Przysłów 13
1 Syn mądry przyjmuje ćwiczenie ojcowskie, ale naśmiewca nie słucha strofowania.
En vis son låter fadren tukta sig; men en bespottare lyder icke straff.
2 Każdy będzie pożywał dobrego z owocu ust swoich; ale dusza przewrotnych krzywdy pożywać będzie.
Munsens frukt nyttjar man; men de föraktare tänka icke annat än vrånghet.
3 Kto strzeże ust swych, strzeże duszy swojej; kto lekkomyślnie otwiera wargi swe, będzie starty.
Den sin mun bevarar, han bevarar sitt lif; men den som sin mun orådeliga upplåter, han kommer i förskräckelse.
4 Dusza leniwego żąda, a nic nie ma; ale dusza pracowitych zbogaci się.
Den late begärar, och får dock intet; men de trefne få nog.
5 Słowa kłamliwego nienawidzi sprawiedliwy; ale niezbożny staje się obrzydliwym i shańbionym.
Den rättfärdige är lögnenes fiende; men den ogudaktiga skämmer, och försmäder.
6 Sprawiedliwość strzeże tego, który żyje bez zmazy; ale niezbożność podwraca grzesznika.
Rättfärdighet bevarar den oskyldiga; men det ogudaktiga väsendet förer en till synd.
7 Znajduje się taki co się czyni bogatym, a nie ma nic; i taki, co się czyni ubogim, choć ma wiele bogactw.
Mången är fattig i stor rikedom, och mången är rik i sinom fattigdom.
8 Okup żywota człowieczego jest bogactwo jego; ale ubogi nie słucha łajania.
Med rikedom kan en hjelpa sitt lif; men en fattig man hörer icke straff.
9 Światłość sprawiedliwych jasna: ale pochodnia bezbożnych zgaśnie.
De rättfärdigas ljus gör gladsamma; men de ogudaktigas lykta skall utslockna.
10 Samą tylko pychą człowiek zwady wszczyna, ale przy tych, co radę przyjmują, jest mądrość.
Ibland de högmodiga är alltid träta; men vishet gör förnuftigt folk.
11 Bogactwa źle nabyte umniejszą się; ale kto je zgromadza ręką swą, przyczynia ich.
Rikedom varder liten, när man förslöser honom; men det man tillsammanhåller, det varder stort.
12 Nadzieja długa wątli serce; ale żądość wypełniona jest drzewem żywota.
Det hopp, som fördröjes, gör ängslo i hjertat; men när det kommer, som man begärar, det är ett lifsträ.
13 Kto gardzi słowem Bożem, sam sobie szkodzi; ale kto się boi przykazania jego, odniesie nagrodę.
Den som föraktar ordet, han förderfvar sig sjelf; men den som fruktar budet, han skall få frid.
14 Nauka mądrego jest źródłem żywota ku ochronieniu się sideł śmierci.
Dens visas lära är en lefvandes källa, till att undvika dödsens snaro.
15 Rozum dobry daje łaskę; ale droga przewrotnych jest przykra.
Ett godt råd bekommer väl; men de föraktares väg gör ondt.
16 Każdy ostrożny umiejętnie sobie poczyna; ale głupi rozpościera głupstwo.
En kloker gör all ting med förnuft men en dåre utsprider dårskap.
17 Poseł niezbożny upada we złe; ale poseł wierny jest lekarstwem.
Ett ogudaktigt bådskap bär ondt fram; men ett troget båd är helsosamt.
18 Ubóstwo i zelżywość przyjdzie na tego, który się wyłamuje z karności; ale kto przestrzega upominania, wysławiony będzie.
Den som tuktan låter fara, han hafver fattigdom och skam; den sig gerna straffa låter, han skall till äro komma.
19 Żądność wypełniona słodka jest duszy; ale odstąpić od złego, głupim jest obrzydliwością.
När det kommer, som man begärar, det gör hjertana godt; men den som flyr det onda, han är dem galnom en styggelse.
20 Kto chodzi z mądrymi, mądrym będzie; ale kto towarzyszy z głupimi, startym będzie.
Den som med visom omgår, han varder vis; men den som de dårars stallbroder är, han får olycko.
21 Nieszczęście grzeszników ściga; ale sprawiedliwym Bóg dobrem nagrodzi.
Det onda följer syndarena efter; men dem rättfärdigom varder godt vedergullet.
22 Dobry człowiek zostawia dziedzictwo synom synów swoich; ale majętność grzesznika sprawiedliwemu zachowana bywa.
Den gode skall hafva arfvingar intill barnabarn, men syndarens gods skall varda spardt till den rättfärdiga.
23 Obfita żywność na roli ubogich, a drugi ginie przez nieroztropność.
Mycken spis är uti de fattigas åker; men somliga församla med orätt.
24 Kto zawściąga rózgi swej, ma w nienawiści syna swego; ale kto go miłuje, wczas go karze.
Den sitt ris spar, han hatar sitt barn; men den som det kärt hafver, han näpser det i tid.
25 Sprawiedliwy je, i nasyca duszę swoję; ale żołądek niezbożnych niedostatek cierpi.
Den rättfärdige äter, att hans själ må mätt varda; men de ogudaktigas buk hafver aldrig nog.
