Przysłów 2
1 Synu mój! jeźli przyjmiesz słowa moje, a przykazanie moje zachowasz u siebie;
Fili mi, si susceperis sermones meos, et mandata mea absconderis penes te,
2 Nadstawiszli mądrości ucha twego, i nakłoniszli serca twego do roztropności;
ut audiat sapientiam auris tua: inclina cor tuum ad cognoscendam prudentiam.
3 Owszem, jeźli na rozum zawołasz, a roztropności wezwieszli głosem swoim;
Si enim sapientiam invocaveris, et inclinaveris cor tuum prudentiæ:
4 Jeźli jej szukać będziesz jako srebra, a jako skarbów skrytych pilnie szukać będziesz:
si quæsieris eam quasi pecuniam, et sicut thesauros effoderis illam:
5 Tedy zrozumiesz bojaźń Pańską, a znajomość Bożą znajdziesz.
tunc intelliges timorem Domini, et scientiam Dei invenies:
6 Albowiem Pan daje mądrość, z ust jego pochodzi umiejętność i roztropność.
quia Dominus dat sapientiam: et ex ore eius prudentia, et scientia.
7 On zachowuje uprzejmym prawdziwą mądrość; on jest tarczą chodzącym w szczerości,
Custodiet rectorum salutem, et proteget gradientes simpliciter,
8 Aby strzegli ścieżek sądu; on drogi świętych swoich strzeże.
servans semitas iustitiæ, et vias sanctorum custodiens.
9 Tedy wyrozumiesz sprawiedliwość, i sąd, i prawość, i wszelką ścieszkę dobrą.
Tunc intelliges iustitiam, et iudicium, et æquitatem, et omnem semitam bonam.
10 Gdy wnijdzie mądrośu w serce twoje, a umiejętność duszy twojej wdzięczna będzie:
Si intraverit sapientia cor tuum, et scientia animæ tuæ placuerit:
11 Tedy cię ostrożność strzedz będzie, a opatrzność zachowa cię.
consilium custodiet te, et prudentia servabit te,
12 Wyrywając cię od drogi złej, i od człowieka mówiącego przewrotności;
ut eruaris a via mala, et ab homine, qui perversa loquitur:
13 Od tych, którzy opuszczają ścieszki proste, udawając się drogami ciemnemi;
qui relinquunt iter rectum, et ambulant per vias tenebrosas:
14 Którzy się radują, gdy czynią złe, a weselą się w złośliwych przewrotnościach;
qui lætantur cum malefecerint, et exultant in rebus pessimis:
15 Których ścieszki są krzywe, a sami są przewrotnymi na drogach swoich;
quorum viæ perversæ sunt, et infames gressus eorum.
16 Wyrywając cię od niewiasty postronnej i obcej, która pochlebia łagodnemi słowy;
Ut eruaris a muliere aliena, et ab extranea, quæ mollit sermones suos,
17 Która opuszcza wodza młodości swojej, a przymierza Boga swojego zapomina.
et relinquit Ducem pubertatis suæ,
18 Bo się nachyla ku śmierci dom jej, a do umarłych ścieszki jej.
et pacti Dei sui oblita est. Inclinata est enim ad mortem domus eius, et ad inferos semitæ ipsius. (questioned)
19 Wszyscy, którzy do niej wchodzą, nie wracają się, ani trafiają na ścieszkę żywota.
Omnes, qui ingrediuntur ad eam, non revertentur, nec apprehendent semitas vitæ.
20 A przetoż będziesz chodził drogą dobrych, a ścieżek sprawiedliwych będziesz przestrzegał.
Ut ambules in via bona: et calles iustorum custodias.
21 Albowiem cnotliwi będą mieszkali na ziemi, a szczerzy trwać będą na niej;
Qui enim recti sunt, habitabunt in terra, et simplices permanebunt in ea.
22 Ale niepobożni z ziemi wykorzenieni będą, a przewrotni będą z niej wygładzeni.
Impii vero de terra perdentur: et qui inique agunt, auferentur ex ea.
