Przysłów 10
1 Syn mądry rozwesela ojca: ale syn głupi smutkiem jest matki swojej.
Filius sapiens lætificat patrem: filius vero stultus mœstitia est matris suæ.
2 Nie pomogą skarby niezbożności; ale sprawiedliwość wyrywa od śmierci.
Nil proderunt thesauri impietatis: iustitia vero liberabit a morte.
3 Nie dopuści Pan łaknąć duszy sprawiedliwego; ale majętność niezbożników rozproszy.
Non affliget Dominus fame animam iusti, et insidias impiorum subvertet.
4 Do nędzy przywodzi ręka zdradliwa; ale ręka pracowita ubogaca.
Egestatem operata est manus remissa: manus autem fortium divitias parat. Qui nititur mendaciis, hic pascit ventos: idem autem ipse sequitur aves volantes.
5 Kto zbiera w lecie, jest syn roztropny; kto dosypia we żniwa, jest syn pohańbienia.
Qui congregat in messe, filius sapiens est: qui autem stertit æstate, filius confusionis.
6 Błogosławieństwo jest nad głową sprawiedliwego; ale usta bezbożnych pokrywają nieprawość.
Benedictio Domini super caput iusti: os autem impiorum operit iniquitas.
7 Błogosławiona jest pamiątka sprawiedliwego; ale imię niezbożnych śmierdzi.
Memoria iusti cum laudibus: et nomen impiorum putrescet.
8 Mądre serce przyjmuje przykazanie; ale głupi od warg swoich upadnie.
Sapiens corde præcepta suscipit: stultus cæditur labiis.
9 Kto chodzi w szczerości, chodzi bezpiecznie; ale kto jest przewrotnym w drogach swoich, wyjawion będzie.
Qui ambulat simpliciter, ambulat confidenter: qui autem depravat vias suas, manifestus erit.
10 Kto mruga okiem, przynosi frasunek, ale głupi od warg swoich upadnie.
Qui annuit oculo, dabit dolorem: et stultus labiis verberabitur.
11 Usta sprawiedliwego są źródło żywota; ale usta niezbożników pokrywają nieprawość.
Vena vitæ, os iusti: et os impiorum operit iniquitatem.
12 Nienawiść wzbudza swary; ale miłość wszystkie przestępstwa pokrywa.
Odium suscitat rixas: et universa delicta operit charitas.
13 W wargach roztropnego znajduje się mądrość; ale kij na grzbiecie szalonego.
In labiis sapientis invenitur sapientia: et virga in dorso eius qui indiget corde.
14 Mądrzy tają umiejętność; ale usta głupiego bliskie upadku.
Sapientes abscondunt scientiam: os autem stulti confusioni proximum est.
15 Majętność bogatego jest miastem jego mocnem; ale nędza jest ubogich zniszczeniem.
Substantia divitis, urbs fortitudinis eius: pavor pauperum, egestas eorum.
16 Praca sprawiedliwego jest ku żywotowi; ale dochód niepobożnych jest ku grzechowi.
Opus iusti ad vitam: fructus autem impii ad peccatum.
17 Ścieszką żywota idzie, kto przyjmuje karność; ale kto gardzi strofowaniem, w błąd się zawodzi.
Via vitæ, custodienti disciplinam: qui autem increpationes relinquit, errat.
18 Kto pokrywa nienawiść wargami kłamliwemi, i kto rozgłasza hańbę, głupi jest.
Abscondunt odium labia mendacia: qui profert contumeliam, insipiens est.
19 Wielomowność nie bywa bez grzechu; ale kto powściąga wargi swoje, ostrożny jest.
In multiloquio non deerit peccatum: qui autem moderatur labia sua prudentissimus est.
20 Srebro wyborne jest język sprawiedliwego; ale serce niezbożnych za nic nie stoi.
Argentum electum, lingua iusti: cor autem impiorum pro nihilo.
21 Wargi sprawiedliwego wiele ich żywią; ale głupi dla głupstwa umierają.
Labia iusti erudiunt plurimos: qui autem indocti sunt, in cordis egestate morientur.
22 Błogosławieństwo Pańskie ubogaca, a nie przynosi z sobą utrapienia.
Benedictio Domini divites facit, nec sociabitur eis afflictio.
23 Za śmiech sobie ma głupi, popełnić niecnotę, ale mąż roztropny dzierży się mądrości.
Quasi per risum stultus operatur scelus: sapientia autem est viro prudentia.
24 Czego się boi niezbożnik, to nań przychodzi; ale czego żądają sprawiedliwi, Bóg im daje.
Quod timet impius, veniet super eum: desiderium suum iustus dabitur.
25 Jako przemija wicher, tak się niepobożni nie ostoją; ale sprawiedliwy ma grunt wieczny.
Quasi tempestas transiens non erit impius: iustus autem quasi fundamentum sempiternum.
26 Jako ocet zębom, i jako dym oczom, tak jest leniwy tym, którzy go posyłają.
Sicut acetum dentibus, et fumus oculis, sic piger his, qui miserunt eum.
27 Bojaźń Pańska dni przyczynia; ale lata niezbożnego ukrócone bywają.
Timor Domini apponet dies: et anni impiorum breviabuntur.
28 Oczekiwanie sprawiedliwych jest wesele, ale nadzieja niezbożnych zginie.
Expectatio iustorum lætitia: spes autem impiorum peribit.
29 Droga Pańska jest mocą szczeremu; ale strachem tym, którzy broją złości.
Fortitudo simplicis via Domini: et pavor his, qui operantur malum.
30 Sprawiedliwy się na wieki nie poruszy; ale niezbożnicy nie będą mieszkali na ziemi.
Iustus in æternum non commovebitur: impii autem non habitabunt super terram.
31 Usta sprawiedliwego rozmnażają mądrość; ale język przewrotny będzie wycięty.
Os iusti parturiet sapientiam: lingua pravorum peribit.
32 Wargi sprawiedliwego znają, co się Bogu podoba; ale usta niepobożnych są przewrotne.
Labia iusti considerant placita: et os impiorum perversa.
