< Przysłów 21 >
1 Serce królewskie jest w ręce Pańskiej jako potoki wód; kędy chce, nakłoni je.
Il cuor del re [è] nella mano del Signore come ruscelli di acque; Egli lo piega a tutto ciò che gli piace.
2 Wszelka droga człowieka prosta jest przed oczyma jego; ale Pan, jest który serca waży.
Tutte le vie dell'uomo gli paiono diritte; Ma il Signore pesa i cuori.
3 Czynić sprawiedliwość i sąd, bardziej się Panu podoba, niżeli ofiara.
Far giustizia e giudicio [È] cosa più gradita dal Signore, che sacrificio.
4 Wyniosłość oczu i nadętość serca, i oranie niepobożnych są grzechem.
Gli occhi altieri, e il cuor gonfio, [Che son] la lampana degli empi, [son] peccato.
5 Myśli pracowitego pewne dostatki przynoszą; ale każdego skwapliwego przynoszą pewną nędzę.
I pensieri dell'[uomo] diligente [producono] di certo abbondanza; Ma l'uomo disavveduto [cade] senza fallo in necessità.
6 Zebrane skarby językiem kłamliwym są marnością pomijającą tych, którzy szukają śmierci.
Il far tesori con lingua di falsità [è] una cosa vana, Sospinta [in qua ed in là; e si appartiene] a quelli che cercan la morte.
7 Drapiestwo niezbożnych potrwoży ich; bo nie chcieli czynić to, co było sprawiedliwego.
Il predar degli empi li trarrà in giù; Perciocchè hanno rifiutato di far ciò che [è] diritto.
8 Mąż, którego droga przewrotna, obcym jest; ale sprawa czystego jest prosta.
La via stravolta dell'uomo [è] anche strana; Ma l'opera di chi [è] puro [è] diritta.
9 Lepiej jest mieszkać w kącie pod dachem, niżeli z żoną swarliwą w domu przestronnym.
Meglio [è] abitare sopra un canto di un tetto, Che [con] una moglie rissosa in casa comune.
10 Dusza niezbożnego pragnie złego, a przyjaciel jego nie bywa wdzięczny w oczach jego.
L'anima dell'empio desidera il male; Il suo amico stesso non trova pietà appo lui.
11 Gdy karzą naśmiewcę, prostak mędrszym bywa; a gdy roztropnie postępują z mądrym, przyjmuje naukę.
Quando lo schernitore è gastigato, il semplice [ne] diventa savio; E quando si ammonisce il savio, egli apprende scienza.
12 Bóg daje przestrogę sprawiedliwemu na domie niezbożnika, który podwraca niezbożnych dla złości ich.
Il giusto considera la casa dell'empio; Ella trabocca l'empio nel male.
13 Kto zatula ucho swe na wołanie ubogiego, i on sam będzie wołał, a nie będzie wysłuchany.
Chi tura l'orecchio, per non udire il grido del misero, Griderà anch'egli, e non sarà esaudito.
14 Dar potajemnie dany uśmierza zapalczywość, i upominek w zanadrza włożony gniew wielki uspokaja.
Il presente [dato] di nascosto acqueta l'ira; E il dono [porto] nel seno [acqueta] il forte cruccio.
15 Radość się mnoży sprawiedliwemu, gdy się sąd odprawuje; ale strach tym, którzy czynią nieprawość.
Il far ciò che è diritto [è] letizia al giusto; Ma [è] uno spavento agli operatori d'iniquità.
16 Człowiek błądzący z drogi mądrości w zebraniu umarłych odpoczywać będzie.
L'uomo che devia dal cammino del buon senno Riposerà in compagnia de' morti.
17 Mąż, który dobrą myśl miłuje, staje się ubogim; a kto miłuje wino i olejki, nie zbogaci się.
L'uomo che ama godere [sarà] bisognoso; Chi ama il vino e l'olio non arricchirà.
18 Niezbożnik będzie okupem za sprawiedliwego, a za uprzejmych przewrotnik.
L'empio [sarà per] riscatto del giusto; E il disleale [sarà] in iscambio degli [uomini] diritti.
19 Lepiej mieszkać w ziemi pustej, niż z żoną swarliwą i gniewliwą.
Meglio [è] abitare in terra deserta, Che [con] una moglie rissosa e stizzosa.
20 Skarb pożądany i olej są w przybytku mądrego; ale głupi człowiek pożera go.
Nell'abitacolo del savio [vi è] un tesoro di cose rare, e d'olii [preziosi]; Ma l'uomo stolto dissipa [tutto] ciò.
21 Kto naśladuje sprawiedliwości i miłosierdzia, znajduje żywot, sprawiedliwość i sławę.
Chi va dietro a giustizia e benignità Troverà vita, giustizia, e gloria.
22 Mądry ubiega miasto mocarzy, a burzy potęgę ufności ich.
Il savio sale nella città de' valenti, Ed abbatte la forza di essa.
23 Kto strzeże ust swoich i języka swego, strzeże od ucisków duszy swojej.
Chi guarda la sua bocca e la sua lingua Guarda l'anima sua d'afflizioni.
24 Hardego i pysznego imię jest naśmiewca, który wszysko poniewoli i z pychą czyni.
Il nome del superbo presuntuoso [è: ] schernitore; Egli fa [ogni cosa] con furor di superbia.
25 Leniwego żądość zabija; bo ręce jego robić nie chcą.
Il desiderio del pigro l'uccide; Perciocchè le sue mani rifiutano di lavorare.
26 Każdego dnia pała pożądliwością; ale sprawiedliwy udziela, a nie szczędzi.
[L'uomo dato a] cupidigia appetisce tuttodì; Ma il giusto dona, e non risparmia.
27 Ofiara niepobożnych jest obrzydliwością, a dopieroż gdyby ją w grzechu ofiarował.
Il sacrificio degli empi [è] cosa abbominevole; Quanto più se l'offeriscono con scelleratezza!
28 Świadek fałszywy zaginie; ale mąż dobry to, co słyszy, statecznie mówić będzie.
Il testimonio mendace perirà; Ma l'uomo che ascolta parlerà in perpetuo.
29 Mąż niezbożny zatwardza twarz swoję; ale uprzejmy sam sprawuje drogę swoję.
L'uomo empio si rende sfacciato; Ma l'[uomo] diritto addirizza le sue vie.
30 Niemasz mądrości, ani rozumu, ani rady przeciwko Panu.
Non [vi è] sapienza, nè prudenza, Nè consiglio, incontro al Signore.
31 Konia gotują na dzień bitwy; ale od Pana jest wybawienie.
Il cavallo è apparecchiato per lo giorno della battaglia; Ma il salvare [appartiene] al Signore.