Przysłów 12
1 Kto miłuje ćwiczenie, miłuje umiejętność; a kto ma w nienawiści karność, głupim jest.
Хто любить навча́ння, той любить пізна́ння, а хто до́кір нена́видить, той нерозумний.
2 Dobry odniesie łaskę od Pana; ale męża który złe myśli, Bóg potępi.
Добрий від Господа має вподо́бання, а люди́ну злих замірів осудить Господь.
3 Nie zmocni się człowiek z niezbożności; ale korzeń sprawiedliwych nie będzie poruszony.
Не зміцни́ться люди́на безбожністю, корінь же праведних не захита́ється.
4 Żona stateczna koroną jest męża swego; ale która go do hańby przywodzi, jest jako zgniłość w kościach jego.
Жінка чесно́тна — корона для чолові́ка свого́, а засоро́млююча — мов та гниль в його ко́стях.
5 Myśli sprawiedliwych są prawe: ale rady niepobożnych zdradliwe.
Думки пра́ведних — право, підступні заміри безбожних — омана.
6 Słowa niepobożnych czyhają na krew; ale usta sprawiedliwych wybawiają ich.
Безбожних слова — чатува́ння на кров, а уста невинних урятовують їх.
7 Niepobożni podwróceni bywają, tak, że ich niestaje; ale dom sprawiedliwych zostaje.
Переверну́ти безбожних — і вже їх нема, а дім праведних буде стояти.
8 Z rozumu swego mąż chwalony bywa; ale kto jest przewrotnego serca, wzgardzony będzie.
Хвалять люди́ну за розум її, а кривосердий стає на пого́рду.
9 Lepszy jest człowiek podły, który ma sługę, niżeli chlubny, któremu nie staje chleba.
Ліпше про́стий, але роботя́щий на себе, від того, хто поважним себе видає, та хліба позба́влений.
10 Sprawiedliwy ma na pieczy żywot bydlątka swego; ale serce niepobożnych okrutne jest.
Піклується праведний життям худоби своєї, а серце безбожних жорстоке.
11 Kto sprawuje ziemię swoję, chlebem nasycony bywa; ale kto naśladuje próżnujących, głupi jest.
Хто оброблює землю свою, той хлібом наси́чується, хто ж за марни́цею го́ниться, той позба́влений розуму.
12 Niepobożny pragnie obrony przeciw nieszczęściu; ale korzeń sprawiedliwych daje ją.
Безбожний жадає ловити у сі́тку лихи́х, а в праведних корень прино́сить плоди́.
13 W przestępstwie warg upląta się złośnik; ale sprawiedliwy z ucisku wychodzi.
Пастка злого — в гріху́ його уст, а праведний з у́тиску ви́йде.
14 Z owocu ust każdy będzie nasycony dobrem, a nagrodę spraw rąk jego Bóg mu odda.
Люди́на насичується добром з плоду уст, і зро́блене рук чоловіка до нього впаде́.
15 Droga głupiego zda się prosta przed oczyma jego; ale kto słucha rady, mądrym jest.
Дорога безу́мця пряма́ в його о́чах, а мудрий послухає ради.
16 Gniew głupiego zaraz poznany bywa; ale ostrożny pokrywa hańbę swoję.
Нерозумного гнів пізнається відра́зу, розумний же мо́вчки ховає знева́гу.
17 Kto mówi prawdę, opowiada sprawiedliwość; ale świadek kłamliwy mówi zdradę.
Хто правду говорить, той вия́влює праведність, а сві́док брехливий — оману.
18 Znajdzie takowego, co mówi słowa jako miecz przerażające; ale język mądrych jest lekarstwem.
Дехто говорить, мов коле мече́м, язик же премудрих — то ліки.
19 Wargi prawdomówne utwierdzone będą na wieki; ale króciuchno trwa język kłamliwy.
Уста правдиві стоя́тимуть вічно, а брехливий язик — лиш на хвилю.
20 Zdrada jest w sercu tych, którzy złe myślą; ale którzy radzą do pokoju, mają wesele.
В серці тих, хто зло о́ре, — омана, а радість у тих, хто дора́джує мир.
21 Nie spotka sprawiedliwego żadne nieszczęście; ale niezbożnicy pełni będą złego.
Жодна кривда не тра́питься праведному, а безбожні напо́вняться лихом.
22 Obrzydliwością są Panu wargi kłamliwe; ale czyniący prawdę podobają mu się.
Уста брехливі — оги́да у Господа, а чи́нячі правду — Його уподо́ба.
23 Człowiek ostrożny tai umiejętność; ale serce głupich wywołuje głupstwo.
Прихо́вує мудра люди́на знання́, а серце безумних глупо́ту викликує.
24 Ręka pracowitych będzie panowała; ale zdradliwa będzie dań dawała.
Роботя́ща рука панува́тиме, а лінива дани́ною стане.
25 Frasunek w sercu człowieczem poniża je; ale powieść dobra uwesela je.
Ту́га на серці люди́ни чавить її, добре ж слово її весели́ть.
26 Zacniejszy jest nad bliźniego swego sprawiedliwy; ale droga niezbożnych zawodzi ich.
Праведний ви́відає свою путь, а дорога безбожних зведе́ їх сами́х.
27 Nie upiecze chytry obłowu swojego; ale człowiek pilny majętności kosztownych nabędzie.
Не буде леда́чий пекти свого по́лову, а люди́на трудя́ща набуде має́ток цінни́й.
28 Na ścieszce sprawiedliwości żywot, a na drodze ścieszki jej niemasz śmierci.
В путі пра́ведности є життя, і на стежці її нема смерти.
