Przysłów 12
1 Kto miłuje ćwiczenie, miłuje umiejętność; a kto ma w nienawiści karność, głupim jest.
Chi ama la correzione ama la scienza, ma chi odia la riprensione è uno stupido.
2 Dobry odniesie łaskę od Pana; ale męża który złe myśli, Bóg potępi.
L’uomo buono ottiene il favore dell’Eterno, ma l’Eterno condanna l’uomo pien di malizia.
3 Nie zmocni się człowiek z niezbożności; ale korzeń sprawiedliwych nie będzie poruszony.
L’uomo non diventa stabile con l’empietà, ma la radice dei giusti non sarà mai smossa.
4 Żona stateczna koroną jest męża swego; ale która go do hańby przywodzi, jest jako zgniłość w kościach jego.
La donna virtuosa è la corona del marito, ma quella che fa vergogna gli è un tarlo nell’ossa.
5 Myśli sprawiedliwych są prawe: ale rady niepobożnych zdradliwe.
I pensieri dei giusti sono equità, ma i disegni degli empi son frode.
6 Słowa niepobożnych czyhają na krew; ale usta sprawiedliwych wybawiają ich.
Le parole degli empi insidiano la vita, ma la bocca degli uomini retti procura liberazione.
7 Niepobożni podwróceni bywają, tak, że ich niestaje; ale dom sprawiedliwych zostaje.
Gli empi, una volta rovesciati, non sono più, ma la casa dei giusti rimane in piedi.
8 Z rozumu swego mąż chwalony bywa; ale kto jest przewrotnego serca, wzgardzony będzie.
L’uomo è lodato in proporzione del suo senno, ma chi ha il cuore pervertito sarà sprezzato.
9 Lepszy jest człowiek podły, który ma sługę, niżeli chlubny, któremu nie staje chleba.
E’ meglio essere in umile stato ed avere un servo, che fare il borioso e mancar di pane.
10 Sprawiedliwy ma na pieczy żywot bydlątka swego; ale serce niepobożnych okrutne jest.
Il giusto ha cura della vita del suo bestiame, ma le viscere degli empi sono crudeli.
11 Kto sprawuje ziemię swoję, chlebem nasycony bywa; ale kto naśladuje próżnujących, głupi jest.
Chi coltiva la sua terra avrà pane da saziarsi, ma chi va dietro ai fannulloni e privo di senno.
12 Niepobożny pragnie obrony przeciw nieszczęściu; ale korzeń sprawiedliwych daje ją.
L’empio agogna la preda de’ malvagi, ma la radice dei giusti porta il suo frutto.
13 W przestępstwie warg upląta się złośnik; ale sprawiedliwy z ucisku wychodzi.
Nel peccato delle labbra sta un’insidia funesta, ma il giusto uscirà dalla distretta.
14 Z owocu ust każdy będzie nasycony dobrem, a nagrodę spraw rąk jego Bóg mu odda.
Per il frutto della sua bocca l’uomo è saziato di beni, e ad ognuno è reso secondo l’opera delle sue mani.
15 Droga głupiego zda się prosta przed oczyma jego; ale kto słucha rady, mądrym jest.
La via dello stolto è diritta agli occhi suoi, ma chi ascolta i consigli è savio.
16 Gniew głupiego zaraz poznany bywa; ale ostrożny pokrywa hańbę swoję.
Lo stolto lascia scorger subito il suo cruccio, ma chi dissimula un affronto è uomo accorto.
17 Kto mówi prawdę, opowiada sprawiedliwość; ale świadek kłamliwy mówi zdradę.
Chi dice la verità proclama ciò ch’è giusto, ma il falso testimonio parla con inganno.
18 Znajdzie takowego, co mówi słowa jako miecz przerażające; ale język mądrych jest lekarstwem.
C’è chi, parlando inconsultamente trafigge come spada, ma la lingua de’ savi reca guarigione.
19 Wargi prawdomówne utwierdzone będą na wieki; ale króciuchno trwa język kłamliwy.
Il labbro veridico è stabile in perpetuo, ma la lingua bugiarda non dura che un istante.
20 Zdrada jest w sercu tych, którzy złe myślą; ale którzy radzą do pokoju, mają wesele.
L’inganno è nel cuore di chi macchina il male, ma per chi nutre propositi di pace v’è gioia.
21 Nie spotka sprawiedliwego żadne nieszczęście; ale niezbożnicy pełni będą złego.
Nessun male incoglie al giusto, ma gli empi son pieni di guai.
22 Obrzydliwością są Panu wargi kłamliwe; ale czyniący prawdę podobają mu się.
Le labbra bugiarde sono un abominio per l’Eterno, ma quelli che agiscono con sincerità gli sono graditi.
23 Człowiek ostrożny tai umiejętność; ale serce głupich wywołuje głupstwo.
L’uomo accorto nasconde quello che sa, ma il cuor degli stolti proclama la loro follia.
24 Ręka pracowitych będzie panowała; ale zdradliwa będzie dań dawała.
La mano dei diligenti dominerà, ma la pigra sarà tributaria.
25 Frasunek w sercu człowieczem poniża je; ale powieść dobra uwesela je.
Il cordoglio ch’è nel cuore dell’uomo l’abbatte, ma la parola buona lo rallegra.
26 Zacniejszy jest nad bliźniego swego sprawiedliwy; ale droga niezbożnych zawodzi ich.
Il giusto indica la strada al suo compagno, ma la via degli empi li fa smarrire.
27 Nie upiecze chytry obłowu swojego; ale człowiek pilny majętności kosztownych nabędzie.
Il pigro non arrostisce la sua caccia, ma la solerzia è per l’uomo un tesoro prezioso.
28 Na ścieszce sprawiedliwości żywot, a na drodze ścieszki jej niemasz śmierci.
Nel sentiero della giustizia sta la vita, e nella via ch’essa traccia non v’è morte.
