Przysłów 12
1 Kto miłuje ćwiczenie, miłuje umiejętność; a kto ma w nienawiści karność, głupim jest.
El que ama el castigo, ama la sabiduría: mas el que aborrece la reprensión, es ignorante.
2 Dobry odniesie łaskę od Pana; ale męża który złe myśli, Bóg potępi.
El bueno alcanzará favor de Jehová: mas él condenará al hombre de malos pensamientos.
3 Nie zmocni się człowiek z niezbożności; ale korzeń sprawiedliwych nie będzie poruszony.
El hombre malo no permanecerá: mas la raíz de los justos no será movida,
4 Żona stateczna koroną jest męża swego; ale która go do hańby przywodzi, jest jako zgniłość w kościach jego.
La mujer virtuosa corona es de su marido: mas la mala, como carcoma en sus huesos.
5 Myśli sprawiedliwych są prawe: ale rady niepobożnych zdradliwe.
Los pensamientos de los justos son juicio: mas las astucias de los impíos engaño.
6 Słowa niepobożnych czyhają na krew; ale usta sprawiedliwych wybawiają ich.
Las palabras de los impíos son asechar a la sangre: mas la boca de los rectos les librará.
7 Niepobożni podwróceni bywają, tak, że ich niestaje; ale dom sprawiedliwych zostaje.
Dios trastornará a los impíos, y no serán más: mas la casa de los justos permanecerá.
8 Z rozumu swego mąż chwalony bywa; ale kto jest przewrotnego serca, wzgardzony będzie.
Según su sabiduría es alabado el hombre: mas el perverso de corazón será en menosprecio.
9 Lepszy jest człowiek podły, który ma sługę, niżeli chlubny, któremu nie staje chleba.
Mejor es el que se menosprecia, y tiene siervos, que el que se precia, y carece de pan.
10 Sprawiedliwy ma na pieczy żywot bydlątka swego; ale serce niepobożnych okrutne jest.
El justo conoce el alma de su bestia: mas la piedad de los impíos es cruel.
11 Kto sprawuje ziemię swoję, chlebem nasycony bywa; ale kto naśladuje próżnujących, głupi jest.
El que labra su tierra, se hartará de pan: mas el que sigue a los vagabundos es falto de entendimiento.
12 Niepobożny pragnie obrony przeciw nieszczęściu; ale korzeń sprawiedliwych daje ją.
Desea el impío la red de los malos: mas la raíz de los justos dará fruto.
13 W przestępstwie warg upląta się złośnik; ale sprawiedliwy z ucisku wychodzi.
El impío es enredado en la prevaricación de sus labios: mas el justo saldrá de la tribulación.
14 Z owocu ust każdy będzie nasycony dobrem, a nagrodę spraw rąk jego Bóg mu odda.
Del fruto de la boca el hombre será harto de bien; y la paga de las manos del hombre le será dada.
15 Droga głupiego zda się prosta przed oczyma jego; ale kto słucha rady, mądrym jest.
El camino del insensato es derecho en su opinión: mas el que obedece al consejo es sabio.
16 Gniew głupiego zaraz poznany bywa; ale ostrożny pokrywa hańbę swoję.
El insensato a la hora se conocerá su ira: mas el que disimula la injuria es cuerdo.
17 Kto mówi prawdę, opowiada sprawiedliwość; ale świadek kłamliwy mówi zdradę.
El que habla verdad, declara justicia: mas el testigo mentiroso, engaño.
18 Znajdzie takowego, co mówi słowa jako miecz przerażające; ale język mądrych jest lekarstwem.
Hay algunos que hablan como estocadas de espada: mas la lengua de los sabios es medicina.
19 Wargi prawdomówne utwierdzone będą na wieki; ale króciuchno trwa język kłamliwy.
El labio de verdad permanecerá para siempre: mas la lengua de mentira, por un momento.
20 Zdrada jest w sercu tych, którzy złe myślą; ale którzy radzą do pokoju, mają wesele.
Engaño hay en el corazón de los que piensan mal: mas alegría en el de los que piensan bien.
21 Nie spotka sprawiedliwego żadne nieszczęście; ale niezbożnicy pełni będą złego.
Ninguna adversidad acontecerá al justo; mas los impíos serán llenos de mal.
22 Obrzydliwością są Panu wargi kłamliwe; ale czyniący prawdę podobają mu się.
Los labios mentirosos son abominación a Jehová: mas los obradores de verdad, su contentamiento.
23 Człowiek ostrożny tai umiejętność; ale serce głupich wywołuje głupstwo.
El hombre cuerdo encubre la sabiduría: mas el corazón de los insensatos predica la fatuidad.
24 Ręka pracowitych będzie panowała; ale zdradliwa będzie dań dawała.
La mano de los diligentes se enseñoreará: mas la negligente será tributaria.
25 Frasunek w sercu człowieczem poniża je; ale powieść dobra uwesela je.
El cuidado congojoso en el corazón del hombre le abate: mas la buena palabra le alegra.
26 Zacniejszy jest nad bliźniego swego sprawiedliwy; ale droga niezbożnych zawodzi ich.
El justo hace ventaja a su prójimo: mas el camino de los impíos les hace errar.
27 Nie upiecze chytry obłowu swojego; ale człowiek pilny majętności kosztownych nabędzie.
El engaño no chamuscará su caza: mas el haber precioso del hombre es la diligencia.
28 Na ścieszce sprawiedliwości żywot, a na drodze ścieszki jej niemasz śmierci.
En la vereda de justicia está la vida; y el camino de su vereda no es muerte.
