Przysłów 11
1 Waga fałszywa obrzydliwością jest Panu; ale gwichty sprawiedliwe podobają mu się.
Statera dolosa abominatio est apud Dominum, et pondus æquum voluntas ejus.
2 Za pychą przychodzi hańba; ale przy pokornych jest mądrość.
Ubi fuerit superbia, ibi erit et contumelia; ubi autem est humilitas, ibi et sapientia.
3 Szczerość ludzi cnotliwych prowadzi ich; ale przewrotność przestępców potraci ich.
Simplicitas justorum diriget eos, et supplantatio perversorum vastabit illos.
4 Niepomogą bogactwa w dzień gniewu; ale sprawiedliwość wybawia od śmierci.
Non proderunt divitiæ in die ultionis; justitia autem liberabit a morte.
5 Sprawiedliwość uprzejmego sprawuje drogę jego; lecz bezbożny dla bezbożności swojej upada.
Justitia simplicis diriget viam ejus, et in impietate sua corruet impius.
6 Sprawiedliwość uprzejmych wybawia ich: ale przewrotni w złościach pojmani bywają.
Justitia rectorum liberabit eos, et in insidiis suis capientur iniqui.
7 Gdy umiera człowiek niepobożny, ginie nadzieja jego, a oczekiwanie mocarzy niszczeje.
Mortuo homine impio, nulla erit ultra spes, et exspectatio sollicitorum peribit.
8 Sprawiedliwy z ucisku wybawiony bywa; ale niepobożny przychodzi na miejsce jego.
Justus de angustia liberatus est, et tradetur impius pro eo.
9 Obłudnik usty kazi przyjaciela swego; ale sprawiedliwi umiejętnością wybawieni bywają.
Simulator ore decipit amicum suum; justi autem liberabuntur scientia.
10 Z szczęścia sprawiedliwych miasto się weseli; a gdy giną niezbożni, bywa radość.
In bonis justorum exsultabit civitas, et in perditione impiorum erit laudatio.
11 Dla błogosławieństwa sprawiedliwych bywa wywyższone miasto; ale dla ust niepobożnych bywa wywrócone.
Benedictione justorum exaltabitur civitas, et ore impiorum subvertetur.
12 Głupi gardzi bliźnim swym; ale mąż roztropny milczy.
Qui despicit amicum suum indigens corde est; vir autem prudens tacebit.
13 Obmówca obchodząc objawia tajemnice; ale kto jest wiernego serca, tai zwierzonej rzeczy.
Qui ambulat fraudulenter, revelat arcana; qui autem fidelis est animi, celat amici commissum.
14 Gdzie niemasz dostatecznej rady, lud upada; ale gdzie wiele radców, tam jest wybawienie.
Ubi non est gubernator, populus corruet; salus autem, ubi multa consilia.
15 Bardzo sobie szkodzi, kto za obcego ręczy; ale kto się chroni rękojemstwa, bezpieczen jest.
Affligetur malo qui fidem facit pro extraneo; qui autem cavet laqueos securus erit.
16 Niewiasta uczciwa dostępuje sławy, a mocarze mają bogactwa.
Mulier gratiosa inveniet gloriam, et robusti habebunt divitias.
17 Człowiek uczynny dobrze czyni duszy swej; ale okrutnik trapi ciało swoje.
Benefacit animæ suæ vir misericors; qui autem crudelis est, etiam propinquos abjicit.
18 Niezbożnik czyni dzieło omylne; ale kto sieje sprawiedliwość, ma zapłatę trwałą.
Impius facit opus instabile, seminanti autem justitiam merces fidelis.
19 Jako sprawiedliwość jest ku żywotowi, tak kto naśladuje złości, bliski jest śmierci.
Clementia præparat vitam, et sectatio malorum mortem.
20 Obrzydliwością są Panu przewrotni sercem; ale mu się podobają, którzy żyją bez zmazy.
Abominabile Domino cor pravum, et voluntas ejus in iis qui simpliciter ambulant.
21 Złośnik, choć sobie innych na pomoc weźmie, pomsty nie ujdzie; ale nasienie sprawiedliwych zachowane będzie.
Manus in manu non erit innocens malus; semen autem justorum salvabitur.
22 Niewiasta piękna a głupia jest jako kolce złote w pysku u świni.
Circulus aureus in naribus suis, mulier pulchra et fatua.
23 Żądza sprawiedliwych jest zawżdy ku dobremu; ale oczekiwanie niepobożnych, popędliwość.
Desiderium justorum omne bonum est; præstolatio impiorum furor.
24 Nie jeden udziela szczodrze, a wżdy mu przybywa; a drugi skąpi więcej niż trzeba, a wżdy ubożeje.
Alii dividunt propria, et ditiores fiunt; alii rapiunt non sua, et semper in egestate sunt.
25 Człowiek szczodrobliwy bywa bogatszy; a kto nasyca, sam też będzie nasycony.
Anima quæ benedicit impinguabitur, et qui inebriat, ipse quoque inebriabitur.
26 Kto zatrzymuje zboże, tego lud przeklina; ale błogosławieństwo nad głową tego, który je sprzedaje.
Qui abscondit frumenta maledicetur in populis; benedictio autem super caput vendentium.
27 Kto pilnie szuka dobrego, nabywa przyjaźni; ale kto szuka złego, przyjdzie nań.
Bene consurgit diluculo qui quærit bona; qui autem investigator malorum est, opprimetur ab eis.
28 Kto ufa w bogactwach swych, ten upadnie; ale sprawiedliwi jako latorośl zielenieć się będą.
Qui confidit in divitiis suis corruet: justi autem quasi virens folium germinabunt.
29 Kto czyni zamięszanie w domu swoim, odziedziczy wiatr, a głupi musi służyć mądremu.
Qui conturbat domum suam possidebit ventos, et qui stultus est serviet sapienti.
30 Owoc sprawiedliwego jest drzewo żywota; a kto naucza ludzi, mądry jest.
Fructus justi lignum vitæ, et qui suscipit animas sapiens est.
31 Oto jeźli się sprawiedliwemu na ziemi nagroda staje, tedy daleko więcej niezbożnemu i grzesznikowi.
Si justus in terra recipit, quanto magis impius et peccator!
