Przysłów 21
1 Serce królewskie jest w ręce Pańskiej jako potoki wód; kędy chce, nakłoni je.
[Sicut divisiones aquarum, ita cor regis in manu Domini: quocumque voluerit, inclinabit illud.
2 Wszelka droga człowieka prosta jest przed oczyma jego; ale Pan, jest który serca waży.
Omnis via viri recta sibi videtur: appendit autem corda Dominus.
3 Czynić sprawiedliwość i sąd, bardziej się Panu podoba, niżeli ofiara.
Facere misericordiam et judicium magis placet Domino quam victimæ.
4 Wyniosłość oczu i nadętość serca, i oranie niepobożnych są grzechem.
Exaltatio oculorum est dilatatio cordis; lucerna impiorum peccatum.
5 Myśli pracowitego pewne dostatki przynoszą; ale każdego skwapliwego przynoszą pewną nędzę.
Cogitationes robusti semper in abundantia; omnis autem piger semper in egestate est.]
6 Zebrane skarby językiem kłamliwym są marnością pomijającą tych, którzy szukają śmierci.
[Qui congregat thesauros lingua mendacii vanus et excors est, et impingetur ad laqueos mortis.
7 Drapiestwo niezbożnych potrwoży ich; bo nie chcieli czynić to, co było sprawiedliwego.
Rapinæ impiorum detrahent eos, quia noluerunt facere judicium.
8 Mąż, którego droga przewrotna, obcym jest; ale sprawa czystego jest prosta.
Perversa via viri aliena est; qui autem mundus est, rectum opus ejus.
9 Lepiej jest mieszkać w kącie pod dachem, niżeli z żoną swarliwą w domu przestronnym.
Melius est sedere in angulo domatis, quam cum muliere litigiosa, et in domo communi.
10 Dusza niezbożnego pragnie złego, a przyjaciel jego nie bywa wdzięczny w oczach jego.
Anima impii desiderat malum: non miserebitur proximo suo.
11 Gdy karzą naśmiewcę, prostak mędrszym bywa; a gdy roztropnie postępują z mądrym, przyjmuje naukę.
Mulctato pestilente, sapientior erit parvulus, et si sectetur sapientem, sumet scientiam.
12 Bóg daje przestrogę sprawiedliwemu na domie niezbożnika, który podwraca niezbożnych dla złości ich.
Excogitat justus de domo impii, ut detrahat impios a malo.]
13 Kto zatula ucho swe na wołanie ubogiego, i on sam będzie wołał, a nie będzie wysłuchany.
[Qui obturat aurem suam ad clamorem pauperis, et ipse clamabit, et non exaudietur.
14 Dar potajemnie dany uśmierza zapalczywość, i upominek w zanadrza włożony gniew wielki uspokaja.
Munus absconditum extinguit iras, et donum in sinu indignationem maximam.
15 Radość się mnoży sprawiedliwemu, gdy się sąd odprawuje; ale strach tym, którzy czynią nieprawość.
Gaudium justo est facere judicium, et pavor operantibus iniquitatem.
16 Człowiek błądzący z drogi mądrości w zebraniu umarłych odpoczywać będzie.
Vir qui erraverit a via doctrinæ in cœtu gigantum commorabitur.
17 Mąż, który dobrą myśl miłuje, staje się ubogim; a kto miłuje wino i olejki, nie zbogaci się.
Qui diligit epulas in egestate erit; qui amat vinum et pinguia non ditabitur.
18 Niezbożnik będzie okupem za sprawiedliwego, a za uprzejmych przewrotnik.
Pro justo datur impius, et pro rectis iniquus.
19 Lepiej mieszkać w ziemi pustej, niż z żoną swarliwą i gniewliwą.
Melius est habitare in terra deserta quam cum muliere rixosa et iracunda.
20 Skarb pożądany i olej są w przybytku mądrego; ale głupi człowiek pożera go.
Thesaurus desiderabilis, et oleum in habitaculo justi: et imprudens homo dissipabit illud.
21 Kto naśladuje sprawiedliwości i miłosierdzia, znajduje żywot, sprawiedliwość i sławę.
Qui sequitur justitiam et misericordiam inveniet vitam, justitiam, et gloriam.
22 Mądry ubiega miasto mocarzy, a burzy potęgę ufności ich.
Civitatem fortium ascendit sapiens, et destruxit robur fiduciæ ejus.
23 Kto strzeże ust swoich i języka swego, strzeże od ucisków duszy swojej.
Qui custodit os suum et linguam suam custodit ab angustiis animam suam.
24 Hardego i pysznego imię jest naśmiewca, który wszysko poniewoli i z pychą czyni.
Superbus et arrogans vocatur indoctus, qui in ira operatur superbiam.
25 Leniwego żądość zabija; bo ręce jego robić nie chcą.
Desideria occidunt pigrum: noluerunt enim quidquam manus ejus operari.
26 Każdego dnia pała pożądliwością; ale sprawiedliwy udziela, a nie szczędzi.
Tota die concupiscit et desiderat; qui autem justus est, tribuet, et non cessabit.
27 Ofiara niepobożnych jest obrzydliwością, a dopieroż gdyby ją w grzechu ofiarował.
Hostiæ impiorum abominabiles, quia offeruntur ex scelere.
28 Świadek fałszywy zaginie; ale mąż dobry to, co słyszy, statecznie mówić będzie.
Testis mendax peribit; vir obediens loquetur victoriam.
29 Mąż niezbożny zatwardza twarz swoję; ale uprzejmy sam sprawuje drogę swoję.
Vir impius procaciter obfirmat vultum suum; qui autem rectus est corrigit viam suam.
30 Niemasz mądrości, ani rozumu, ani rady przeciwko Panu.
Non est sapientia, non est prudentia, non est consilium contra Dominum.
31 Konia gotują na dzień bitwy; ale od Pana jest wybawienie.
Equus paratur ad diem belli; Dominus autem salutem tribuit.]
