Przysłów 19
1 Lepszy jest ubogi, który chodzi w uprzejmości swej, niżeli przewrotny w wargach swoich, który jest głupim.
Siromah koji hodi u bezazlenosti svojoj bolji je nego opaki usnama svojim, koji je bezuman.
2 Zaiste duszy bez umiejętności nie dobrze, a kto jest prędkich nóg, potknie się.
Kad je duša bez znanja, nije dobro; i ko je brzijeh nogu, spotièe se.
3 Głupstwo człowiecze podwraca drogę jego, a przecie przeciwko Panu zapala się gniewem serce jego.
Ludost èovjeèija prevraæa put njegov, a srce se njegovo gnjevi na Gospoda.
4 Bogactwa przyczyniają wiele przyjaciół; ale ubogi od przyjaciela swego odłączony bywa.
Bogatstvo pribavlja mnogo prijatelja, a siromaha ostavlja prijatelj njegov.
5 Fałszywy świadek nie będzie bez pomsty; a kto mówi kłamstwo, nie ujdzie.
Lažan svjedok neæe ostati bez kara, i ko govori laž, neæe uteæi.
6 Wielu się ich uniża przed księciem, a każdy jest przyjacielem mężowi szczodremu.
Mnogi ugaðaju knezu, i svak je prijatelj èovjeku podatljivu.
7 Wszyscy bracia ubogiego nienawidzą go; daleko więcej inni przyjaciele jego oddalają się od niego; woła za nimi, a niemasz ich.
Na siromaha mrze sva braæa njegova, još više se prijatelji njegovi udaljuju od njega; vièe za njima, ali ih nema.
8 Nabywa rozumu, kto miłuje duszę swoję, a strzeże roztropności, aby znalazł co dobrego.
Ko pribavlja razum, ljubi dušu svoju; i ko pazi na mudrost, naæi æe dobro.
9 Świadek fałszywy nie będzie bez pomsty; a kto mówi kłamstwo, zginie.
Svjedok lažan neæe ostati bez kara, i ko govori laž, poginuæe.
10 Nie przystoi głupiemu rozkosz, ani słudze panować nad książętami.
Ne dolikuju bezumnom miline, ni sluzi da vlada knezovima.
11 Rozum człowieczy zawściąga gniew jego, a ozdoba jego jest mijać przestępstwo.
Razum zadržava èovjeka od gnjeva, i èast mu je mimoiæi krivicu.
12 Zapalczywość królewska jest jako ryk lwięcia; ale łaska jego jest jako rosa na trawie.
Careva je srdnja kao rika mladoga lava, i ljubav je njegova kao rosa travi.
13 Syn głupi jest utrapieniem ojcu swemu, a żona swarliwa jest jako ustawiczne kapanie przez dach.
Bezuman je sin muka ocu svojemu, i svadljivost ženina neprestano prokisivanje.
14 Dom i majętność dziedzictwem przypada po rodzicach; ale żona roztropna jest od Pana.
Kuæa i imanje našljeðuje se od otaca; a od Gospoda je razumna žena.
15 Lenistwo przywodzi twardy sen, a dusza gnuśna będzie łaknęła.
Lijenost navodi tvrd san, i nemarljiva duša gladovaæe.
16 Kto strzeże przykazania, strzeże duszy swojej; ale kto gardzi drogami swemi, zginie.
Ko drži zapovijesti, èuva dušu svoju; a ko ne mari za putove svoje, poginuæe.
17 Panu pożycza, kto ma litość nad ubogim, a on mu za dobrodziejstwo jego odda.
Gospodu pozaima ko poklanja siromahu, i platiæe mu za dobro njegovo.
18 Karz syna swego, póki o nim nadzieja, a zabiegając zginieniu jego niech mu nie folguje dusza twoja.
Karaj sina svojega dokle ima nadanja, i na pogibao njegovu da ne prašta duša tvoja.
19 Wielki gniew okazuj, kiedy odpuszczasz karanie, grożąc mu, ponieważ odpuszczasz, że potem srożej karać będziesz.
Velik gnjev pokazuj kad praštaš kar, i kad oprostiš, poslije veæma pokaraj.
20 Słuchaj rady, a przyjmuj karność, abyś kiedyżkolwiek był mądrym.
Slušaj svjet i primaj nastavu, da poslije budeš mudar.
21 Wiele jest myśli w sercu człowieczem; ale rada Pańska, ta się ostoi.
Mnogo ima misli u srcu èovjeèijem, ali što Gospod naumi ono æe ostati.
22 Pożądana rzecz człowiekowi dobroczynność jego, ale lepszy jest ubogi, niż mąż kłamliwy.
Želja èovjeku treba da je da èini milost, a bolji je siromah nego laža.
23 Bojażń Pańska prowadzi do żywota, a kto ją ma, w obfitości mieszka, i nie spotka go nieszczęście.
Strah je Gospodnji na život; u koga je on, boravi sit, niti ga pohodi zlo.
24 Leniwy kryje rękę swą pod pachę, i do ust swych nie podnosi jej.
Ljenivac krije ruku svoju u njedra, ni k ustima svojim ne prinosi je.
25 Bij naśmiewcę, żeby prostak był ostrożniejszym; a roztropnego sfukaj, żeby zrozumiał umiejętność.
Udri potsmjevaèa da ludi omudra, i razumnoga nakaraj da razumije nauku.
26 Syn wstyd i hańbę zadawający, ojca gubi i matkę wygania.
Sin sramotan i prijekoran upropašæuje oca i odgoni mater.
27 Synu mój! przestań słuchać nauki, któraby cię odwodziła od mów rozumnych.
Nemoj, sine, slušati nauke koja odvodi od rijeèi razumnijeh.
28 Świadek złośliwy pośmiewa się z sądu, a usta niezbożnych połykają nieprawość.
Nevaljao svjedok potsmijeva se pravdi, i usta bezbožnièka proždiru nepravdu.
29 Sądy są na pośmiewców zgotowane, a guzy na grzbiet głupich.
Gotovi su potsmjevaèima sudovi i bezumnicima boj na leða.
