Przysłów 29

1 Człowiek, który na częste karanie zatwardza kark swój, nagle zniszczeje, i nie wskóra.

Hvo Nakken gør stiv, skønt revset tit, han knuses brat uden Lægedom.

2 Gdy się rozmnażają sprawiedliwi, weseli się lud; ale gdy panuje bezbożnik, wzdycha lud.

Er der mange retfærdige, glædes Folket, men råder de gudløse, sukker Folket.

3 Mąż, który miłuje mądrość, uwesela ojca swego; ale kto chowa nierządnicę, traci majętność.

Hvo Visdom elsker, glæder sin Fader, hvo Skøger omgås, bortødsler Gods.

4 Król sądem ziemię utwierdza; ale mąż, który dary bierze, podwraca ją.

Kongen grundfæster Landet med Ret, en Udsuger lægger det øde.

5 Człowiek, który pochlebia przyjacielowi swemu, rozciąga sieć przed nogami jego.

Mand, der smigrer sin Næste, breder et Net for hans Fod.

6 Występek złego jest mu sidłem; ale sprawiedliwy śpiewa i weseli się.

I sin Brøde hildes den onde, den retfærdige jubler af Glæde.

7 Sprawiedliwy wyrozumiewa sprawę nędznych; ale niezbożnik nie ma na to rozumu i umiejętności.

Den retfærdige kender de ringes Retssag; den gudløse skønner intet.

8 Mężowie naśmiewcy zawodzą miasto; ale mądrzy odwracają gniew.

Spottere ophidser Byen, men Vismænd, de stiller Vrede.

9 Mąż mądry, wiedzieli spór z mężem głupim, choćby się gniewał, choćby się też śmiał, nie będzie miał pokoju.

Går Vismand i Rette med Dåre, vredes og ler han, alt preller af.

10 Mężowie krwawi nienawidzą uprzejmego; ale uprzejmi staranie wiodą o duszę jego.

De blodtørstige hader lydefri Mand, de retsindige tager sig af ham.

11 Wszystkiego ducha swego wywiera głupi, ale mądry na dalszy czas go zawściąga.

En Tåbe slipper al sin Voldsomhed løs, Vismand stiller den omsider.

12 Pana, który rad słucha słów kłamliwych, wszyscy słudzy jego są niepobożni.

En Fyrste, som lytter til Løgnetale, får lufter gudløse Tjenere.

13 Ubogi i zdzierca spotkali się; a wszakże obydwóch oczy Pan oświeca.

Fattigmand og Blodsuger mødes, HERREN giver begges Øjne Glans.

14 Króla, który sądzi uciśnionych według prawdy, stolica jego na wieki utwierdzona będzie.

En Konge, der dømmer de ringe med Ret, hans Trone står fast evindelig.

15 Rózga i karność mądrość daje; ale dziecię swawolne zawstydza matkę swoję.

Ris og Revselse, det giver Visdom, uvorn Dreng gør sin Moder Skam.

16 Gdy się rozmnażają niezbożni, rozmnaża się i przestępstwo; ale sprawiedliwi upadek ich oglądają.

Bliver mange gudløse tiltager Synd; retfærdige ser med Fryd deres Fald.

17 Karz syna twego, a sprawić odpocznienie, i sposobi rozkosz duszy twojej.

Tugt din Søn, så kvæger han dig og bringer din Sjæl, hvad der smager.

18 Gdy proroctwo ustaje, lud bywa rozproszony; ale kto strzeże zakonu, błogosławiony jest.

Uden Syner forvildes et Folk; salig den, der vogter på Loven.

19 Sługa nie bywa słowami naprawiony; bo choć rozumie, jednak nie odpowiada.

Med Ord lader Træl sig ikke tugte, han fatter dem vel, men adlyder ikke.

20 Ujrzysz człowieka skwapliwego w sprawach swoich; ale lepsza jest nadzieja o głupim, niż o nim.

Ser du en Mand, der er hastig til Tale, for en Tåbe er der snarere Håb end for ham.

21 Kto w rozkoszy chowa z dzieciństwa sługę swego, na ostatek będzie chciał być za syna.

Forvænner man sin Træl fra ung, vil han til sidst være Herre.

22 Człowiek gniewliwy wszczyna zwadę, a pierzchliwy wiele grzeszy.

Hidsig Mand vækker Strid, vredladen Mand gør megen Synd.

23 Pycha człowiecza poniża go; ale pokorny w duchu sławy dostępuje.

Et Menneskes Hovmod ydmyger ham, den ydmyge opnår Ære.

24 Kto spółkuje ze złodziejem, ma w nienawiści duszę swoję; także też kto przeklęstwa słyszy, a nie objawia go.

Hæleren hader sit Liv, han hører Forbandelsen, men melder intet.

25 Strach człowieczy stawia sobie sidło; ale kto ma nadzieję w Panu, wywyższony będzie.

Frygt for Mennesker leder i Snare, men den, der stoler på HERREN, er bjærget.

26 Wiele tych, co szukają twarzy panów; aleć od Pana jest sąd każdego.

Mange søger en Fyrstes Gunst; Mands Ret er dog fra HERREN.

27 Sprawiedliwym jest mąż niezbożny obrzydliwością; a zasię kto w uprzejmości chodzi, jest niezbożnym obrzydliwością.

Urettens Mand er retfærdiges Gru, hvo redeligt vandrer, gudløses Gru.