Przysłów 29
1 Człowiek, który na częste karanie zatwardza kark swój, nagle zniszczeje, i nie wskóra.
Un homme souvent réprimandé et persistant dans son entêtement est brisé soudain et sans retour.
2 Gdy się rozmnażają sprawiedliwi, weseli się lud; ale gdy panuje bezbożnik, wzdycha lud.
Quand dominent les justes, le peuple est en joie; quand les méchants gouvernent, le peuple gémit.
3 Mąż, który miłuje mądrość, uwesela ojca swego; ale kto chowa nierządnicę, traci majętność.
L’Homme qui aime la sagesse réjouit son père; celui qui fréquente des courtisanes mange son bien.
4 Król sądem ziemię utwierdza; ale mąż, który dary bierze, podwraca ją.
Un roi grandit son pays par la justice: avide de dons, il le ruine.
5 Człowiek, który pochlebia przyjacielowi swemu, rozciąga sieć przed nogami jego.
Qui flatte son prochain tend un filet sous ses pas.
6 Występek złego jest mu sidłem; ale sprawiedliwy śpiewa i weseli się.
Le péché devient un piège pour le méchant; le juste jubile et savoure sa joie.
7 Sprawiedliwy wyrozumiewa sprawę nędznych; ale niezbożnik nie ma na to rozumu i umiejętności.
Le juste se pénètre du droit des humbles; le méchant ne sait rien comprendre.
8 Mężowie naśmiewcy zawodzą miasto; ale mądrzy odwracają gniew.
Les persifleurs mettent la ville en ébullition; les sages apaisent les colères.
9 Mąż mądry, wiedzieli spór z mężem głupim, choćby się gniewał, choćby się też śmiał, nie będzie miał pokoju.
Quand un sage est en discussion avec un sot, celui-ci s’emporte ou ricane, mais de calme, point!
10 Mężowie krwawi nienawidzą uprzejmego; ale uprzejmi staranie wiodą o duszę jego.
Les assassins en veulent à l’innocent; les honnêtes gens recherchent sa personne.
11 Wszystkiego ducha swego wywiera głupi, ale mądry na dalszy czas go zawściąga.
Le sot lâche toute sa mauvaise humeur; le sage finit par la calmer.
12 Pana, który rad słucha słów kłamliwych, wszyscy słudzy jego są niepobożni.
Le souverain accueille-t-il le mensonge, tous ses serviteurs sont pervers.
13 Ubogi i zdzierca spotkali się; a wszakże obydwóch oczy Pan oświeca.
Le pauvre et l’exploiteur se retrouvent ensemble: l’Eternel fait luire sa lumière aux yeux de tous deux.
14 Króla, który sądzi uciśnionych według prawdy, stolica jego na wieki utwierdzona będzie.
Que le roi juge les humbles avec équité, son trône en sera affermi à jamais.
15 Rózga i karność mądrość daje; ale dziecię swawolne zawstydza matkę swoję.
Verge et reproches inculquent la sagesse, un enfant livré à lui-même fait le déshonneur de sa mère.
16 Gdy się rozmnażają niezbożni, rozmnaża się i przestępstwo; ale sprawiedliwi upadek ich oglądają.
Quand les méchants dominent, le mal augmente, mais les justes seront témoins de leur chute.
17 Karz syna twego, a sprawić odpocznienie, i sposobi rozkosz duszy twojej.
Corrige ton fils, tu en auras du plaisir; il donnera de douces joies à ton âme.
18 Gdy proroctwo ustaje, lud bywa rozproszony; ale kto strzeże zakonu, błogosławiony jest.
Faute de, révélation prophétique, le peuple s’abandonne au désordre; mais heureux s’il observe la loi!
19 Sługa nie bywa słowami naprawiony; bo choć rozumie, jednak nie odpowiada.
Ce n’est pas avec des paroles qu’on corrige l’esclave: s’il les comprend, il n’en tient pas compte.
20 Ujrzysz człowieka skwapliwego w sprawach swoich; ale lepsza jest nadzieja o głupim, niż o nim.
Vois-tu un homme précipité dans ses paroles, le sot a plus d’avenir que lui.
21 Kto w rozkoszy chowa z dzieciństwa sługę swego, na ostatek będzie chciał być za syna.
Qui gâte son esclave dès l’enfance aboutit à en faire un parasite.
22 Człowiek gniewliwy wszczyna zwadę, a pierzchliwy wiele grzeszy.
Un homme irascible provoque des disputes; qui se laisse emporter par la colère accumule les fautes.
23 Pycha człowiecza poniża go; ale pokorny w duchu sławy dostępuje.
L’Orgueil de l’homme amène son abaissement; la modestie est une source d’honneur.
24 Kto spółkuje ze złodziejem, ma w nienawiści duszę swoję; także też kto przeklęstwa słyszy, a nie objawia go.
Qui partage avec un voleur est son propre ennemi: il entend l’adjuration et ne peut rien dénoncer.
25 Strach człowieczy stawia sobie sidło; ale kto ma nadzieję w Panu, wywyższony będzie.
La peur fait tomber l’homme dans un piège; qui met sa confiance en l’Eternel est à l’abri.
26 Wiele tych, co szukają twarzy panów; aleć od Pana jest sąd każdego.
Beaucoup recherchent la faveur du prince; mais c’est Dieu qui attribue à chacun son dû.
27 Sprawiedliwym jest mąż niezbożny obrzydliwością; a zasię kto w uprzejmości chodzi, jest niezbożnym obrzydliwością.
Le malfaiteur est en horreur aux justes, et l’honnête homme est en horreur au méchant.
