Przysłów 13
1 Syn mądry przyjmuje ćwiczenie ojcowskie, ale naśmiewca nie słucha strofowania.
[Filius sapiens doctrina patris; qui autem illusor est non audit cum arguitur.
2 Każdy będzie pożywał dobrego z owocu ust swoich; ale dusza przewrotnych krzywdy pożywać będzie.
De fructu oris sui homo satiabitur bonis: anima autem prævaricatorum iniqua.
3 Kto strzeże ust swych, strzeże duszy swojej; kto lekkomyślnie otwiera wargi swe, będzie starty.
Qui custodit os suum custodit animam suam; qui autem inconsideratus est ad loquendum, sentiet mala.
4 Dusza leniwego żąda, a nic nie ma; ale dusza pracowitych zbogaci się.
Vult et non vult piger; anima autem operantium impinguabitur.
5 Słowa kłamliwego nienawidzi sprawiedliwy; ale niezbożny staje się obrzydliwym i shańbionym.
Verbum mendax justus detestabitur; impius autem confundit, et confundetur.
6 Sprawiedliwość strzeże tego, który żyje bez zmazy; ale niezbożność podwraca grzesznika.
Justitia custodit innocentis viam, impietas autem peccatorem supplantat.]
7 Znajduje się taki co się czyni bogatym, a nie ma nic; i taki, co się czyni ubogim, choć ma wiele bogactw.
[Est quasi dives, cum nihil habeat, et est quasi pauper, cum in multis divitiis sit.
8 Okup żywota człowieczego jest bogactwo jego; ale ubogi nie słucha łajania.
Redemptio animæ viri divitiæ suæ; qui autem pauper est, increpationem non sustinet.
9 Światłość sprawiedliwych jasna: ale pochodnia bezbożnych zgaśnie.
Lux justorum lætificat: lucerna autem impiorum extinguetur.
10 Samą tylko pychą człowiek zwady wszczyna, ale przy tych, co radę przyjmują, jest mądrość.
Inter superbos semper jurgia sunt; qui autem agunt omnia cum consilio, reguntur sapientia.
11 Bogactwa źle nabyte umniejszą się; ale kto je zgromadza ręką swą, przyczynia ich.
Substantia festinata minuetur; quæ autem paulatim colligitur manu, multiplicabitur.
12 Nadzieja długa wątli serce; ale żądość wypełniona jest drzewem żywota.
Spes quæ differtur affligit animam; lignum vitæ desiderium veniens.]
13 Kto gardzi słowem Bożem, sam sobie szkodzi; ale kto się boi przykazania jego, odniesie nagrodę.
[Qui detrahit alicui rei, ipse se in futurum obligat; qui autem timet præceptum, in pace versabitur. Animæ dolosæ errant in peccatis: justi autem misericordes sunt, et miserantur.
14 Nauka mądrego jest źródłem żywota ku ochronieniu się sideł śmierci.
Lex sapientis fons vitæ, ut declinet a ruina mortis.
15 Rozum dobry daje łaskę; ale droga przewrotnych jest przykra.
Doctrina bona dabit gratiam; in itinere contemptorum vorago.
16 Każdy ostrożny umiejętnie sobie poczyna; ale głupi rozpościera głupstwo.
Astutus omnia agit cum consilio; qui autem fatuus est aperit stultitiam.
17 Poseł niezbożny upada we złe; ale poseł wierny jest lekarstwem.
Nuntius impii cadet in malum; legatus autem fidelis, sanitas.
18 Ubóstwo i zelżywość przyjdzie na tego, który się wyłamuje z karności; ale kto przestrzega upominania, wysławiony będzie.
Egestas et ignominia ei qui deserit disciplinam; qui autem acquiescit arguenti glorificabitur.
19 Żądność wypełniona słodka jest duszy; ale odstąpić od złego, głupim jest obrzydliwością.
Desiderium si compleatur delectat animam; detestantur stulti eos qui fugiunt mala.
20 Kto chodzi z mądrymi, mądrym będzie; ale kto towarzyszy z głupimi, startym będzie.
Qui cum sapientibus graditur sapiens erit; amicus stultorum similis efficietur.]
21 Nieszczęście grzeszników ściga; ale sprawiedliwym Bóg dobrem nagrodzi.
[Peccatores persequitur malum, et justis retribuentur bona.
22 Dobry człowiek zostawia dziedzictwo synom synów swoich; ale majętność grzesznika sprawiedliwemu zachowana bywa.
Bonus reliquit hæredes filios et nepotes, et custoditur justo substantia peccatoris.
23 Obfita żywność na roli ubogich, a drugi ginie przez nieroztropność.
Multi cibi in novalibus patrum, et aliis congregantur absque judicio.
24 Kto zawściąga rózgi swej, ma w nienawiści syna swego; ale kto go miłuje, wczas go karze.
Qui parcit virgæ odit filium suum; qui autem diligit illum instanter erudit.
25 Sprawiedliwy je, i nasyca duszę swoję; ale żołądek niezbożnych niedostatek cierpi.
Justus comedit et replet animam suam; venter autem impiorum insaturabilis.]
