< Przysłów 16 >
1 Człowiek sporządza myśli serca swego; ale od Pana jest odpowiedź języka.
2 Wszystkie drogi człowiecze zdadzą się być czyste przed oczyma jego; ale Pan jest, który waży serca.
3 Włóż na Pana sprawy twe, a będą utwierdzone zamysły twoje.
4 Pan dla siebie samego wszystko sprawił, nawet i niezbożnika na dzień zły.
5 Obrzydliwością jest Panu każdy wyniosłego serca; który choć sobie innych na pomoc weźmie, nie ujdzie pomsty.
6 Miłosierdziem i prawdą oczyszczona bywa nieprawość, a w bojaźni Pańskiej odstępujemy od złego.
7 Gdy się podobają Panu drogi człowieka, i nieprzyjaciół jego do zgody z nim przywodzi.
8 Lepsza jest trocha z sprawiedliwością, niż wiele dochodów niesprawiedliwych.
9 Serce człowiecze rozrządza drogi swe; ale Pan sprawuje kroki jego.
10 Sprawiedliwy rozsądek jest w wargach królewskich; w sądzie nie błądzą usta jego.
11 Waga i szale są ustawą Pańską, a wszystkie gwichty sprawiedliwe w worku są za sprawą jego.
12 Obrzydliwością jest królom czynić niezbożność; bo sprawiedliwością stolica umocniona bywa.
13 Przyjemne są królom wargi sprawiedliwe, a szczerych w mowie miłują.
14 Gniew królewski jest posłem śmierci; ale mąż mądry ubłaga go.
15 W jasności twarzy królewskiej jest żywot, a łaska jego jest jako obłok z deszczem późnym.
16 Daleko lepiej jest nabyć mądrości, niżeli złota najczystszego; a nabyć roztropności lepiej, niż srebra.
17 Gościniec uprzejmych jest odstąpić od złego; strzeże duszy swej, kto strzeże drogi swojej.
18 Przed zginieniem przychodzi pycha, a przed upadkiem wyniosłość ducha.
19 Lepiej jest być uniżonego ducha z pokornymi, niżeli dzielić korzyści z pysznymi.
20 Kto ma wzgląd na słowa, znajduje dobre; a kto ufa w Panu, błogosławiony jest.
21 Kto jest mądrego serca, słynie rozumnym, a słodkość warg przydaje nauki.
22 Zdrój żywota jest roztropność tym, którzy ją mają; ale umiejętność głupich jest głupstwem.
23 Serce mądrego roztropnie sprawuje usta swoje, a wargami swemi przydaje nauki.
24 Powieści wdzięczne są jako plastr miodu, słodkością duszy, a lekarstwem kościom.
25 Zda się podczas droga być prosta człowiekowi; wszakże dokończenie jej pewna droga na śmierć.
26 Człowiek pracowity pracuje sobie; bo go pobudzają usta jego.
27 Człowiek niezbożny wykopuje złe, a w wargach jego jako ogień pałający.
28 Mąż przewrotny rozsiewa zwady, a klatecznik rozłącza przyjaciół.
29 Mąż okrutny przewabia bliźniego swego, i wprowadza go na drogę niedobrą.
30 Kto mruga oczyma swemi, zmyśla przewrotności; a kto rucha wargami swemi, broi złe.
31 Koroną chwały jest sędziwość; znajduje się na drodze sprawiedliwości.
32 Lepszy jest nierychły do gniewu, niżeli mocarz; a kto panuje sercu swemu, lepszy jest, niżeli ten, co dobył miasta.
33 Los na łono rzucają; ale od Pana jest wszystko rozrządzenie jego.
