Przysłów 18
1 Człowiek swej myśli, szuka tego, co mu się podoba, a w każdą rzecz wtrąca się.
Chi si tiene appartato cerca pretesti e con ogni mezzo attacca brighe.
2 Nie kocha się głupi w roztropności, ale w tem, co mu objawia serce jego.
Lo stolto non ama la prudenza, ma vuol solo far mostra dei suoi sentimenti.
3 Gdy przychodzi niezbożny, przychodzi też wzgarda, a z mężem lekkomyślnym urąganie.
Con l'empietà viene il disprezzo, con il disonore anche l'ignominia.
4 Słowa ust męża mądrego są jako wody głębokie, a źródło mądrości jako potok wylewający.
Le parole della bocca dell'uomo sono acqua profonda, la fonte della sapienza è un torrente che straripa.
5 Nie dobra to, mieć wzgląd na osobę niezbożnego, aby był podwrócony sprawiedliwy w sądzie.
Non è bene usar riguardi all'empio per far torto al giusto in un giudizio.
6 Wargi głupiego zmierzają do swaru, a usta jego do bitwy wyzywają.
Le labbra dello stolto provocano liti e la sua bocca gli provoca percosse.
7 Usta głupiego są upadkiem jego, a wargi jego sidłem duszy jego.
La bocca dello stolto è la sua rovina e le sue labbra sono un laccio per la sua vita.
8 Słowa obmówcy są jako słowa zranionych, a wszakże przenikają do wnętrzności żywota.
Le parole del calunniatore sono come ghiotti bocconi che scendono in fondo alle viscere.
9 Kto niedbały w sprawach swoich, bratem jest utratnika.
Chi è indolente nel lavoro è fratello del dissipatore.
10 Imię Pańskie jest mocną wieżą; sprawiedliwy się do niej uciecze, a wywyższony będzie.
Torre fortissima è il nome del Signore: il giusto vi si rifugia ed è al sicuro.
11 Majętność bogatego jest miastem jego mocnem, a jako mur wysoki w myśli jego.
I beni del ricco sono la sua roccaforte, come un'alta muraglia, a suo parere.
12 Przed upadkiem podnosi się serce człowiecze, a sławę uprzedza poniżenie.
Prima della caduta il cuore dell'uomo si esalta, ma l'umiltà viene prima della gloria.
13 Kto odpowiada, pierwej niż wysłucha, głupstwo to jego i zelżywość.
Chi risponde prima di avere ascoltato mostra stoltezza a propria confusione.
14 Duch męża znosi niemoc swoję; ale ducha utrapionego któż zniesie?
Lo spirito dell'uomo lo sostiene nella malattia, ma uno spirito afflitto chi lo solleverà?
15 Serce rozumne nabywa umiejętności, a ucho mądrych szuka jej.
La mente intelligente acquista la scienza, l'orecchio dei saggi ricerca il sapere.
16 Dar człowieczy plac mu czyni, i przed wielmożnych przywodzi go.
Il dono fa largo all'uomo e lo introduce alla presenza dei grandi.
17 Sprawiedliwym zda się ten, kto pierwszy w sprawie swojej; ale gdy przychodzi bliźni jego, dochodzi go.
Il primo a parlare in una lite sembra aver ragione, ma viene il suo avversario e lo confuta.
18 Los uśmierza zwady, i między możnymi rozsądek czyni.
La sorte fa cessar le discussioni e decide fra i potenti.
19 Brat krzywdą urażony trudniejszy nad miasto niedobyte, a swary są jako zawory u pałacu.
Un fratello offeso è più irriducibile d'una roccaforte, le liti sono come le sbarre di un castello.
20 Z owocu ust każdego nasycon bywa żywot jego; urodzajem warg swych będzie nasycony.
Con la bocca l'uomo sazia il suo stomaco, egli si sazia con il prodotto delle labbra.
21 Śmierć i żywot jest w mocy języka, a kto go miłuje, będzie jadł owoce jego.
Morte e vita sono in potere della lingua e chi l'accarezza ne mangerà i frutti.
22 Kto znalazł żonę, znalazł rzecz dobrą, i dostąpił łaski od Pana.
Chi ha trovato una moglie ha trovato una fortuna, ha ottenuto il favore del Signore.
23 Ubogi pokornie mówi; ale bogaty odpowiada surowie.
Il povero parla con suppliche, il ricco risponde con durezza.
24 Człowiek, który ma przyjaciół, ma się obchodzić po przyjacielsku, ponieważ przyjaciel bywa przychylniejszy nad brata.
Ci sono compagni che conducono alla rovina, ma anche amici più affezionati di un fratello.
