Mateusza 9
1 Tedy wstąpiwszy w łódź, przewiózł się, i przyszedł do miasta swego;
Jesu ing lawng ak khuina a lut coengawh, tui ce kat nawh amah a khaw nace cet hy.
2 A oto przynieśli mu powietrzem ruszonego, na łożu leżącego. A widząc Jezus wiarę ich, rzekł powietrzem ruszonemu: Ufaj, synu! odpuszczone są tobie grzechy twoje.
Cawh ak khawn thlak tlo pynoet hiphaih awh kawt law uhy. Jesu ing a mingmih ak cangnaak ce a huh awh, ak khawn thlang a venawh, “Ka capa, nang ngaih qep sak, na thawlhnaakkhqi boeih ak khan awh qeenkhaw ngai na awm hawh hy, “tina hy.
3 A oto niektórzy z nauczonych w Piśmie mówili sami w sobie: Ten bluźni.
Cawh anaa awi ak qeekung thlang vang ing amik kawk khuiawh, “Ve ak thlang ing Khawsa thekha na hy ve!” ti uhy.
4 A widząc Jezus myśli ich, rzekł: Przeczże wy myślicie złe rzeczy w sercach waszych?
Cekkhqi ak kawpoek ce Jesu ing sim nawh, “kawtih namik kawlung khuiawh kawpoek amak leek namik poek?
5 Albowiem cóż łatwiej rzec: Odpuszczone są tobie grzechy, czyli rzec: Wstań, a chodź?
Hannu ak zoe bet: 'na thawlhnaakkhqi boeih ak khanawh qeenkhaw ngai na awm hawh hy ti,' tive nu?
6 Ale abyście wiedzieli, iż ma moc Syn człowieczy na ziemi odpuszczać grzechy, tedy rzekł powietrzem ruszonemu: Wstawszy, weźmij łoże twoje, a idź do domu twego.
Cehlai thlanghqing capa ing thawlhnaakkhqi ak khan awh qeenkhaw ngainaak tahy tice nami sim thainaak aham, tina hy.
7 Tedy wstawszy, poszedł do domu swego.
Cawh anih ce tho nawh a im na cet hy.
8 Co ujrzawszy lud, dziwował się, i chwalił Boga, który dał taką moc ludziom.
Thlang kqeng ing cawhkaw ik-oeih ce ami huh awh amik kawpoek kyi nawh; thlanghqing a venawh vemyihna saithainaak ak pekung Khawsa ce kyihcah uhy.
9 A odchodząc stamtąd Jezus, ujrzał człowieka siedzącego na cle, którego zwano Mateusz, i rzekł mu: Pójdź za mną; tedy wstawszy, szedł za nim.
Ce a hyn awhkawng Jesu taw cet phaat nawh, mangmu cawinaak hyn awh ak ngawi, Mathai ak mingnaak thlang pynoet ce hu hy. A venawh, “Ka hu awh bat law,” tina hy. Anih ce tho nawh ahu awh bat pahoei hy.
10 I stało się, gdy Jezus siedział za stołem w domu jego, że oto wiele celników i grzeszników przyszedłszy, usiedli z Jezusem i z uczniami jego.
Mathai a im awh Jesu ing buh a ai awh, mangmu ak cawi thlangkhqi ingkaw thlak thawlhkhqi khawzah ce law unawh a venawh a hubatkhqi mi kutoet na buh veel haih uhy.
11 Co widząc Faryzeuszowie, rzekli uczniom jego: Przeczże z celnikami i grzesznikami je nauczyciel wasz?
Farasikhqi ing ami huh awh, a hubatkhqi venawh, “Kawtih nangmih a cawngpyikung ing mangmu ak cawikhqi, thlak thawlhkhqi mi buh kutoet na ami ai?” tina uhy.
12 A Jezus usłyszawszy to, rzekł im: Nie potrzebująć zdrowi lekarza, ale ci, co się źle mają.
Ce ak awi ce Jesu ing ang zaak awh, “Sakdip ing Siboei am ngoe nawh, thlak tlo ing ni siboei a ngoe hy.
13 Owszem idźcie, a nauczcie się, co to jest: Miłosierdzia chcę, a nie ofiary; bom nie przyszedł wzywać sprawiedliwych, ale grzesznych do pokuty.
Cehlai cet unawh, bulnaak kaana qeennaak ni ka ngaih, ti awi ve cawng law lah uh. Kawtih thlak dyng khy aham am law nyng, thlak thawlh khy aham nani ka law” tina hy.
