Przysłów 29
1 Człowiek, który na częste karanie zatwardza kark swój, nagle zniszczeje, i nie wskóra.
L'homme qui étant repris roidit son cou, sera subitement brisé, sans qu'il y ait de guérison.
2 Gdy się rozmnażają sprawiedliwi, weseli się lud; ale gdy panuje bezbożnik, wzdycha lud.
Quand les justes sont avancés, le peuple se réjouit; mais quand le méchant domine, le peuple gémit.
3 Mąż, który miłuje mądrość, uwesela ojca swego; ale kto chowa nierządnicę, traci majętność.
L'homme qui aime la sagesse, réjouit son père; mais celui qui entretient les femmes débauchées, dissipe ses richesses.
4 Król sądem ziemię utwierdza; ale mąż, który dary bierze, podwraca ją.
Le Roi maintient le pays par le jugement; mais l'homme qui est adonné aux présents, le ruinera.
5 Człowiek, który pochlebia przyjacielowi swemu, rozciąga sieć przed nogami jego.
L'homme qui flatte son prochain, étend le filet devant ses pas.
6 Występek złego jest mu sidłem; ale sprawiedliwy śpiewa i weseli się.
Le mal qui est au forfait de l'homme, lui est comme un piège; mais le juste chantera, et se réjouira.
7 Sprawiedliwy wyrozumiewa sprawę nędznych; ale niezbożnik nie ma na to rozumu i umiejętności.
Le juste prend connaissance de la cause des pauvres; [mais] le méchant n'en prend point connaissance.
8 Mężowie naśmiewcy zawodzą miasto; ale mądrzy odwracają gniew.
Les hommes moqueurs troublent la ville; mais les sages apaisent la colère.
9 Mąż mądry, wiedzieli spór z mężem głupim, choćby się gniewał, choćby się też śmiał, nie będzie miał pokoju.
L'homme sage contestant avec l'homme fou, soit qu'il s'émeuve, soit qu'il rie, n'aura point de repos.
10 Mężowie krwawi nienawidzą uprzejmego; ale uprzejmi staranie wiodą o duszę jego.
Les hommes sanguinaires ont en haine l'homme intègre, mais les hommes droits tiennent chère sa vie.
11 Wszystkiego ducha swego wywiera głupi, ale mądry na dalszy czas go zawściąga.
Le fou pousse au-dehors toute sa passion, mais le sage la réprime, et [la renvoie] en arrière.
12 Pana, który rad słucha słów kłamliwych, wszyscy słudzy jego są niepobożni.
Tous les serviteurs d'un Prince qui prête l'oreille à la parole de mensonge, sont méchants.
13 Ubogi i zdzierca spotkali się; a wszakże obydwóch oczy Pan oświeca.
Le pauvre et l'homme usurier s'entre-rencontrent, et l'Eternel illumine les yeux de tous deux.
14 Króla, który sądzi uciśnionych według prawdy, stolica jego na wieki utwierdzona będzie.
Le trône du Roi qui fait justice selon la vérité aux pauvres, sera établi à perpétuité.
15 Rózga i karność mądrość daje; ale dziecię swawolne zawstydza matkę swoję.
La verge et la répréhension donnent la sagesse; mais l'enfant abandonné à lui-même fait honte à sa mère.
16 Gdy się rozmnażają niezbożni, rozmnaża się i przestępstwo; ale sprawiedliwi upadek ich oglądają.
Quand les méchants sont avancés, les forfaits se multiplient; mais les justes verront leur ruine.
17 Karz syna twego, a sprawić odpocznienie, i sposobi rozkosz duszy twojej.
Corrige ton enfant, et il te mettra en repos, et il donnera du plaisir à ton âme.
18 Gdy proroctwo ustaje, lud bywa rozproszony; ale kto strzeże zakonu, błogosławiony jest.
Lorsqu'il n'y a point de vision, le peuple est abandonné; mais bienheureux est celui qui garde la Loi.
19 Sługa nie bywa słowami naprawiony; bo choć rozumie, jednak nie odpowiada.
Le serviteur ne se corrige point par des paroles; car il entendra, et ne répondra point.
20 Ujrzysz człowieka skwapliwego w sprawach swoich; ale lepsza jest nadzieja o głupim, niż o nim.
As-tu vu un homme précipité en ses paroles? il y a plus d'espérance d'un fou que de lui.
21 Kto w rozkoszy chowa z dzieciństwa sługę swego, na ostatek będzie chciał być za syna.
Le serviteur sera enfin fils de celui qui l'élève délicatement dès sa jeunesse.
22 Człowiek gniewliwy wszczyna zwadę, a pierzchliwy wiele grzeszy.
L'homme colère excite les querelles, et l'homme furieux [commet] plusieurs forfaits.
23 Pycha człowiecza poniża go; ale pokorny w duchu sławy dostępuje.
L'orgueil de l'homme l'abaisse, mais celui qui est humble d'esprit obtient la gloire.
24 Kto spółkuje ze złodziejem, ma w nienawiści duszę swoję; także też kto przeklęstwa słyszy, a nie objawia go.
Celui qui partage avec le larron, hait son âme; il entend le serment d'exécration, et il ne le décèle point.
25 Strach człowieczy stawia sobie sidło; ale kto ma nadzieję w Panu, wywyższony będzie.
L'effroi que conçoit un homme, lui tend un piège; mais celui qui s'assure en l'Eternel aura une haute retraite.
26 Wiele tych, co szukają twarzy panów; aleć od Pana jest sąd każdego.
Plusieurs recherchent la face de celui qui domine; mais c'est de l'Eternel que vient le jugement qu'on donne touchant quelqu'un.
27 Sprawiedliwym jest mąż niezbożny obrzydliwością; a zasię kto w uprzejmości chodzi, jest niezbożnym obrzydliwością.
L'homme inique est en abomination aux justes; et celui qui va droit, est en abomination au méchant.
