Przysłów 17
1 Lepszy jest kęs suchego chleba a w pokoju, niżeli pełen dom nabitego bydła ze swarem.
Bolji je zalogaj suha hljeba s mirom nego kuæa puna poklane stoke sa svaðom.
2 Sługa roztropny będzie panował nad synem, który jest ku hańbie; a między braćmi będzie dzielił dziedzictwo.
Razuman sluga biæe gospodar nad sinom sramotnijem i s braæom æe dijeliti našljedstvo.
3 Tygiel srebra a piec złota doświadcza; ale Pan serc dośwadcza.
Topionica je za srebro i peæ za zlato, a srca iskušava Gospod.
4 Zły pilnuje warg złośliwych, a kłamca słucha języka przewrotnego.
Zao èovjek pazi na usne zle, a lažljivac sluša jezik pakostan.
5 Kto się naśmiewa z ubogiego, uwłacza stworzycielowi jego; a kto się raduje z upadku czyjego, nie ujdzie pomsty.
Ko se ruga siromahu, sramoti stvoritelja njegova; ko se raduje nesreæi, neæe ostati bez kara.
6 Korona starców są synowie synów ich, a ozdoba synów są ojcowie ich.
Vijenac su starcima unuci, a slava sinovima oci njihovi.
7 Nie przystoi mowa poważna głupiemu, dopieroż księciu usta kłamliwe.
Ne prilièi bezumnom visoka besjeda, akamoli knezu lažljiva besjeda.
8 Jako kamień drogi, tak bywa dar wdzięczny temu, który go bierze; do czegokolwiek zmierzy, zdarzy mu się.
Poklon je dragi kamen onome koji ga prima, kuda se god okrene napreduje.
9 Kto pokrywa przestępstwo, szuka łaski; ale kto wznawia rzeczy, rozłącza przyjaciół.
Ko pokriva prijestup, traži ljubav; a ko ponavlja stvar, rastavlja glavne prijatelje.
10 Więcej waży gromienie u roztropnego, niżeli sto plag u głupiego.
Ukor tišti razumnoga veæma nego ludoga sto udaraca.
11 Uporny tylko złego szuka, dla tego poseł okrutny będzie nań zesłany.
Zao èovjek traži samo odmet, ali æe se ljut glasnik poslati na nj.
12 Lepiej jest człowiekowi spotkać się z niedźwiedzicą osierociałą, niżeli z głupim w głupstwie jego.
Bolje je da èovjeka srete medvjedica kojoj su oteti medvjediæi, nego bezumnik u svom bezumlju.
13 Kto oddaje złem za dobre, nie wynijdzie złe z domu jego.
Ko vraæa zlo za dobro, neæe se zlo odmaæi od kuæe njegove.
14 Kto zaczyna zwadę, jest jako ten, co przekopuje wodę; przetoż niż się zwada rozsili, zaniechaj go.
Ko poène svaðu, otvori ustavu vodi; zato prije nego se zametne, proði se raspre.
15 Kto usprawiedliwia niezbożnego, a winnym czyni sprawiedliwego, oba jednako są obrzydliwością Panu.
Ko opravda krivoga i ko osudi pravoga, obojica su gad Gospodu.
16 Cóż po dostatku w ręku głupiego, ponieważ do nabycia mądrości rozumu nie ma?
Na što je blago bezumnome u ruci kad nema razuma da pribavi mudrost?
17 Wszelkiego czasu miłuje przyjaciel, a w ucisku stawia się jako brat.
U svako doba ljubi prijatelj, i brat postaje u nevolji.
18 Człowiek głupi daje rękę, czyniąc rękojemstwo przed twarzą przyjaciela swego.
Èovjek bezuman daje ruku i jamèi se za prijatelja svojega.
19 Kto miłuje zwadę, miłuje grzech; a kto wynosi usta swe, szuka upadku.
Ko miluje svaðu, miluje grijeh; ko podiže uvis vrata svoja, traži pogibao.
20 Przewrotny w sercu nie znajduje dobrego; a kto jest przewrotnego języka, wpadnie we złe.
Ko je opaka srca, neæe naæi dobra; i ko dvolièi jezikom, pašæe u zlo.
21 Kto spłodził głupiego, na smutek swój spłodził go, ani się rozweseli ojciec niemądrego.
Ko rodi bezumna, na žalost mu je, niti æe se radovati otac luda.
22 Serce wesołe oczerstwia jako lekarstwo; ale duch sfrasowany wysusza kości.
Srce veselo pomaže kao lijek, a duh žalostan suši kosti.
23 Niezbożny potajemnie dar bierze, aby podwrócił ścieszki sądu.
Bezbožnik prima poklon iz njedara da prevrati putove pravdi.
24 Na twarzy roztropnego znać mądrość; ale oczy głupiego aż na kraju ziemi.
Razumnomu je na licu mudrost, a oèi bezumniku vrljaju nakraj zemlje.
25 Syn głupi żałością jest ojcu swemu, a gorzkością rodzicielce swojej.
Žalost je ocu svojemu sin bezuman, i jad roditeljci svojoj.
26 Zaiste nie dobra, winować sprawiedliwego, albo żeby przełożeni kogo dla cnoty bić mieli.
Nije dobro globiti pravednika, ni da knezovi biju koga što je radio pravo.
27 Kto zawściąga mowy swe, jest umiejętnym; drogiego ducha jest mąż rozumny.
Usteže rijeèi svoje èovjek koji zna, i tiha je duha èovjek razuman.
28 Gdy głupi milczy, za mądrego poczytany bywa; a który zatula wargi swoje, za rozumnego.
I bezuman kad muèi, misli se da je mudar, i razuman, kad stiskuje usne svoje.
