Przysłów 27
1 Nie chlub się ze dnia jutrzejszego; bo nie wiesz, coć przyniesie dzień dzisiejszy.
[Ne glorieris in crastinum, ignorans quid superventura pariat dies.
2 Niechaj cię kto inny chwali, a nie usta twoje; obcy, a nie wargi twoje.
Laudet te alienus, et non os tuum; extraneus, et non labia tua.
3 Ciężkić jest kamień, i piasek ważny; ale gniew głupiego cięższy, niż to oboje.
Grave est saxum, et onerosa arena, sed ira stulti utroque gravior.
4 Okrutnyć jest gniew, i nagła popędliwość; ale przed zazdrością któż się ostoi?
Ira non habet misericordiam nec erumpens furor, et impetum concitati ferre quis poterit?
5 Lepsza jest przymówka jawna, niżeli miłość skryta.
Melior est manifesta correptio quam amor absconditus.
6 Lepsze są rany od przyjaciela, niż łagodne całowanie człowieka nienawidzącego.
Meliora sunt vulnera diligentis quam fraudulenta oscula odientis.
7 Dusza nasycona i plastr miodu podepcze; ale głodnej duszy i gorzkość wszelaka słodka.
Anima saturata calcabit favum, et anima esuriens etiam amarum pro dulci sumet.
8 Jako ptak odlatuje od gniazda swojego: tak człowiek odchodzi od miejsca swego.
Sicut avis transmigrans de nido suo, sic vir qui derelinquit locum suum.
9 Jako maść i kadzenie uwesela serce: tak słodkość przyjaciela uwesela więcej, niż własna rada.
Unguento et variis odoribus delectatur cor, et bonis amici consiliis anima dulcoratur.]
10 Przyjaciela twego, i przyjaciela ojca twego nie opuszczaj, a do domu brata twego nie wchodź w dzień utrapienia twego; bo lepszy sąsiad bliski, niż brat daleki.
[Amicum tuum et amicum patris tui ne dimiseris, et domum fratris tui ne ingrediaris in die afflictionis tuæ. Melior est vicinus juxta quam frater procul.
11 Bądź mądrym, synu mój! a uweselaj serce moje, abym miał co odpowiedzieć temu, któryby mi urągał.
Stude sapientiæ, fili mi, et lætifica cor meum, ut possis exprobranti respondere sermonem.
12 Ostrożny, upatrując złe, ukrywa się; ale prostak wprost idąc, w szkodę popada.
Astutus videns malum, absconditus est: parvuli transeuntes sustinuerunt dispendia.
13 Weźmij szatę tego, któryć ręczył za obcego; a od tego, który ręczył za cudzoziemkę, weźmij zastaw jego.
Tolle vestimentum ejus qui spopondit pro extraneo, et pro alienis aufer ei pignus.
14 Temu, który przyjacielowi swemu wielkim głosem rano wstawając błogosławi, poczytane to będzie za przeklęstwo.
Qui benedicit proximo suo voce grandi, de nocte consurgens maledicenti similis erit.
15 Kapanie ustawiczne w dzień gwałtownego deszczu, i żona swarliwa są sobie podobni;
Tecta perstillantia in die frigoris et litigiosa mulier comparantur.
16 Kto ją kryje, kryje wiatr, a wonią wyda; jako olejek wonny w prawej ręce jego.
Qui retinet eam quasi qui ventum teneat, et oleum dexteræ suæ vocabit.
17 Żelazo żelazem bywa naostrzone; tak mąż zaostrza oblicze przyjaciela swego.
Ferrum ferro exacuitur, et homo exacuit faciem amici sui.
18 Kto strzeże drzewa figowego, pożywa owocu jego; także kto strzeże pana swego, uczczony będzie.
Qui servat ficum comedet fructus ejus, et qui custos est domini sui glorificabitur.
19 Jako się w wodzie twarz przeciwko twarzy ukazuje: tak serce człowiecze przeciw człowiekowi.
Quomodo in aquis resplendent vultus prospicientium, sic corda hominum manifesta sunt prudentibus.
20 Piekło i zatracenie nie mogą być nasycone; także i oczy ludzkie nasycić się nie mogą. (Sheol h7585)
Infernus et perditio numquam implentur: similiter et oculi hominum insatiabiles. (Sheol h7585)
21 Tygiel srebra a piec złota doświadcza, a człowieka wieść sławy jego.
Quomodo probatur in conflatorio argentum et in fornace aurum, sic probatur homo ore laudantis. Cor iniqui inquirit mala, cor autem rectum inquirit scientiam.
22 Choćbyś głupiego i w stępie między krupami stąporem stłukł, nie odejdzie od niego głupstwo jego.
Si contuderis stultum in pila quasi ptisanas feriente desuper pilo, non auferetur ab eo stultitia ejus.]
23 Doglądaj pilnie dobytku twego, a miej pieczę o trzodach twoich.
[Diligenter agnosce vultum pecoris tui, tuosque greges considera:
24 Boć nie na wieki trwa bogactwo, ani korona od narodu do narodu.
non enim habebis jugiter potestatem, sed corona tribuetur in generationem et generationem.
25 Gdy wzrasta trawa, a ukazują się zioła, tedy z gór siano zbierają.
Aperta sunt prata, et apparuerunt herbæ virentes, et collecta sunt fœna de montibus.
26 Owce będą na szaty twoje, a nagrodą polną kozły.
Agni ad vestimentum tuum, et hædi ad agri pretium.
27 Nadto dostatek mleka koziego na pokarm twój, na pokarm domu twego, i na pożywienie dziewek twoich.
Sufficiat tibi lac caprarum in cibos tuos, et in necessaria domus tuæ, et ad victum ancillis tuis.]
