Przysłów 31
1 Te są słowa Lemuela króla, i zebranie mów, któremi go ćwiczyła matka jego.
Verba Lamuelis regis. Visio, qua erudivit eum mater sua.
2 Cóż rzekę, synu mój? cóż rzekę, synu żywota mego? i cóż rzekę, synu ślubów moich?
Quid dilecte mi, quid dilecte uteri mei, quid dilecte votorum meorum?
3 Nie dawaj niewiastom siły twojej, ani dróg twoich tym, którzy do zginienia królów przywodzą.
Ne dederis mulieribus substantiam tuam, et divitias tuas ad delendos reges.
4 Nie królom, o Lemuelu! nie królom należy pić wino, a nie panom bawić się napojem mocnym;
Noli regibus, o Lamuel, noli regibus dare vinum: quia nullum secretum est ubi regnat ebrietas.
5 By snać pijąc nie zapomniał na ustawy, a nie odmienił spraw wszystkich ludzi uciśnionych.
Et ne forte bibant, et obliviscantur iudiciorum, et mutent causam filiorum pauperis.
6 Dajcie napój mocny ginącemu, a wino tym, którzy są ducha sfrasowanego.
Date siceram mœrentibus, et vinum his, qui amaro sunt animo:
7 Niech się napije, a zapomni ubóstwa swego, a na utrapienie swoje niech więcej nie wspomni.
bibant, et obliviscantur egestatis suæ, et doloris sui non recordentur amplius.
8 Otwórz usta swe za niemym w sprawie wszystkich osądzonych na śmierć.
Aperi os tuum muto, et causis omnium filiorum qui pertranseunt:
9 Otwórz usta swe, sądź sprawiedliwie, a podejmij się sprawy ubogiego i nędznego.
aperi os tuum, decerne quod iustum est, et iudica inopem et pauperem.
10 Któż znajdzie niewiastę stateczną, gdyż nad perły daleko większa jest cena jej?
Mulierem fortem quis inveniet? procul, et de ultimis finibus pretium eius.
11 Serce męża jej ufa jej, a na korzyściach schodzić mu nie będzie.
Confidit in ea cor viri sui, et spoliis non indigebit.
12 Dobrze mu czyni, a nie źle, po wszystkie dni żywota swego.
Reddet ei bonum, et non malum, omnibus diebus vitæ suæ.
13 Szuka wełny i lnu, a pracuje ochotnie rękami swemi.
Quæsivit lanam et linum, et operata est consilia manuum suarum.
14 Podobna jest okrętom kupieckim; z daleka przywodzi żywność swoję.
Facta est quasi navis institoris, de longe portans panem suum.
15 I wstaje bardzo rano, a daje pokarm czeladzi swej, a obrok słuszny dziewkom swym.
Et de nocte surrexit, deditque prædam domesticis suis, et cibaria ancillis suis.
16 Obmyśla rolę, i ujmuje ją; z zarobku rąk swoich szczepi winnice.
Consideravit agrum, et emit eum: de fructu manuum suarum plantavit vineam.
17 Przepasuje mocą biodra swe, a posila ramiona swoje.
Accinxit fortitudine lumbos suos, et roboravit brachium suum.
18 Doświadcza, że jest dobra skrzętność jej, a nie gaśnie w nocy pochodnia jej.
Gustavit, et vidit quia bona est negotiatio eius: non extinguetur in nocte lucerna eius.
19 Ręce swoje obraca do kądzieli, a palcami swemi trzyma wrzeciono.
Manum suam misit ad fortia, et digiti eius apprehenderunt fusum.
20 Rękę swą otwiera ubogiemu, a ręce swoje wyciąga ku nędznemu.
Manum suam aperuit inopi, et palmas suas extendit ad pauperem.
21 Nie boi się o czeladź swoję czasu śniegu; albowiem wszystka czeladź jej obłoczy się w szatę dwoistą.
Non timebit domui suæ a frigoribus nivis: omnes enim domestici eius vestiti sunt duplicibus.
22 Kobierce sobie robi; płótno subtelne i szarłat jest odzieniem jej.
Stragulatam vestem fecit sibi: byssus, et purpura indumentum eius.
23 Znaczny jest w bramach mąż jej, gdy siedzi między starszymi ziemi.
Nobilis in portis vir eius, quando sederit cum senatoribus terræ.
24 Płótno robi, i sprzedaje, także pasy sprzedaje kupcowi.
Sindonem fecit, et vendidit, et cingulum tradidit Chananæo.
25 Moc i przystojność jest odzieniem jej; nie frasuje się o czasy przyszłe.
Fortitudo et decor indumentum eius, et ridebit in die novissimo.
26 Mądrze otwiera usta swe, a nauka miłosierdzia jest na języku jej.
Os suum aperuit sapientiæ, et lex clementiæ in lingua eius.
27 Dogląda rządu w domu swym, a chleba próżnując nie je.
Consideravit semitas domus suæ, et panem otiosa non comedit.
28 Powstawszy synowie jej błogosławią jej; także i mąż jej chwali ją,
Surrexerunt filii eius, et beatissimam prædicaverunt: vir eius, et laudavit eam.
29 Mówiąc: Wiele niewiast grzecznie sobie poczynały; ale je ty przechodzisz wszystkie.
Multæ filiæ congregaverunt divitias: tu supergressa es universas.
30 Omylna jest wdzięczność, i marna piękność; ale niewiasta, która się Pana boi, ta pochwały godna.
Fallax gratia, et vana est pulchritudo: mulier timens Dominum ipsa laudabitur.
31 Dajcie jej z owocu ręku jej, a niechaj ją chwalą w bramach uczynki jej.
Date ei de fructu manuum suarum: et laudent eam in portis opera eius.