14 Tedy przyszli do niego uczniowie Janowi, mówiąc: Przecz my i Faryzeuszowie często pościmy, a uczniowie twoi nie poszczą?
Cawh Johan a hubatkhqi ce a venawh law unawh, “Kawmyihna kaimih ingkaw Farasikhqi ingtaw buh zeih u nyngsaw, nang a hubatkhqi ingtaw buh a mami zeih?”
15 I rzekł im Jezus: Izali się mogą synowie łożnicy małżeńskiej smęcić, póki z nimi jest oblubieniec? Ale przyjdą dni, gdy od nich będzie oblubieniec odjęty, a tedy pościć będą.
Jesu ing a mingmih a venawh, “Zuk lokung a awm khui awhtaw, zulawh ak ym pyikungkhqi ce amik kaw ak se hly nu? Cehlai cekkhqi ven awhkawng zuk lokung ak chang na ceh pyinaak khawnghyp ce pha law kaw, cawh ce zeih dam bit kawm uk ti.
16 A żaden nie wprawuje łaty sukna nowego w szatę wiotchą; albowiem ono załatanie ujmuje nieco od szaty, i stawa się gorsze rozdarcie;
U ingawm angki khqym ce ak thai ing am bu khawi hy, ak bunaak mai mantaw hi ak thai ing ak khqym ce dawk kawmsaw sek khqoet kaw.
17 Ani leją wina młodego w stare statki; bo inaczej pukają się statki, a wino wycieka, i statki się psują; ale młode wino leją w nowe statki, i oboje bywają zachowane.
Cemyih lawtna, u ingawm misur tui ak thai ce cikthlyng khqym awh am thun khawi hy. A thun mai mantaw, cikthlyng ce paawk kawmsaw misur tui ce zuut kaw, cikthlyng awm see pahoei kaw. Cedawngawh misur tui ak thai taw cikthlyng thai awh thun uhy, cawhtaw pakkhih bawk na ciimcaih hy,” tinak khqi hy.
18 To gdy on do nich mówił, oto niektóry przełożony bóżnicy przyszedłszy pokłonił mu się, mówiąc: Córka moja dopiero skonała; ale pójdź, a włóż na nią rękę twoję, a ożyje.
Ve myihna awi ak kqawn huiawh, ukkung thlang pynoet ce a venna law nawh a haiawh khuk sym doena, “Ka canu tuhca phoeih awh thi hy. Cehlai law nawhtaw ak khan awh na kut tloeng pe cang lah, cawhtaw hqing tlaih kaw,” tina hy.
19 Tedy wstawszy Jezus, szedł za nim, i uczniowie jego.
Jesu ing tho nawh anih a hu awh cet pahoei hy, a hubatkhqi awm bat lawt uhy.
20 (A oto niewiasta, która płynienie krwi ode dwunastu lat cierpiała, przystąpiwszy z tyłu, dotknęła się podołka szat jego;
Cawh ce kum hqa hlai hih a thi ak tla nu pynoet ce a hu awh law nawh Jesu a hihawi ce bi pe hy.
21 Bo rzekła sama w sobie: Jeźli się tylko dotknę szaty jego, będę uzdrowiona.
“A hi mah ka bi mantaw qoei ngai voei nyng,” tinawh poek hy.
22 Ale Jezus obróciwszy się i ujrzawszy ją, rzekł: Ufaj, córko! wiara twoja ciebie uzdrowiła; i uzdrowiona była niewiasta od onej godziny.)
Jesu ing hawi ket nawh nu ce toek hy. “Ka canu, nang ngaih qep sak hlah, nak cangnaak ing ni qoei sak hawh hy,” tina hy. Cawh nu ce qoei pahoei hy.
23 A gdy przyszedł Jezus w dom przełożonego, i ujrzał piszczki i lud zgiełk czyniący,
Ukkung a ipkhui na Jesu ing a lut awh khqung ak tumkhqi ingkaw halum habee na ak awm thlang kqeng ce hu hy.
24 Rzekł im: Ustąpcie; albowiem dzieweczka nie umarła, ale śpi. I naśmiewali się z niego.
A mingmih a venawh, “Thoeih lah uh. Nuca ve am thi hy, ak ip ni,” tina hy. Cehlai cekkhqi ing qaih na uhy.
