Przysłów 2
1 Synu mój! jeźli przyjmiesz słowa moje, a przykazanie moje zachowasz u siebie;
Mans bērns, ja tu pieņemsi manus vārdus, un sirdī glabāsi manu mācību,
2 Nadstawiszli mądrości ucha twego, i nakłoniszli serca twego do roztropności;
Savu ausi griezt uz gudrību un savu sirdi uz atzīšanu,
3 Owszem, jeźli na rozum zawołasz, a roztropności wezwieszli głosem swoim;
Tiešām, ja tu atzīšanas lūgsies un savu balsi pacelsi pēc saprašanas,
4 Jeźli jej szukać będziesz jako srebra, a jako skarbów skrytych pilnie szukać będziesz:
Ja tu viņu meklēsi kā sudrabu un tai pakaļ dzīsies kā mantai;
5 Tedy zrozumiesz bojaźń Pańską, a znajomość Bożą znajdziesz.
Tad tu sapratīsi Tā Kunga bijāšanu un atradīsi Dieva atzīšanu;
6 Albowiem Pan daje mądrość, z ust jego pochodzi umiejętność i roztropność.
(Jo Tas Kungs dod gudrību, no viņa mutes nāk atzīšana un saprašana:
7 On zachowuje uprzejmym prawdziwą mądrość; on jest tarczą chodzącym w szczerości,
Viņš taisniem paglabā labklāšanos un ir par bruņām tiem, kas bezvainībā staigā,
8 Aby strzegli ścieżek sądu; on drogi świętych swoich strzeże.
Sargādams taisnības ceļus un pasargādams savu taisno tekas; )
9 Tedy wyrozumiesz sprawiedliwość, i sąd, i prawość, i wszelką ścieszkę dobrą.
Tad tu atzīsi, kas taisnība un tiesa, un kas skaidrība un ceļš uz visu labu,
10 Gdy wnijdzie mądrośu w serce twoje, a umiejętność duszy twojej wdzięczna będzie:
Ja gudrība nāks tavā sirdī, un atzīšana tavai dvēselei būs mīļa,
11 Tedy cię ostrożność strzedz będzie, a opatrzność zachowa cię.
Tad labs padoms tevi pasargās un saprašana tevi paglabās,
12 Wyrywając cię od drogi złej, i od człowieka mówiącego przewrotności;
Ka tā tevi izglābj no ļauna ceļa, no vīra, kas netiklību runā,
13 Od tych, którzy opuszczają ścieszki proste, udawając się drogami ciemnemi;
Kas atstājuši skaidrības ceļus, staigā pa tumsības ceļiem,
14 Którzy się radują, gdy czynią złe, a weselą się w złośliwych przewrotnościach;
Kas priecājās ļaunu darīt un prieku atrod netiklībā un viltībā,
15 Których ścieszki są krzywe, a sami są przewrotnymi na drogach swoich;
Kuru ceļi ir greizi, un kas savās tekās netikli;
16 Wyrywając cię od niewiasty postronnej i obcej, która pochlebia łagodnemi słowy;
Ka tā tevi izglābj no svešas sievas, no svešnieces ar mīkstiem vārdiem,
17 Która opuszcza wodza młodości swojej, a przymierza Boga swojego zapomina.
Kas atstāj savas jaunības vīru, un aizmirst sava Dieva derību;
18 Bo się nachyla ku śmierci dom jej, a do umarłych ścieszki jej.
(Jo viņas nams pašķiebjās uz nāvi, un viņas ceļi pie miroņiem;
19 Wszyscy, którzy do niej wchodzą, nie wracają się, ani trafiają na ścieszkę żywota.
Visi, kas pie tās ieiet, negriežas atpakaļ, nedz atrod dzīvības ceļus; )
20 A przetoż będziesz chodził drogą dobrych, a ścieżek sprawiedliwych będziesz przestrzegał.
Ka, lai tu staigā pa labo ceļiem un sargi taisno tekas;
21 Albowiem cnotliwi będą mieszkali na ziemi, a szczerzy trwać będą na niej;
Jo taisnie dzīvos zemē, un sirdsskaidrie tur paliks;
22 Ale niepobożni z ziemi wykorzenieni będą, a przewrotni będą z niej wygładzeni.
Bet bezdievīgie no zemes taps izdeldēti, un kas ticību netur, no tās taps izsakņoti.
