Przysłów 18
1 Człowiek swej myśli, szuka tego, co mu się podoba, a w każdą rzecz wtrąca się.
Occasiones quaerit qui vult recedere ab amico: omni tempore erit exprobrabilis.
2 Nie kocha się głupi w roztropności, ale w tem, co mu objawia serce jego.
Non recipit stultus verba prudentiae: nisi ea dixeris quae versantur in corde eius.
3 Gdy przychodzi niezbożny, przychodzi też wzgarda, a z mężem lekkomyślnym urąganie.
Impius, cum in profundum venerit peccatorum, contemnit: sed sequitur eum ignominia et opprobrium.
4 Słowa ust męża mądrego są jako wody głębokie, a źródło mądrości jako potok wylewający.
Aqua profunda verba ex ore viri: et torrens redundans fons sapientiae.
5 Nie dobra to, mieć wzgląd na osobę niezbożnego, aby był podwrócony sprawiedliwy w sądzie.
Accipere personam impii in iudicio non est bonum, ut declines a veritate iudicii.
6 Wargi głupiego zmierzają do swaru, a usta jego do bitwy wyzywają.
Labia stulti miscent se rixis: et os eius iurgia provocat.
7 Usta głupiego są upadkiem jego, a wargi jego sidłem duszy jego.
Os stulti contritio eius: et labia ipsius, ruina animae eius.
8 Słowa obmówcy są jako słowa zranionych, a wszakże przenikają do wnętrzności żywota.
Verba bilinguis, quasi simplicia: et ipsa perveniunt usque ad interiora ventris. Pigrum deiicit timor: animae autem effeminatorum esurient.
9 Kto niedbały w sprawach swoich, bratem jest utratnika.
Qui mollis et dissolutus est in opere suo, frater est sua opera dissipantis.
10 Imię Pańskie jest mocną wieżą; sprawiedliwy się do niej uciecze, a wywyższony będzie.
Turris fortissima, nomen Domini: ad ipsam currit iustus, et exaltabitur.
11 Majętność bogatego jest miastem jego mocnem, a jako mur wysoki w myśli jego.
Substantia divitis urbs roboris eius, et quasi murus validus circumdans eum.
12 Przed upadkiem podnosi się serce człowiecze, a sławę uprzedza poniżenie.
Antequam conteratur, exaltatur cor hominis: et antequam glorificetur, humiliatur.
13 Kto odpowiada, pierwej niż wysłucha, głupstwo to jego i zelżywość.
Qui prius respondet quam audiat, stultum se esse demonstrat, et confusione dignum.
14 Duch męża znosi niemoc swoję; ale ducha utrapionego któż zniesie?
Spiritus viri sustentat imbecillitatem suam: spiritum vero ad irascendum facilem quis poterit sustinere?
15 Serce rozumne nabywa umiejętności, a ucho mądrych szuka jej.
Cor prudens possidebit scientiam: et auris sapientium quaerit doctrinam.
16 Dar człowieczy plac mu czyni, i przed wielmożnych przywodzi go.
Donum hominis dilatat viam eius, et ante principes spatium ei facit.
17 Sprawiedliwym zda się ten, kto pierwszy w sprawie swojej; ale gdy przychodzi bliźni jego, dochodzi go.
Iustus, prior est accusator sui: venit amicus eius, et investigabit eum.
18 Los uśmierza zwady, i między możnymi rozsądek czyni.
Contradictiones comprimit sors, et inter potentes quoque diiudicat.
19 Brat krzywdą urażony trudniejszy nad miasto niedobyte, a swary są jako zawory u pałacu.
Frater, qui adiuvatur a fratre, quasi civitas firma: et iudicia quasi vectes urbium.
20 Z owocu ust każdego nasycon bywa żywot jego; urodzajem warg swych będzie nasycony.
De fructu oris viri replebitur venter eius: et genimina labiorum ipsius saturabunt eum.
21 Śmierć i żywot jest w mocy języka, a kto go miłuje, będzie jadł owoce jego.
Mors, et vita in manu linguae: qui diligunt eam, comedent fructus eius.
22 Kto znalazł żonę, znalazł rzecz dobrą, i dostąpił łaski od Pana.
Qui invenit mulierem bonam, invenit bonum: et hauriet iucunditatem a Domino. Qui expellit mulierem bonam, expellit bonum: qui autem tenet adulteram, stultus est et insipiens.
23 Ubogi pokornie mówi; ale bogaty odpowiada surowie.
Cum obsecrationibus loquitur pauper: et dives effabitur rigide.
24 Człowiek, który ma przyjaciół, ma się obchodzić po przyjacielsku, ponieważ przyjaciel bywa przychylniejszy nad brata.
Vir amicabilis ad societatem, magis amicus erit, quam frater.