25 Ale gdy wygnany był on lud, wszedłszy, ujął ją za rękę jej, i wstała dzieweczka.
Thlang kqeng ce a leng na a ceh sak coengawh, ak khuina lut nawh nuca ce a kut awh tu hy, cawh nu ca ce tho hy.
26 I rozeszła się ta wieść po wszystkiej ziemi.
Cawhkaw awithang ce rampum awh thang khawnghak hy.
27 A gdy Jezus odchodził stamtąd, szli za nim dwaj ślepi, wołając i mówiąc: Synu Dawidowy! zmiłuj się nad nami.
Ce a hyn awhkawng Jesu ce ak chang na a ceh awh, mikhyp thlang pakkhih ing, “David capa, kainih ve nim qeen lah,” tinawh khy doena a hu awh hquut hy nih.
28 A gdy on wszedł do domu, przyszli do niego ślepi; i rzekł im Jezus: Wierzycież, iż to mogę uczynić? Rzekli mu: Owszem Panie!
Ipkhui na a lut awh, mikhyp qawi ce a venawh law nih nawh, Jesu ing cekqawi a venawh, “Kai ing ve ve sai thai kawng, tinawh nanik cangnaak aw?” tina hy. Cekkqawi ing, “Oeih, Bawipa,” tina hy nih.
29 Tedy się dotknął oczu ich, mówiąc: Według wiary waszej niechaj się wam stanie.
Cawh cekqawi a mik ce bi penawh, “Na nik cangnaak a myihna na nik khan awh awm seh nyng,” tina hy.
30 I otworzyły się oczy ich; i przygroził im srodze Jezus, mówiąc: Patrzcież, aby nikt o tem nie wiedział.
Cawh a ni mik ce dang pe qawi pahoei hy. Jesu ing, “U a venawh awm koeh kqawn qoe qoe nih moe,” tinawh yn qawi hy.
31 Lecz oni wyszedłszy, rozsławili go po wszystkiej onej ziemi.
Cehlai cekqawi ing cet nih nawh anih akawng qam pum awh kqawn khawnghak hy nih.
32 A gdy oni wychodzili, oto przywiedli mu człowieka niemego, opętanego od dyjabła.
A khoeh a va ceh awh, ak kawk khuiawh qaai be nawh awi amak pau thai thlang pynoet ce Jesu a venna law pyi uhy.
33 A gdy był wygnany on dyjabeł, przemówił niemy; i dziwował się lud, mówiąc: Nigdy się taka rzecz nie pokazała w Izraelu.
Ak kawk khui awhkaw qaai ce Jesu ing a hqek peek coeng awhtaw, ce ak thlang ce awi pau thai tlaih hy. Cawhkaw ak awm thlang kqeng ce amik kawpoek kyi nawh, “Israel ram khuiawh ve mih ve am awm man hy,” ti uhy.
34 Ale Faryzeuszowie mówili: Przez książęcia dyjabelskiego wygania dyjabły.
Cehlai Farasikhqi ing, “Qaaikhqi boei ak caming ni qaaikhqi a hqek hy,” tina uhy.
35 I obchodził Jezus wszystkie miasta i miasteczka, nauczając w bóżnicach ich, i każąc Ewangieliję królestwa, a uzdrawiając wszelką chorobę, i wszelką niemoc między ludem.
Khawk bau ingkaw vangcakhqi awh Jesu ing cet nawh Sinakawk awh thlangkhqi ce cawngpyi hy, ram awithang leek ce ak kqawn coengawh, tlawhnaak soepkep ingkaw sa amak dip thlangkhqi ce qoei sak hy.
36 A widząc on lud, użalił się go, iż był strudzony i rozproszony jako owce nie mające pasterza.
Thlang kqeng ce a huh awh, khoemkung amak awm, amah a ngaih ngaih na ak plam, tha amak awm tuukhqi myihna a mi awm a dawngawh qeen khqi hy.
37 Tedy rzekł uczniom swoim: Żniwoć wprawdzie wielkie, ale robotników mało.
Cawh ve ak awi ve a hubatkhqi venawh, “Cang ah aham khawzah awm hlai hy, bibikung zawi ca hy.
38 Proście tedy Pana żniwa, aby wypchnął robotniki na żniwo swoje.
Cedawngawh lo ak takung ing cang ak aat aham bibikung khawzah a lo khuiawh a tyihnaak aham thoeh lah uh,” tinak khqi hy.
