Przysłów 20
1 Wino czyni pośmiewcę, a napój mocny zwajcę; przetoż każdy, co się w nim kocha, nie bywa mądrym.
Vino je potsmjevaè i silovito piæe nemirnik, i ko god za njim luta neæe biti mudar.
2 Strach królewski jest jako, ryk lwięcia; kto go rozgniewa, grzeszy przeciwko duszy swojej.
Strah je carev kao rika mladoga lava; ko ga draži, griješi svojoj duši.
3 Uczciwa rzecz każdemu, poprzestać zwady; ale głupim jest, co się w nią wdaje.
Slava je èovjeku da se okani svaðe; a ko je god bezuman, upleæe se.
4 Dla zimna leniwy nie orze; przetoż żebrać będzie we żniwa, ale nic nie otrzyma.
Radi zime ljenivac ne ore; prosi o žetvi, i ništa ne dobija.
5 Rada w sercu męża jest jako woda głęboka: jednak mąż rozumny naczerpnie jej.
Savjet je u srcu èovjeèijem duboka voda, ali èovjek razuman crpe ga.
6 Większa część ludzi przechwala się uczynnością swoją; ale w samej rzeczy, któż takiego znajdzie?
Najviše ljudi hvali se svojom dobrotom; ali ko æe naæi èovjeka istinita?
7 Sprawiedliwy chodzi w uprzejmości swojej; błogosławieni synowie jego po nim.
Pravednik jednako hodi u bezazlenosti svojoj; blago sinovima njegovijem poslije njega!
8 Król siedząc na stolicy sądowej rozgania oczyma swemi wszystko złe.
Car sjedeæi na prijestolu sudskom rasipa oèima svojim svako zlo.
9 Któż rzecze: Oczyściłem serce moje? czystym jest od grzechu mego?
Ko može reæi: oèistio sam srce svoje, èist sam od grijeha svojega?
10 Dwojaki gwicht i dwojaka miara, to oboje obrzydliwością jest Panu.
Dvojak poteg i dvojaka mjera, oboje je mrsko Gospodu.
11 Po zabawach swych poznane bywa i dziecię, jeźli czysty i prawy uczynek jego.
Po djelima svojim poznaje se i dijete hoæe li biti èisto i hoæe li biti pravo djelo njegovo.
12 Ucho, które słyszy, i oko, które widzi, Pan to oboje uczynił.
Uho koje èuje, i oko koje vidi, oboje je Gospod naèinio.
13 Nie kochaj się w spaniu, byś snać nie zubożał, otwórz oczy swoje, a nasycisz się chlebem.
Ne ljubi sna, da ne osiromašiš; otvoraj oèi svoje, i biæeš sit hljeba.
14 Złe to, złe to, mówi ten, co kupuje, a odszedłszy, ali się chlubi.
Ne valja, ne valja, govori ko kupuje, a kad otide onda se hvali.
15 Wargi umiejętne są jako złoto i obfitość pereł, i kosztowne klejnoty.
Ima zlata i mnogo bisera, ali su mudre usne najdragocjeniji nakit.
16 Weźmij szatę tego, któryć ręczył za obcego; a od tego, który ręczył za cudzoziemkę, weźmij zastaw jego.
Uzmi haljinu onome koji se podjemèi za tuðina, uzmi zalog od njega za tuðinku.
17 Smaczny jest drugiemu chleb kłamstwa; ale potem piaskiem napełnione będą usta jego.
Sladak je èovjeku hljeb od prijevare, ali mu se poslije napune usta pijeska.
18 Myśli radami utwierdzaj, a wojnę prowadź opatrznie.
Misli se utvrðuju savjetom; zato razumno ratuj.
19 Kto objawia tajemnicę, zdradliwie się obchodzi; przetoż z tymy, którzy pochlebiają wargami swemi, nie miej towarzystwa.
Ko otkriva tajnu, postupa nevjerno; zato se ne miješaj s onijem koji razvaljuje usta.
20 Kto złorzeczy ojcu swemu albo matce swojej, zgaśnie pochodnia jego w gęstych ciemnościach.
Ko psuje oca svojega ili mater svoju, njegov æe se žižak ugasiti u crnom mraku.
21 Dziedzictwu prędko z początku nabytemu naostatek błogosławić nie będą.
Našljedstvo koje se iz poèetka brzo dobija, ne biva na pošljetku blagosloveno.
22 Nie mów: Oddam złem. Oczekuj na Pana, a wybawi cię.
Ne govori: vratiæu zlo. Èekaj Gospoda, i saèuvaæe te.
23 Obrzydliwością Panu dwojaki gwicht, a szale fałszywe nie podobają mu się.
Mrzak je Gospodu dvojak poteg, mjerila lažna nijesu dobra.
24 Od Pana bywają sprawowane drogi męża; ale człowiek jakoż zrozumie drogę jego?
Od Gospoda su koraci èovjeèji, a èovjek kako æe razumjeti put njegov?
25 Pożreć rzecz poświęconą, jest człowiekowi sidłem; a poślubiwszy co, tego zaś szukać, jakoby tego ujść.
Zamka je èovjeku da proždre svetinju, i poslije zavjeta opet da traži.
26 Król mądry rozprasza niezbożnych, i przywodzi na nich pomstę.
Mudar car rasipa bezbožnike i pušta na njih kolo.
27 Dusza ludzka jest pochodnią Pańską, która doświadcza wszystkich skrytości wnętrznych.
Vidjelo je Gospodnje duša èovjeèija, istražuje sve što je u srcu.
28 Miłosierdzie i prawda króla strzegą, a stolica jego miłosierdziem wsparta bywa.
Milost i istina èuvaju cara, i milošæu podupire svoj prijesto.
29 Ozdoba młodzieńców jest siła ich, a sędziwość poczciwością starców.
Slava je mladiæima sila njihova, a starcima èast sijeda kosa.
30 Złemu są lekarstwem siności ran, i razy przenikające do wnętrzności żywota jego.
Modrice od boja i udarci koji prodiru do srca jesu lijek zlome.
