Przysłów 25
1 Teć są przypowieści Salomonowe, które zebrali mężowie Ezechyjasza, króla Judzkiego.
I ovo su prièe Solomunove koje sabraše ljudi Jezekije cara Judina.
2 Sława to Boża, taić sprawę; ale sława królów, wywiadywać się rzeczy.
Slava je Božija skrivati stvar, a slava je carska istraživati stvar.
3 Wysokość niebios, i głębokość ziemi, i serce królów nie są doścignione.
Visina nebu i dubina zemlji i srce carevima ne može se dosegnuti.
4 Odejm zużelicę od srebra, a wynijdzie odlewającemu naczynie kosztowne.
Uzmi od srebra trosku, i izaæi æe livcu zaklad.
5 Odejm niezbożnika od oblicza królewskiego, a umocni się w sprawiedliwości stolica jego.
Uzmi bezbožnika ispred cara, i utvrdiæe se pravdom prijesto njegov.
6 Nie udawaj się za zacnego przed królem, a na miejscu wielmożnych nie stawaj;
Ne velièaj se pred carem i ne staj na mjesto gdje stoje vlastelji.
7 Bo lepiej jest, iż ci rzeką: Postąp sam: a niżeliby cię zniżyć miano przed księciem; co widują oczy twoje.
Jer je bolje da ti se kaže: hodi gore, nego da te ponize pred knezom da vidiš svojim oèima.
8 Nie pokwapiaj się do swaru, byś snać na ostatek nie wiedział, co masz czynić, gdyby cię zawstydził bliźni twój.
Ne idi odmah da se preš, gledaj šta bi èinio napošljetku ako bi te osramotio bližnji tvoj.
9 Prowadź do końca sprawę swoję z przyjacielem twoim, a tajemnicy drugiego nie objawiaj;
Raspravi stvar svoju s bližnjim svojim, ali tuðe tajne ne otkrivaj,
10 By cię snać nie zelżył ten, co cię słucha, a niesława twoja zostałaby na tobie.
Da te ne bi psovao ko èuje, i sramota tvoja da ne bi ostala na tebi.
11 Jakie jest jabłko złote z wyrzezaniem srebrnem, takieć jest słowo do rzeczy powiedziane.
Zlatne jabuke u srebrnijem sudima jesu zgodne rijeèi.
12 Ten, który mądrze napomina, jest u tego, co słucha, jako nausznica złota, i klejnot z szczerego złota.
Zlatna je grivna i nakit od najboljega zlata mudri karaè onome koji sluša.
13 Jako zimno śnieżne czasu żniwa: tak poseł wierny tym, którzy go posyłają; bo dusze panów swych ochładza.
Vjeran je poslanik kao studen šnježna o žetvi onima koji ga pošlju, i rashlaðuje dušu svojim gospodarima.
14 Człowiek, który się chlubi darem zmyślonym, jest jako wiatr i obłoki bez deszczu.
Ko se hvali darom lažnijem, on je kao oblaci i vjetar bez dažda.
15 Książę cierpliwością bywa zmiękczony, a język łagodny kości łamie.
Strpljenjem se ublažava knez, i mek jezik lomi kosti.
16 Znajdzieszli miód, jedzże, ileć potrzeba, by snać objadłszy się go nie zwrócił.
Kad naðeš med, jedi koliko ti je dosta, da ne bi najedavši ga se izbljuvao ga.
17 Powściągnij nogę twoję od domu bliźniego twego, by snać będąc ciebie syt, nie miał cię w nienawiści.
Rijetko neka ti noga stupa u kuæu bližnjega tvojega, da ne bi nasitivši se tebe omrzao na te.
18 Każdy, kto mówi fałszywe świadectwo przeciw bliźniemu swemu, jest jako młot, i miecz, i strzała ostra.
Ko god govori lažno svjedoèanstvo na bližnjega svojega, on je kao malj i maè i oštra strijela.
19 Ufność w człowieku przewrotnym jest w dzień ucisku jako ząb wyłamany i noga wywiniona.
Uzdanje je u nevjernika u nevolji zub slomljen i noga uganuta.
20 Jako ten, który zewłoczy odzienie czasu zimy, albo leje ocet na saletrę, taki jest ten, który śpiewa pieśni sercu smutnemu.
Ko pjeva pjesme žalosnom srcu, on je kao onaj koji svlaèi haljinu na zimi, i kao ocat na salitru.
21 Jeźliżeby łaknął ten, co cię nienawidzi, nakarm go chlebem; a jeźliby pragnął, daj mu się napić wody;
Ako je gladan nenavidnik tvoj, nahrani ga hljeba, i ako je žedan, napoj ga vode.
22 Bo węgle rozpalone zgromadzisz na głowę jego, a Pan ci nagrodzi.
Jer æeš živo ugljevlje zgrnuti na glavu njegovu, i Gospod æe ti platiti.
23 Jako wiatr północny deszcz przynosi: tak przynosi twarz gniewliwą język uszczypliwy.
Sjeverni vjetar nosi dažd, a potajni jezik lice srdito.
24 Lepiej mieszkać w kącie pod dachem, niżeli z żoną swarliwą w domu przestronnym.
Bolje je sjedjeti u uglu od krova nego sa ženom svadljivom u kuæi zajednièkoj.
25 Jako woda chłodna duszy pragnącej: tak wieść dobra z ziemi dalekiej.
Dobar je glas iz daljne zemlje kao studena voda žednoj duši.
26 Jako źródło nogami pomącone, albo zdrój zepsuty: tak sprawiedliwy, który upada przed niezbożnym.
Pravednik koji pada pred bezbožnikom jest kao izvor nogama zamuæen i kao studenac pokvaren.
27 Jako jeść wiele miodu nie jest rzecz dobra: tak szukanie własnej sławy jest niesławne.
Jesti mnogo meda nije dobro, i istraživati slavu nije slavno.
28 Mąż, który nie ma mocy nad duchem swoim, jest jako miasto rozwalone bez muru.
Ko nema vlasti nad duhom svojim, on je grad razvaljen bez zidova.
