Przysłów 13
1 Syn mądry przyjmuje ćwiczenie ojcowskie, ale naśmiewca nie słucha strofowania.
Den vise son let seg aga av far sin, men spottaren høyrer ikkje på skjenn.
2 Każdy będzie pożywał dobrego z owocu ust swoich; ale dusza przewrotnych krzywdy pożywać będzie.
Sjølv fær ein godt av den frukt som munnen ber, men hugen åt svikarar stend etter vald.
3 Kto strzeże ust swych, strzeże duszy swojej; kto lekkomyślnie otwiera wargi swe, będzie starty.
Den som agtar munnen sin, varar si sjæl, men gapen fær seg ei ulukka.
4 Dusza leniwego żąda, a nic nie ma; ale dusza pracowitych zbogaci się.
Hugen i letingen lyster og fær ikkje noko, hugen i strævsame folk fær rikleg mette.
5 Słowa kłamliwego nienawidzi sprawiedliwy; ale niezbożny staje się obrzydliwym i shańbionym.
Den rettferdige hatar ljugarord, men den gudlause fer stygt og skamleg åt.
6 Sprawiedliwość strzeże tego, który żyje bez zmazy; ale niezbożność podwraca grzesznika.
Rettferd varar den som fer ulastande, men gudløysa feller den som gjer synd.
7 Znajduje się taki co się czyni bogatym, a nie ma nic; i taki, co się czyni ubogim, choć ma wiele bogactw.
Mang ein ter seg rik og eig då inkje, ein annan ter seg fatig og eig mykje.
8 Okup żywota człowieczego jest bogactwo jego; ale ubogi nie słucha łajania.
Mannsens rikdom er ein løysepeng for livet hans, men fatigmannen fær inkje trugsmål høyra.
9 Światłość sprawiedliwych jasna: ale pochodnia bezbożnych zgaśnie.
Ljoset åt dei rettferdige brenn lystigt, men lampa åt ugudlege vil slokna.
10 Samą tylko pychą człowiek zwady wszczyna, ale przy tych, co radę przyjmują, jest mądrość.
Med ovmod veld ein berre trætta, men hjå deim som tek mot råd, er visdom.
11 Bogactwa źle nabyte umniejszą się; ale kto je zgromadza ręką swą, przyczynia ich.
Lettfengen rikdom minkar, men sankar du smått um senn, fær du meir og meir.
12 Nadzieja długa wątli serce; ale żądość wypełniona jest drzewem żywota.
Langdrøg von gjer hjarta sjukt, men uppfyllt ynskje er eit livsens tre.
13 Kto gardzi słowem Bożem, sam sobie szkodzi; ale kto się boi przykazania jego, odniesie nagrodę.
Den som vanvyrder ordet, tyner seg sjølv, men den som ottast bodordet, fær løn.
14 Nauka mądrego jest źródłem żywota ku ochronieniu się sideł śmierci.
Vismanns læra er livsens kjelda, so ein slepp undan frå daudesnaror.
15 Rozum dobry daje łaskę; ale droga przewrotnych jest przykra.
Godt vit gjev manntekkje, men hard er vegen som svikarar gjeng.
16 Każdy ostrożny umiejętnie sobie poczyna; ale głupi rozpościera głupstwo.
Kvar som er klok, fer fram med vit, men ein dåre briskar seg med dårskap.
17 Poseł niezbożny upada we złe; ale poseł wierny jest lekarstwem.
Ein gudlaus sendemann fell i ulukka, men trufast bodberar er lækjedom.
18 Ubóstwo i zelżywość przyjdzie na tego, który się wyłamuje z karności; ale kto przestrzega upominania, wysławiony będzie.
Armod og skam fær den som viser age ifrå seg, men den som agtar på refsing, vinn æra.
19 Żądność wypełniona słodka jest duszy; ale odstąpić od złego, głupim jest obrzydliwością.
Uppfyllt ynskje er søtt for sjæli, men å vika frå vondt er ei gruv for dårar.
20 Kto chodzi z mądrymi, mądrym będzie; ale kto towarzyszy z głupimi, startym będzie.
Gakk saman med dei vise, so vert du vis, men ilag med dårar gjeng det deg ille.
21 Nieszczęście grzeszników ściga; ale sprawiedliwym Bóg dobrem nagrodzi.
Ulukka forfylgjer syndarar, men rettferdige fær godt til løn.
22 Dobry człowiek zostawia dziedzictwo synom synów swoich; ale majętność grzesznika sprawiedliwemu zachowana bywa.
Den gode let etter seg arv til barneborn, men det syndaren eig, er gøymt åt den rettferdige.
23 Obfita żywność na roli ubogich, a drugi ginie przez nieroztropność.
Fatigfolks nybrot gjev rikeleg føda, men mang ein vert tynt ved urettferd.
24 Kto zawściąga rózgi swej, ma w nienawiści syna swego; ale kto go miłuje, wczas go karze.
Den som sparer riset sitt, hatar son sin, men den som elskar han, tuktar honom tidleg.
25 Sprawiedliwy je, i nasyca duszę swoję; ale żołądek niezbożnych niedostatek cierpi.
Rettferdige hev mat til å metta seg på, men gudlause gjeng med magen tom.
