Przysłów 13
1 Syn mądry przyjmuje ćwiczenie ojcowskie, ale naśmiewca nie słucha strofowania.
Filius sapiens, doctrina patris: qui autem illusor est, non audit cum arguitur.
2 Każdy będzie pożywał dobrego z owocu ust swoich; ale dusza przewrotnych krzywdy pożywać będzie.
De fructu oris sui homo satiabitur bonis: anima autem prævaricatorum iniqua.
3 Kto strzeże ust swych, strzeże duszy swojej; kto lekkomyślnie otwiera wargi swe, będzie starty.
Qui custodit os suum, custodit animam suam: qui autem inconsideratus est ad loquendum, sentiet mala.
4 Dusza leniwego żąda, a nic nie ma; ale dusza pracowitych zbogaci się.
Vult et non vult piger: anima autem operantium impinguabitur.
5 Słowa kłamliwego nienawidzi sprawiedliwy; ale niezbożny staje się obrzydliwym i shańbionym.
Verbum mendax iustus detestabitur: impius autem confundit, et confundetur.
6 Sprawiedliwość strzeże tego, który żyje bez zmazy; ale niezbożność podwraca grzesznika.
Iustitia custodit innocentis viam: impietas autem peccatorem supplantat.
7 Znajduje się taki co się czyni bogatym, a nie ma nic; i taki, co się czyni ubogim, choć ma wiele bogactw.
Est quasi dives cum nihil habeat: et est quasi pauper, cum in multis divitiis sit.
8 Okup żywota człowieczego jest bogactwo jego; ale ubogi nie słucha łajania.
Redemptio animæ viri, divitiæ suæ: qui autem pauper est, increpationem non sustinet.
9 Światłość sprawiedliwych jasna: ale pochodnia bezbożnych zgaśnie.
Lux iustorum lætificat: lucerna autem impiorum extinguetur.
10 Samą tylko pychą człowiek zwady wszczyna, ale przy tych, co radę przyjmują, jest mądrość.
Inter superbos semper iurgia sunt: qui autem agunt omnia cum consilio, reguntur sapientia.
11 Bogactwa źle nabyte umniejszą się; ale kto je zgromadza ręką swą, przyczynia ich.
Substantia festinata minuetur: quæ autem paulatim colligitur manu, multiplicabitur.
12 Nadzieja długa wątli serce; ale żądość wypełniona jest drzewem żywota.
Spes, quæ differtur, affligit animam: lignum vitæ desiderium veniens.
13 Kto gardzi słowem Bożem, sam sobie szkodzi; ale kto się boi przykazania jego, odniesie nagrodę.
Qui detrahit alicui rei, ipse se in futurum obligat: qui autem timet præceptum, in pace versabitur. Animæ dolosæ errant in peccatis: iusti autem misericordes sunt, et miserantur.
14 Nauka mądrego jest źródłem żywota ku ochronieniu się sideł śmierci.
Lex sapientis fons vitæ, ut declinet a ruina mortis.
15 Rozum dobry daje łaskę; ale droga przewrotnych jest przykra.
Doctrina bona dabit gratiam: in itinere contemptorum vorago.
16 Każdy ostrożny umiejętnie sobie poczyna; ale głupi rozpościera głupstwo.
Astutus omnia agit cum consilio: qui autem fatuus est, aperit stultitiam.
17 Poseł niezbożny upada we złe; ale poseł wierny jest lekarstwem.
Nuncius impii cadet in malum: legatus autem fidelis, sanitas.
18 Ubóstwo i zelżywość przyjdzie na tego, który się wyłamuje z karności; ale kto przestrzega upominania, wysławiony będzie.
Egestas, et ignominia ei, qui deserit disciplinam: qui autem acquiescit arguenti, glorificabitur.
19 Żądność wypełniona słodka jest duszy; ale odstąpić od złego, głupim jest obrzydliwością.
Desiderium si compleatur, delectat animam: detestantur stulti eos, qui fugiunt mala.
20 Kto chodzi z mądrymi, mądrym będzie; ale kto towarzyszy z głupimi, startym będzie.
Qui cum sapientibus graditur, sapiens erit: amicus stultorum similis efficietur.
21 Nieszczęście grzeszników ściga; ale sprawiedliwym Bóg dobrem nagrodzi.
Peccatores persequitur malum: et iustis retribuentur bona.
22 Dobry człowiek zostawia dziedzictwo synom synów swoich; ale majętność grzesznika sprawiedliwemu zachowana bywa.
Bonus reliquit heredes filios, et nepotes: et custoditur iusto substantia peccatoris.
23 Obfita żywność na roli ubogich, a drugi ginie przez nieroztropność.
Multi cibi in novalibus patrum: et aliis congregantur absque iudicio.
24 Kto zawściąga rózgi swej, ma w nienawiści syna swego; ale kto go miłuje, wczas go karze.
Qui parcit virgæ, odit filium suum: qui autem diligit illum, instanter erudit.
25 Sprawiedliwy je, i nasyca duszę swoję; ale żołądek niezbożnych niedostatek cierpi.
Iustus comedit, et replet animam suam: venter autem impiorum insaturabilis.
