Przysłów 19
1 Lepszy jest ubogi, który chodzi w uprzejmości swej, niżeli przewrotny w wargach swoich, który jest głupim.
Lepší jest chudý, jenž chodí v upřímnosti své, nežli převrácený ve rtech svých, kterýž jest blázen.
2 Zaiste duszy bez umiejętności nie dobrze, a kto jest prędkich nóg, potknie się.
Jistě že bez umění duši není dobře, a kdož jest kvapných noh, hřeší.
3 Głupstwo człowiecze podwraca drogę jego, a przecie przeciwko Panu zapala się gniewem serce jego.
Bláznovství člověka převrací cestu jeho, ačkoli proti Hospodinu zpouzí se srdce jeho.
4 Bogactwa przyczyniają wiele przyjaciół; ale ubogi od przyjaciela swego odłączony bywa.
Statek přidává přátel množství, ale chudý od přítele svého odloučen bývá.
5 Fałszywy świadek nie będzie bez pomsty; a kto mówi kłamstwo, nie ujdzie.
Svědek falešný nebude bez pomsty, a kdož mluví lež, neuteče.
6 Wielu się ich uniża przed księciem, a każdy jest przyjacielem mężowi szczodremu.
Mnozí pokoří se před knížetem, a každý jest přítel muži štědrému.
7 Wszyscy bracia ubogiego nienawidzą go; daleko więcej inni przyjaciele jego oddalają się od niego; woła za nimi, a niemasz ich.
Všickni bratří chudého v nenávisti jej mají; čím více přátelé jeho vzdalují se od něho! Když volá za nimi, není jich.
8 Nabywa rozumu, kto miłuje duszę swoję, a strzeże roztropności, aby znalazł co dobrego.
Ten, kdož miluje duši svou, nabývá moudrosti, a ostříhá opatrnosti, aby nalezl dobré.
9 Świadek fałszywy nie będzie bez pomsty; a kto mówi kłamstwo, zginie.
Svědek falešný nebude bez pomsty, a kdož mluví lež, zahyne.
10 Nie przystoi głupiemu rozkosz, ani słudze panować nad książętami.
Nesluší na blázna rozkoš, a ovšem, aby služebník nad knížaty panoval.
11 Rozum człowieczy zawściąga gniew jego, a ozdoba jego jest mijać przestępstwo.
Rozum člověka zdržuje hněv jeho, a čest jeho jest prominouti provinění.
12 Zapalczywość królewska jest jako ryk lwięcia; ale łaska jego jest jako rosa na trawie.
Prchlivost královská jako řvání mladého lva jest, a ochotnost jeho jako rosa na bylinu.
13 Syn głupi jest utrapieniem ojcu swemu, a żona swarliwa jest jako ustawiczne kapanie przez dach.
Trápení otci svému jest syn bláznivý, a ustavičné kapání žena svárlivá.
14 Dom i majętność dziedzictwem przypada po rodzicach; ale żona roztropna jest od Pana.
Dům a statek jest po rodičích, ale od Hospodina manželka rozumná.
15 Lenistwo przywodzi twardy sen, a dusza gnuśna będzie łaknęła.
Lenost přivodí tvrdý sen, a duše váhavá lačněti bude.
16 Kto strzeże przykazania, strzeże duszy swojej; ale kto gardzi drogami swemi, zginie.
Ten, kdož ostříhá přikázaní, ostříhá duše své; ale kdož pohrdá cestami svými, zahyne.
17 Panu pożycza, kto ma litość nad ubogim, a on mu za dobrodziejstwo jego odda.
Kdo uděluje chudému, půjčuje Hospodinu, a onť za dobrodiní jeho odplatí jemu.
18 Karz syna swego, póki o nim nadzieja, a zabiegając zginieniu jego niech mu nie folguje dusza twoja.
Tresci syna svého, dokudž jest o něm naděje, a k zahynutí jeho neodpouštěj jemu duše tvá.
19 Wielki gniew okazuj, kiedy odpuszczasz karanie, grożąc mu, ponieważ odpuszczasz, że potem srożej karać będziesz.
Veliký hněv ukazuj, odpouštěje trestání, proto že poněvadž odpouštíš, potom více trestati budeš.
20 Słuchaj rady, a przyjmuj karność, abyś kiedyżkolwiek był mądrym.
Poslouchej rady, a přijímej kázeň, abys vždy někdy moudrý byl.
21 Wiele jest myśli w sercu człowieczem; ale rada Pańska, ta się ostoi.
Mnozí úmyslové jsou v srdci člověka, ale uložení Hospodinovo toť ostojí.
22 Pożądana rzecz człowiekowi dobroczynność jego, ale lepszy jest ubogi, niż mąż kłamliwy.
Žádaná věc člověku jest dobře činiti jiným, ale počestnější jest chudý než muž lživý.
23 Bojażń Pańska prowadzi do żywota, a kto ją ma, w obfitości mieszka, i nie spotka go nieszczęście.
Bázeň Hospodinova k životu. Takový jsa nasycen, bydlí, aniž neštěstím navštíven bývá.
24 Leniwy kryje rękę swą pod pachę, i do ust swych nie podnosi jej.
Lenivý schovává ruku svou za ňadra, ani k ústům svým jí nevztáhne.
25 Bij naśmiewcę, żeby prostak był ostrożniejszym; a roztropnego sfukaj, żeby zrozumiał umiejętność.
Ubí posměvače, ať se hlupec dovtípí; a potresci rozumného, ať porozumí umění.
26 Syn wstyd i hańbę zadawający, ojca gubi i matkę wygania.
Syn, kterýž hanbu a lehkost činí, hubí otce, a zahání matku.
27 Synu mój! przestań słuchać nauki, któraby cię odwodziła od mów rozumnych.
Přestaň, synu můj, poslouchati učení, kteréž od řečí rozumných odvozuje.
28 Świadek złośliwy pośmiewa się z sądu, a usta niezbożnych połykają nieprawość.
Svědek nešlechetný posmívá se soudu, a ústa bezbožných přikrývají nepravost.
29 Sądy są na pośmiewców zgotowane, a guzy na grzbiet głupich.
Nebo na posměvače hotoví jsou nálezové, a rány na hřbet bláznů.
