daudz mātes meitām ir goda tikums, bet tu esi pāri par visām!
30 Omylna jest wdzięczność, i marna piękność; ale niewiasta, która się Pana boi, ta pochwały godna.
Daiļums viļ un skaistums paiet; dievbijīga sieva, tā ir teicama!
31 Dajcie jej z owocu ręku jej, a niechaj ją chwalą w bramach uczynki jej.
Teiciet viņu par viņas roku augļiem, un viņas pašas darbi lai viņu ļaudīs teic!
