Przysłów 29
1 Człowiek, który na częste karanie zatwardza kark swój, nagle zniszczeje, i nie wskóra.
Чоловік остере́жуваний, та твердошиїй, буде зламаний нагло, і ліку не буде йому.
2 Gdy się rozmnażają sprawiedliwi, weseli się lud; ale gdy panuje bezbożnik, wzdycha lud.
Коли мно́жаться праведні, радіє наро́д, як панує ж безбожний — то сто́гне наро́д.
3 Mąż, który miłuje mądrość, uwesela ojca swego; ale kto chowa nierządnicę, traci majętność.
Люди́на, що мудрість кохає, поті́шує батька свого, а хто попасає блудни́ць, той губить маєток.
4 Król sądem ziemię utwierdza; ale mąż, który dary bierze, podwraca ją.
Цар утримує край правосу́ддям, а люди́на хаба́рна руйнує його.
5 Człowiek, który pochlebia przyjacielowi swemu, rozciąga sieć przed nogami jego.
Люди́на, що другові своєму підле́щує, на сто́пах його па́стку ставить.
6 Występek złego jest mu sidłem; ale sprawiedliwy śpiewa i weseli się.
У провині люди́ни лихої знахо́диться па́стка, а справедливий радіє та ті́шиться.
7 Sprawiedliwy wyrozumiewa sprawę nędznych; ale niezbożnik nie ma na to rozumu i umiejętności.
Праведний знає про право вбогих, безбожний же не розуміє пізна́ння про це.
8 Mężowie naśmiewcy zawodzą miasto; ale mądrzy odwracają gniew.
Люди глузли́ві підбу́рюють місто, а мудрі утишують гнів.
9 Mąż mądry, wiedzieli spór z mężem głupim, choćby się gniewał, choćby się też śmiał, nie będzie miał pokoju.
Мудра люди́на, що праву́ється із нерозумним, то чи гні́вається, чи сміється, — споко́ю не знає.
10 Mężowie krwawi nienawidzą uprzejmego; ale uprzejmi staranie wiodą o duszę jego.
Кровоже́рці нена́видять праведного, справедливі ж шукають спасти його душу.
11 Wszystkiego ducha swego wywiera głupi, ale mądry na dalszy czas go zawściąga.
Глупа́к уесь свій гнів увиявляє, а мудрий назад його стри́мує.
12 Pana, który rad słucha słów kłamliwych, wszyscy słudzy jego są niepobożni.
Володар, що слухає сло́ва брехливого, — безбожні всі слу́ги його!
13 Ubogi i zdzierca spotkali się; a wszakże obydwóch oczy Pan oświeca.
Убогий й гноби́тель стрічаються, — їм обом Господь очі освітлює.
14 Króla, który sądzi uciśnionych według prawdy, stolica jego na wieki utwierdzona będzie.
Як цар правдою судить убогих, стоя́тиме трон його за́вжди.
15 Rózga i karność mądrość daje; ale dziecię swawolne zawstydza matkę swoję.
Різка й поу́ка премудрість дають, а дити́на, зали́шена тільки собі, засоро́млює матір свою.
16 Gdy się rozmnażają niezbożni, rozmnaża się i przestępstwo; ale sprawiedliwi upadek ich oglądają.
Як мно́жаться несправедливі — провина розмно́жується, але праведні бачитимуть їхній упа́док.
17 Karz syna twego, a sprawić odpocznienie, i sposobi rozkosz duszy twojej.
Карай сина свого — й він тебе заспоко́їть, і приє́мнощі дасть для твоєї душі.
18 Gdy proroctwo ustaje, lud bywa rozproszony; ale kto strzeże zakonu, błogosławiony jest.
Без пророчих виді́нь люд розбе́щений, коли ж стереже він Зако́на — блаженний.
19 Sługa nie bywa słowami naprawiony; bo choć rozumie, jednak nie odpowiada.
Раб словами не буде пока́раний, — хоч він розуміє, але́ не послу́хає.
20 Ujrzysz człowieka skwapliwego w sprawach swoich; ale lepsza jest nadzieja o głupim, niż o nim.
Чи бачив люди́ну, квапли́ву в словах своїх? — Більша надія глупце́ві, ніж їй!
21 Kto w rozkoszy chowa z dzieciństwa sługę swego, na ostatek będzie chciał być za syna.
Хто розпе́щує зма́лку свого раба, то кінець його буде невдячний.
22 Człowiek gniewliwy wszczyna zwadę, a pierzchliwy wiele grzeszy.
Гнівли́ва люди́на викли́кує сварку, а лютий вчиняє багато провин.
23 Pycha człowiecza poniża go; ale pokorny w duchu sławy dostępuje.
Горди́ня люди́ни її понижає, а чести набуває покірливий духом.
24 Kto spółkuje ze złodziejem, ma w nienawiści duszę swoję; także też kto przeklęstwa słyszy, a nie objawia go.
Хто ді́литься з зло́дієм, той нена́видить душу свою, — він чує прокля́ття, та не виявляє.
25 Strach człowieczy stawia sobie sidło; ale kto ma nadzieję w Panu, wywyższony będzie.
Страх перед люди́ною па́стку дає, хто ж наді́ю складає на Господа, буде безпечний.
26 Wiele tych, co szukają twarzy panów; aleć od Pana jest sąd każdego.
Багато шукають для себе обличчя володаря, та від Господа суд для люди́ни.
27 Sprawiedliwym jest mąż niezbożny obrzydliwością; a zasię kto w uprzejmości chodzi, jest niezbożnym obrzydliwością.
Наси́льник — оги́да для праведних, а простодоро́гий — оги́да безбожному.
