Przysłów 12

1 Kto miłuje ćwiczenie, miłuje umiejętność; a kto ma w nienawiści karność, głupim jest.

2 Dobry odniesie łaskę od Pana; ale męża który złe myśli, Bóg potępi.

3 Nie zmocni się człowiek z niezbożności; ale korzeń sprawiedliwych nie będzie poruszony.

4 Żona stateczna koroną jest męża swego; ale która go do hańby przywodzi, jest jako zgniłość w kościach jego.

5 Myśli sprawiedliwych są prawe: ale rady niepobożnych zdradliwe.

6 Słowa niepobożnych czyhają na krew; ale usta sprawiedliwych wybawiają ich.

7 Niepobożni podwróceni bywają, tak, że ich niestaje; ale dom sprawiedliwych zostaje.

8 Z rozumu swego mąż chwalony bywa; ale kto jest przewrotnego serca, wzgardzony będzie.

9 Lepszy jest człowiek podły, który ma sługę, niżeli chlubny, któremu nie staje chleba.

10 Sprawiedliwy ma na pieczy żywot bydlątka swego; ale serce niepobożnych okrutne jest.

11 Kto sprawuje ziemię swoję, chlebem nasycony bywa; ale kto naśladuje próżnujących, głupi jest.

12 Niepobożny pragnie obrony przeciw nieszczęściu; ale korzeń sprawiedliwych daje ją.

13 W przestępstwie warg upląta się złośnik; ale sprawiedliwy z ucisku wychodzi.

14 Z owocu ust każdy będzie nasycony dobrem, a nagrodę spraw rąk jego Bóg mu odda.

15 Droga głupiego zda się prosta przed oczyma jego; ale kto słucha rady, mądrym jest.

16 Gniew głupiego zaraz poznany bywa; ale ostrożny pokrywa hańbę swoję.

17 Kto mówi prawdę, opowiada sprawiedliwość; ale świadek kłamliwy mówi zdradę.

18 Znajdzie takowego, co mówi słowa jako miecz przerażające; ale język mądrych jest lekarstwem.

19 Wargi prawdomówne utwierdzone będą na wieki; ale króciuchno trwa język kłamliwy.

20 Zdrada jest w sercu tych, którzy złe myślą; ale którzy radzą do pokoju, mają wesele.

21 Nie spotka sprawiedliwego żadne nieszczęście; ale niezbożnicy pełni będą złego.

22 Obrzydliwością są Panu wargi kłamliwe; ale czyniący prawdę podobają mu się.

23 Człowiek ostrożny tai umiejętność; ale serce głupich wywołuje głupstwo.

24 Ręka pracowitych będzie panowała; ale zdradliwa będzie dań dawała.

25 Frasunek w sercu człowieczem poniża je; ale powieść dobra uwesela je.

26 Zacniejszy jest nad bliźniego swego sprawiedliwy; ale droga niezbożnych zawodzi ich.

27 Nie upiecze chytry obłowu swojego; ale człowiek pilny majętności kosztownych nabędzie.

28 Na ścieszce sprawiedliwości żywot, a na drodze ścieszki jej niemasz śmierci.