Przysłów 19
1 Lepszy jest ubogi, który chodzi w uprzejmości swej, niżeli przewrotny w wargach swoich, który jest głupim.
Melhor é o pobre que anda em sua honestidade do que o perverso de lábios e tolo.
2 Zaiste duszy bez umiejętności nie dobrze, a kto jest prędkich nóg, potknie się.
E não é bom a alma sem conhecimento; e quem tem pés apressados comete erros.
3 Głupstwo człowiecze podwraca drogę jego, a przecie przeciwko Panu zapala się gniewem serce jego.
A loucura do homem perverte seu caminho; e seu coração se ira contra o SENHOR.
4 Bogactwa przyczyniają wiele przyjaciół; ale ubogi od przyjaciela swego odłączony bywa.
A riqueza faz ganhar muitos amigos; mas ao pobre, até seu amigo o abandona.
5 Fałszywy świadek nie będzie bez pomsty; a kto mówi kłamstwo, nie ujdzie.
A falsa testemunha não ficará impune; e quem fala mentiras não escapará.
6 Wielu się ich uniża przed księciem, a każdy jest przyjacielem mężowi szczodremu.
Muitos suplicam perante o príncipe; e todos querem ser amigos daquele que dá presentes.
7 Wszyscy bracia ubogiego nienawidzą go; daleko więcej inni przyjaciele jego oddalają się od niego; woła za nimi, a niemasz ich.
Todos os irmãos do pobre o odeiam; ainda mais seus amigos se afastam dele; ele corre atrás deles com palavras, mas eles nada lhe [respondem].
8 Nabywa rozumu, kto miłuje duszę swoję, a strzeże roztropności, aby znalazł co dobrego.
Quem adquire entendimento ama sua alma; quem guarda a prudência encontrará o bem.
9 Świadek fałszywy nie będzie bez pomsty; a kto mówi kłamstwo, zginie.
A falsa testemunha não ficará impune; e quem fala mentiras perecerá.
10 Nie przystoi głupiemu rozkosz, ani słudze panować nad książętami.
O luxo não é adequado ao tolo; muito menos ao servo dominar sobre príncipes.
11 Rozum człowieczy zawściąga gniew jego, a ozdoba jego jest mijać przestępstwo.
A prudência do homem retém sua ira; e sua glória é ignorar a ofensa.
12 Zapalczywość królewska jest jako ryk lwięcia; ale łaska jego jest jako rosa na trawie.
A fúria do rei é como o rugido de um leão; mas seu favor é como orvalho sobre a erva.
13 Syn głupi jest utrapieniem ojcu swemu, a żona swarliwa jest jako ustawiczne kapanie przez dach.
O filho tolo é uma desgraça ao seu pai; e brigas da esposa são [como] uma goteira duradoura.
14 Dom i majętność dziedzictwem przypada po rodzicach; ale żona roztropna jest od Pana.
A casa e as riquezas são a herança dos pais; porém a mulher prudente [vem] do SENHOR.
15 Lenistwo przywodzi twardy sen, a dusza gnuśna będzie łaknęła.
A preguiça faz cair num sono profundo; e a alma desocupada passará fome.
16 Kto strzeże przykazania, strzeże duszy swojej; ale kto gardzi drogami swemi, zginie.
Quem guarda o mandamento cuida de sua alma; e quem despreza seus caminhos morrerá.
17 Panu pożycza, kto ma litość nad ubogim, a on mu za dobrodziejstwo jego odda.
Quem faz misericórdia ao pobre empresta ao SENHOR; e ele lhe pagará sua recompensa.
18 Karz syna swego, póki o nim nadzieja, a zabiegając zginieniu jego niech mu nie folguje dusza twoja.
Castiga a teu filho enquanto há esperança; mas não levantes tua alma para o matar.
19 Wielki gniew okazuj, kiedy odpuszczasz karanie, grożąc mu, ponieważ odpuszczasz, że potem srożej karać będziesz.
Aquele que tem grande irá será punido; porque se tu [o] livrares, terás de fazer o mesmo de novo.
20 Słuchaj rady, a przyjmuj karność, abyś kiedyżkolwiek był mądrym.
Ouve o conselho, e recebe a disciplina; para que sejas sábio nos teus últimos [dias].
21 Wiele jest myśli w sercu człowieczem; ale rada Pańska, ta się ostoi.
Há muitos pensamentos no coração do homem; porém o conselho do SENHOR prevalecerá.
22 Pożądana rzecz człowiekowi dobroczynność jego, ale lepszy jest ubogi, niż mąż kłamliwy.
O que se deseja do homem [é] sua bondade; porém o pobre é melhor do que o homem mentiroso.
23 Bojażń Pańska prowadzi do żywota, a kto ją ma, w obfitości mieszka, i nie spotka go nieszczęście.
O temor ao SENHOR [encaminha] para a vida; aquele que [o tem] habitará satisfeito, nem mal algum o visitará.
24 Leniwy kryje rękę swą pod pachę, i do ust swych nie podnosi jej.
O preguiçoso põe sua mão no prato, e nem sequer a leva de volta à boca.
25 Bij naśmiewcę, żeby prostak był ostrożniejszym; a roztropnego sfukaj, żeby zrozumiał umiejętność.
Fere ao zombador, e o ingênuo será precavido; e repreende ao prudente, e ele aprenderá conhecimento.
26 Syn wstyd i hańbę zadawający, ojca gubi i matkę wygania.
Aquele que prejudica ao pai [ou] afugenta a mãe é filho causador de vergonha e de desgraça.
27 Synu mój! przestań słuchać nauki, któraby cię odwodziła od mów rozumnych.
Filho meu, deixa de ouvir a instrução, [então] te desviarás das palavras de conhecimento.
28 Świadek złośliwy pośmiewa się z sądu, a usta niezbożnych połykają nieprawość.
A má testemunha escarnece do juízo; e a boca dos perversos engole injustiça.
29 Sądy są na pośmiewców zgotowane, a guzy na grzbiet głupich.
Julgamentos estão preparados para zombadores, e açoites para as costas dos tolos.
