Przysłów 18
1 Człowiek swej myśli, szuka tego, co mu się podoba, a w każdą rzecz wtrąca się.
Colui che si separa cerca le sue cupidità, E schernisce ogni legge e ragione.
2 Nie kocha się głupi w roztropności, ale w tem, co mu objawia serce jego.
Lo stolto non si diletta nella prudenza, Ma in ciò che il cuor suo si manifesti.
3 Gdy przychodzi niezbożny, przychodzi też wzgarda, a z mężem lekkomyślnym urąganie.
Quando viene un empio, viene anche lo sprezzo, E il vituperio con ignominia.
4 Słowa ust męża mądrego są jako wody głębokie, a źródło mądrości jako potok wylewający.
Le parole della bocca dell'uomo eccellente sono acque profonde; La fonte di sapienza [è] un torrente che sgorga.
5 Nie dobra to, mieć wzgląd na osobę niezbożnego, aby był podwrócony sprawiedliwy w sądzie.
Egli non [è] bene d'aver riguardo alla qualità dell'empio, Per far torto al giusto nel giudicio.
6 Wargi głupiego zmierzają do swaru, a usta jego do bitwy wyzywają.
Le labbra dello stolto entrano in contesa, E la sua bocca chiama le percosse.
7 Usta głupiego są upadkiem jego, a wargi jego sidłem duszy jego.
La bocca dello stolto [è] la sua ruina, E le sue labbra [sono] il laccio dell'anima sua.
8 Słowa obmówcy są jako słowa zranionych, a wszakże przenikają do wnętrzności żywota.
Le parole di chi va bisbigliando paiono lusinghevoli; Ma scendono fin nell'interiora del ventre.
9 Kto niedbały w sprawach swoich, bratem jest utratnika.
Chi si porta rimessamente nel suo lavoro, [È] fratello dell'uomo dissipatore.
10 Imię Pańskie jest mocną wieżą; sprawiedliwy się do niej uciecze, a wywyższony będzie.
Il Nome del Signore [è] una forte torre; Il giusto vi ricorrerà, e sarà in salvo in luogo elevato.
11 Majętność bogatego jest miastem jego mocnem, a jako mur wysoki w myśli jego.
I beni del ricco [son] la sua città di fortezza, E come un alto muro alla sua immaginazione.
12 Przed upadkiem podnosi się serce człowiecze, a sławę uprzedza poniżenie.
Il cuor dell'uomo s'innalza avanti la ruina; Ma l'umiltà [va] davanti alla gloria.
13 Kto odpowiada, pierwej niż wysłucha, głupstwo to jego i zelżywość.
Chi fa risposta prima che abbia udito, Ciò gli [è] pazzia e vituperio.
14 Duch męża znosi niemoc swoję; ale ducha utrapionego któż zniesie?
Lo spirito dell'uomo sostiene l'infermità di esso; Ma chi solleverà lo spirito afflitto?
15 Serce rozumne nabywa umiejętności, a ucho mądrych szuka jej.
Il cuor dell'[uomo] intendente acquista scienza; E l'orecchio de' savi cerca conoscimento.
16 Dar człowieczy plac mu czyni, i przed wielmożnych przywodzi go.
Il presente dell'uomo gli fa far largo, E lo conduce davanti a' grandi.
17 Sprawiedliwym zda się ten, kto pierwszy w sprawie swojej; ale gdy przychodzi bliźni jego, dochodzi go.
Chi [è] il primo a [piatir] la sua causa ha ragione; Ma il suo compagno vien [poi], ed esamina quello [ch'egli ha detto].
18 Los uśmierza zwady, i między możnymi rozsądek czyni.
La sorte fa cessar le liti, E fa gli spartimenti fra i potenti.
19 Brat krzywdą urażony trudniejszy nad miasto niedobyte, a swary są jako zawory u pałacu.
Il fratello offeso [è più inespugnabile] che una forte città; E le contese [tra fratelli son] come le sbarre di un palazzo.
20 Z owocu ust każdego nasycon bywa żywot jego; urodzajem warg swych będzie nasycony.
Il ventre dell'uomo sarà saziato del frutto della sua bocca; Egli sarà saziato della rendita delle sue labbra.
21 Śmierć i żywot jest w mocy języka, a kto go miłuje, będzie jadł owoce jego.
Morte e vita [sono] in poter della lingua; E chi l'ama mangerà del frutto di essa.
22 Kto znalazł żonę, znalazł rzecz dobrą, i dostąpił łaski od Pana.
Chi ha trovata moglie ha trovata una buona cosa, Ed ha ottenuto favor del Signore.
23 Ubogi pokornie mówi; ale bogaty odpowiada surowie.
Il povero parla supplichevolmente; Ma il ricco risponde duramente.
24 Człowiek, który ma przyjaciół, ma się obchodzić po przyjacielsku, ponieważ przyjaciel bywa przychylniejszy nad brata.
Un uomo che ha degli amici deve portarsi da amico; E vi è tale amico, che è più congiunto che un fratello.
