Przysłów 19
1 Lepszy jest ubogi, który chodzi w uprzejmości swej, niżeli przewrotny w wargach swoich, który jest głupim.
Melhor é o pobre que anda na sua sinceridade, do que o perverso de lábios e tolo:
2 Zaiste duszy bez umiejętności nie dobrze, a kto jest prędkich nóg, potknie się.
Assim como ficar a alma sem conhecimento não é bom, e o apressado nos pés peca.
3 Głupstwo człowiecze podwraca drogę jego, a przecie przeciwko Panu zapala się gniewem serce jego.
A estultícia do homem perverterá o seu caminho, e o seu coração se irará contra o Senhor.
4 Bogactwa przyczyniają wiele przyjaciół; ale ubogi od przyjaciela swego odłączony bywa.
As riquezas grangeiam muitos amigos, mas ao pobre o seu próprio amigo o deixa.
5 Fałszywy świadek nie będzie bez pomsty; a kto mówi kłamstwo, nie ujdzie.
A falsa testemunha não ficará inocente, e o que respira mentiras não escapará.
6 Wielu się ich uniża przed księciem, a każdy jest przyjacielem mężowi szczodremu.
Muitos suplicam a face do príncipe, e cada um é amigo daquele que dá dádivas.
7 Wszyscy bracia ubogiego nienawidzą go; daleko więcej inni przyjaciele jego oddalają się od niego; woła za nimi, a niemasz ich.
Todos os irmãos do pobre o aborrecem; quanto mais se alongarão deles os seus amigos! corre de após eles com palavras, que não servem de nada.
8 Nabywa rozumu, kto miłuje duszę swoję, a strzeże roztropności, aby znalazł co dobrego.
O que adquire entendimento ama a sua alma: o que guarda inteligência achará o bem.
9 Świadek fałszywy nie będzie bez pomsty; a kto mówi kłamstwo, zginie.
A falsa testemunha não ficará inocente; e o que respira mentiras perecerá.
10 Nie przystoi głupiemu rozkosz, ani słudze panować nad książętami.
Ao tolo não está bem o deleite; quanto menos ao servo dominar os príncipes!
11 Rozum człowieczy zawściąga gniew jego, a ozdoba jego jest mijać przestępstwo.
O entendimento do homem retém a sua ira, e a sua glória é passar sobre a transgressão.
12 Zapalczywość królewska jest jako ryk lwięcia; ale łaska jego jest jako rosa na trawie.
Como o bramido do filho do leão, é a indignação do rei; mas como o orvalho sobre a erva é a sua benevolência.
13 Syn głupi jest utrapieniem ojcu swemu, a żona swarliwa jest jako ustawiczne kapanie przez dach.
Grande miséria é para o pai o filho insensato, e um gotejar contínuo as contenções da mulher.
14 Dom i majętność dziedzictwem przypada po rodzicach; ale żona roztropna jest od Pana.
A casa e a fazenda são a herança dos pais; porém do Senhor vem a mulher prudente.
15 Lenistwo przywodzi twardy sen, a dusza gnuśna będzie łaknęła.
A preguiça faz cair em profundo sono, e a alma enganadora padecerá fome.
16 Kto strzeże przykazania, strzeże duszy swojej; ale kto gardzi drogami swemi, zginie.
O que guardar o mandamento guardará a sua alma; porém o que desprezar os seus caminhos morrerá.
17 Panu pożycza, kto ma litość nad ubogim, a on mu za dobrodziejstwo jego odda.
Ao Senhor empresta o que se compadece do pobre, e ele lhe pagará o seu benefício.
18 Karz syna swego, póki o nim nadzieja, a zabiegając zginieniu jego niech mu nie folguje dusza twoja.
Castiga a teu filho enquanto há esperança, porém para o matar não alçarás a tua alma
19 Wielki gniew okazuj, kiedy odpuszczasz karanie, grożąc mu, ponieważ odpuszczasz, że potem srożej karać będziesz.
O que é de grande indignação suportará o dano; porque se tu o livrares, ainda terás de tornar a faze-lo.
20 Słuchaj rady, a przyjmuj karność, abyś kiedyżkolwiek był mądrym.
Ouve o conselho, e recebe a correção, para que sejas sábio nos teus últimos dias.
21 Wiele jest myśli w sercu człowieczem; ale rada Pańska, ta się ostoi.
Muitos propósitos há no coração do homem, porém o conselho do Senhor permanecerá.
22 Pożądana rzecz człowiekowi dobroczynność jego, ale lepszy jest ubogi, niż mąż kłamliwy.
O desejo do homem é a sua beneficência; porém o pobre é melhor do que o mentiroso.
23 Bojażń Pańska prowadzi do żywota, a kto ją ma, w obfitości mieszka, i nie spotka go nieszczęście.
O temor do Senhor encaminha para a vida; aquele que o tem ficará satisfeito, e não o visitará mal nenhum.
24 Leniwy kryje rękę swą pod pachę, i do ust swych nie podnosi jej.
O preguiçoso esconde a sua mão no seio; enfada-se de torna-la à sua boca.
25 Bij naśmiewcę, żeby prostak był ostrożniejszym; a roztropnego sfukaj, żeby zrozumiał umiejętność.
Fere o escarnecedor, e o simples tomará aviso; repreende ao entendido, e aprenderá conhecimento.
26 Syn wstyd i hańbę zadawający, ojca gubi i matkę wygania.
O que aflige a seu pai, ou afugenta a sua mãe, filho é que traz vergonha e desonra.
27 Synu mój! przestań słuchać nauki, któraby cię odwodziła od mów rozumnych.
Cessa, filho meu, ouvindo a instrução, de te desviares das palavras do conhecimento.
28 Świadek złośliwy pośmiewa się z sądu, a usta niezbożnych połykają nieprawość.
A testemunha de Belial escarnece do juízo, e a boca dos ímpios engole a iniquidade.
29 Sądy są na pośmiewców zgotowane, a guzy na grzbiet głupich.
Preparados estão os juízos para os escarnecedores e açoites para as costas dos tolos.
