Przysłów 14
1 Mądra niewiasta buduje dom swój; ale go głupia rękami swemi rozwala.
Kvinders Visdom har bygget sit Hus; men Daarskaben bryder det ned med sine Hænder.
2 Kto chodzi w szczerości swojej, boi się Pana; ale przewrotny w drogach swoich gardzi nim.
Den, som vandrer i sin Oprigtighed, frygter Herren; men den, som gaar paa Krogveje, foragter ham.
3 W ustach głupiego jest rózga hardości; ale wargi mądrych strzegą ich.
I Daarens Mund er Hovmods Ris; men de vises Læber skulle bevare dem selv.
4 Gdzie niemasz wołów, żłób jest próżny; ale siłą wołów mnoży się obfitość zboża.
Hvor ingen Øksne ere, der er Krybben ren; men megen Indtægt kommer ved Oksens Kraft.
5 Świadek prawdziwy nie kłamie; ale świadek fałszywy mówi kłamstwo.
Et trofast Vidne lyver ikke; men et falsk Vidne udblæser Løgne.
6 Naśmiewca szuka mądrości, a nie znajduje; ale umiejętność roztropnemu jest snadna.
Spotteren søger Visdom, og han finder den ikke; men for den forstandige er Kundskab let.
7 Idź precz od oblicza męża głupiego, gdyż nie znajdziesz przy nim warg umiejętności.
Gak bort fra en Mand, som er en Daare; thi du vil ikke have fundet Kundskab paa hans Læber.
8 Mądrość ostrożnego jest rozumieć drogę swoję, ale głupstwo głupich jest zdrada.
Den kloges Visdom er, at han forstaar sig paa sin Vej; men Daarers Taabelighed er, at de blive bedragne.
9 Każdy głupi nakrywa grzech, a między uprzejmymi mieszka przyjaźń.
Daarerne spottes af deres eget Skyldoffer; men med de oprigtige er Velbehageligheden.
10 Serce każdego uznaje gorzkość duszy swojej, a do wesela jego nie przymięsza się obcy.
Hjertet kender sin Sjæls Bitterhed, og en fremmed skal ikke blande sig i dets Glæde.
11 Dom niezbożnych zgładzony będzie; ale przybytek cnotliwych zakwitnie.
De ugudeliges Hus skal ødelægges; men de retsindiges Telt skal blomstre.
12 Zda się pod czas droga być prosta człowiekowi; wszakże dokończenie jej jest drogą na śmierć.
Der er en Vej, som kan synes en Mand ret; men til sidst bliver den Vej til Døden.
13 Także i w śmiechu boleje serce, a koniec wesela bywa smutek.
Selv under Latteren føler Hjertet Smerte, og til sidst bliver Glæden Bedrøvelse.
14 Drogami swemi nasyci się człowiek przewrotnego serca; ale się go chroni mąż dobry.
Den, hvis Hjerte er afveget, skal mættes ved sine Veje, men den gode Mand ved det, han har i Eje.
15 Prostak wierzy każdemu słowu; ale ostrożny zrozumiewa postępki swoje.
Den uerfarne tror alting, men den kloge agter paa sin Gang.
16 Mądry się boi, i odstępuje od złego; ale głupi dociera, i śmiałym jest.
Den vise frygter og viger fra ondt; men en Daare er overmodig, og tryg.
17 Porywczy człowiek dopuszcza się głupstwa, a mąż złych myśli w nienawiści bywa.
Den, som er hastig til Vrede, gør Daarlighed, og den underfundige Mand hades.
18 Głupstwo prostacy dziedzicznie trzymają; ale ostrożni bywają koronowani umiejętnością.
De uvidende arve Daarlighed; men de kloge favne Kundskab.
19 źli się kłaniają przed dobrymi, a niepobożni stoją u drzwi sprawiedliwego.
De onde maa bøje sig for de godes Ansigt og de ugudelige for den retfærdiges Porte.
20 Ubogi bywa i u przyjaciela swego w nienawiści; ale wiele jest tych, którzy bogatego miłują.
Selv for sin Ven er den fattige forhadt; men mange ere de, som elske den rige.
21 Bliźnim swym grzesznik pogardza; ale kto ma litość nad ubogimi, błogosławionym jest.
Hvo som foragter sin Næste, synder; men den, som forbarmer sig over de elendige, er lyksalig.
22 Izali nie błądzą, którzy wymyślają złe? a miłosierdzie i prawda należy tym, którzy wymyślają dobre.
Fare ikke de vild, som optænke ondt? men de, som optænke godt, finde Miskundhed og Troskab.
23 W każdej pracy bywa pożytek; ale gołe słowo warg tylko do nędzy służy.
I alt besværligt Arbejde er der Fordel; men hvor det bliver ved Læbers Ord, fører det kun til Mangel.
24 Bogactwo mądrych jest koroną ich; ale głupstwo głupich zostaje głupstwem.
De vises Rigdom er deres Krone; men Daarers Taabelighed bliver Taabelighed.
25 Świadek prawdziwy wyzwala duszę; ale fałszywy kłamstwo mówi.
Et sanddru Vidne redder Sjæle, men den, som udblæser Løgn, er svigefuld.
26 Kto się boi Pana, ma ufanie mocne; a synowie jego ucieczkę mieć będą.
I Herrens Frygt har en et stærkt Værn, og for hans Børn skal der være en Tilflugt.
27 Bojaźń Pańska jest źródło żywota ku uchronieniu się sideł śmierci.
Herrens Frygt er Livets Kilde, saa at man viger fra Dødens Snarer.
28 W mnóstwie ludu jest zacność królewska; ale w trosze ludu zniszczenie hetmana.
At have meget Folk er en Konges Ære; men hvor Folket er borte, er det en Fyrstes Fordærvelse.
29 Nierychły do gniewu jest bogaty w rozum; ale porywczy pokazuje głupstwo.
Den langmodige har megen Forstand; men den, som er hastig i Sindet, forraader Daarskab.
30 Serce zdrowe jest żywotem ciała; ale zazdrość jest zgniłością w kościach.
Et blidt Hjerte er Liv for Legemet; men Hidsighed er Raaddenhed for Benene,
31 Kto ciemięży ubogiego, uwłacza stworzycielowi jego; ale go czci, kto ma litość nad ubogim.
Hvo som fortrykker den ringe, forhaaner hans Skaber; men hvo som forbarmer sig over den fattige, ærer ham.
32 Dla złości swojej wygnany bywa niepobożny; ale sprawiedliwy nadzieję ma i przy śmierci swojej.
Den ugudelige styrtes for sin Ondskab; men den retfærdige har Fortrøstning i sin Død.
33 W sercu mądrego odpoczywa mądrość, ale wnet poznać, co jest w sercu głupich.
I den forstandiges Hjerte hviler Visdommen; men i Daarers Indre giver den sig til Kende.
34 Sprawiedliwość wywyższa naród; ale grzech jest ku pohańbieniu narodów.
Retfærdighed ophøjer et Folk; men Synden er Folkenes Skændsel
35 Król łaskaw bywa na sługę roztropnego; ale się gniewa na tego, który mu hańbę czyni.
Kongens Velbehag er til en klog Tjener, men hans Vrede er over den, som gør Skam.
