< Przysłów 13 >

1 Syn mądry przyjmuje ćwiczenie ojcowskie, ale naśmiewca nie słucha strofowania.
Mudar sin sluša nastavu oca svojega; a potsmjevaè ne sluša ukora.
2 Każdy będzie pożywał dobrego z owocu ust swoich; ale dusza przewrotnych krzywdy pożywać będzie.
Od ploda usta svojih svaki æe jesti dobro, a duša nevaljalijeh ljudi nasilje.
3 Kto strzeże ust swych, strzeże duszy swojej; kto lekkomyślnie otwiera wargi swe, będzie starty.
Ko èuva usta svoja, èuva svoju dušu; ko razvaljuje usne, propada.
4 Dusza leniwego żąda, a nic nie ma; ale dusza pracowitych zbogaci się.
Željna je duša ljenivèeva, ali nema ništa; a duša vrijednijeh ljudi obogatiæe se.
5 Słowa kłamliwego nienawidzi sprawiedliwy; ale niezbożny staje się obrzydliwym i shańbionym.
Na lažnu rijeè mrzi pravednik; a bezbožnik se mrazi i sramoti.
6 Sprawiedliwość strzeże tego, który żyje bez zmazy; ale niezbożność podwraca grzesznika.
Pravda èuva onoga koji hodi bezazleno; a bezbožnost obara grješnika.
7 Znajduje się taki co się czyni bogatym, a nie ma nic; i taki, co się czyni ubogim, choć ma wiele bogactw.
Ima ko se gradi bogat a nema ništa, i ko se gradi siromah a ima veliko blago.
8 Okup żywota człowieczego jest bogactwo jego; ale ubogi nie słucha łajania.
Otkup je za život èovjeku bogatstvo njegovo, a siromah ne sluša prijetnje.
9 Światłość sprawiedliwych jasna: ale pochodnia bezbożnych zgaśnie.
Vidjelo pravednièko svijetli se, a žižak bezbožnièki ugasiæe se.
10 Samą tylko pychą człowiek zwady wszczyna, ale przy tych, co radę przyjmują, jest mądrość.
Od oholosti biva samo svaða, a koji primaju svjet, u njih je mudrost.
11 Bogactwa źle nabyte umniejszą się; ale kto je zgromadza ręką swą, przyczynia ich.
Blago koje se taštinom teèe umaljava se, a ko sabira rukom, umnožava.
12 Nadzieja długa wątli serce; ale żądość wypełniona jest drzewem żywota.
Dugo nadanje mori srce, i želja je ispunjena drvo životno.
13 Kto gardzi słowem Bożem, sam sobie szkodzi; ale kto się boi przykazania jego, odniesie nagrodę.
Ko prezire rijeè sam sebi udi; a ko se boji zapovijesti, platiæe mu se.
14 Nauka mądrego jest źródłem żywota ku ochronieniu się sideł śmierci.
Nauka je mudroga izvor životni da se saèuva prugala smrtnijeh.
15 Rozum dobry daje łaskę; ale droga przewrotnych jest przykra.
Dobar razum daje ljubav, a put je bezakonièki hrapav.
16 Każdy ostrożny umiejętnie sobie poczyna; ale głupi rozpościera głupstwo.
Svaki pametan èovjek radi s razumom, a bezuman raznosi bezumlje.
17 Poseł niezbożny upada we złe; ale poseł wierny jest lekarstwem.
Glasnik bezbožan pada u zlo, a vjeran je poslanik lijek.
18 Ubóstwo i zelżywość przyjdzie na tego, który się wyłamuje z karności; ale kto przestrzega upominania, wysławiony będzie.
Siromaštvo i sramota doæi æe na onoga koji odbacuje nastavu; a ko èuva karanje, proslaviæe se.
19 Żądność wypełniona słodka jest duszy; ale odstąpić od złego, głupim jest obrzydliwością.
Ispunjena je želja slast duši, a bezumnima je mrsko otstupiti oda zla.
20 Kto chodzi z mądrymi, mądrym będzie; ale kto towarzyszy z głupimi, startym będzie.
Ko hodi s mudrima postaje mudar, a ko se druži s bezumnicima postaje gori.
21 Nieszczęście grzeszników ściga; ale sprawiedliwym Bóg dobrem nagrodzi.
Grješnike goni zlo, a pravednicima se vraæa dobro.
22 Dobry człowiek zostawia dziedzictwo synom synów swoich; ale majętność grzesznika sprawiedliwemu zachowana bywa.
Dobar èovjek ostavlja našljedstvo sinovima sinova svojih, a grješnikovo imanje èuva se pravedniku.
23 Obfita żywność na roli ubogich, a drugi ginie przez nieroztropność.
Izobila hrane ima na njivi siromaškoj, a ima ko propada sa zle uprave.
24 Kto zawściąga rózgi swej, ma w nienawiści syna swego; ale kto go miłuje, wczas go karze.
Ko žali prut, mrzi na sina svojega; a ko ga ljubi, kara ga za vremena.
25 Sprawiedliwy je, i nasyca duszę swoję; ale żołądek niezbożnych niedostatek cierpi.
Pravednik jede, i sita mu je duša; a trbuh bezbožnicima nema dosta.

< Przysłów 13 >