Mateusza 22
1 A odpowiadając Jezus, zasię im rzekł w podobieństwach, mówiąc:
Gesù riprese a parlar loro in parabole e disse:
2 Podobne jest królestwo niebieskie człowiekowi królowi, który sprawił wesele synowi swemu;
«Il regno dei cieli è simile a un re che fece un banchetto di nozze per suo figlio.
3 I posłał sługi swe, aby wezwali zaproszonych na wesele; ale nie chcieli przyjść.
Egli mandò i suoi servi a chiamare gli invitati alle nozze, ma questi non vollero venire.
4 Znowu posłał insze sługi, mówiąc: Powiedzcie zaproszonym: Otom obiad mój nagotował, woły moje i co było karmnego, pobito, i wszystko gotowe, pójdźcież na wesele.
Di nuovo mandò altri servi a dire: Ecco ho preparato il mio pranzo; i miei buoi e i miei animali ingrassati sono gia macellati e tutto è pronto; venite alle nozze.
5 Ale oni zaniedbawszy odeszli, jeden do roli swojej, a drugi do kupiectwa swego;
Ma costoro non se ne curarono e andarono chi al proprio campo, chi ai propri affari;
6 A drudzy pojmawszy sługi jego, zelżyli i pobili je.
altri poi presero i suoi servi, li insultarono e li uccisero.
7 Co gdy król usłyszał, rozgniewał się, a posławszy wojska swoje, wytracił one morderce, i miasto ich zapalił.
Allora il re si indignò e, mandate le sue truppe, uccise quegli assassini e diede alle fiamme la loro città.
8 Tedy rzekł sługom swoim: Weseleć wprawdzie jest gotowe; lecz zaproszeni nie byli godni.
Poi disse ai suoi servi: Il banchetto nuziale è pronto, ma gli invitati non ne erano degni;
9 Przetoż idźcie na rozstania dróg, kogokolwiek znajdziecie, wezwijcie na wesele.
andate ora ai crocicchi delle strade e tutti quelli che troverete, chiamateli alle nozze.
10 Tedy wyszedłszy oni słudzy na drogi, zgromadzili wszystkie, którekolwiek znaleźli, złe i dobre, i napełnione jest wesele gośćmi.
Usciti nelle strade, quei servi raccolsero quanti ne trovarono, buoni e cattivi, e la sala si riempì di commensali.
11 A wszedłszy król, aby oglądał goście, obaczył tam człowieka nie odzianego szatą weselną;
Il re entrò per vedere i commensali e, scorto un tale che non indossava l'abito nuziale,
12 I rzekł mu: Przyjacielu! jakoś tu wszedł, nie mając szaty weselnej? A on zamilknął.
gli disse: Amico, come hai potuto entrare qui senz'abito nuziale? Ed egli ammutolì.
13 Tedy rzekł król sługom: Związawszy nogi i ręce jego, weźmijcie go, a wrzućcie do ciemności zewnętrznych, tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.
Allora il re ordinò ai servi: Legatelo mani e piedi e gettatelo fuori nelle tenebre; là sarà pianto e stridore di denti.
14 Albowiem wiele jest wezwanych, ale mało wybranych.
Perché molti sono chiamati, ma pochi eletti».
15 Tedy odszedłszy Faryzeuszowie uczynili radę, jako by go usidlili w mowie.
Allora i farisei, ritiratisi, tennero consiglio per vedere di coglierlo in fallo nei suoi discorsi.
16 I posłali do niego ucznie swoje z Herodyjany, mówiąc: Nauczycielu! wiemy, żeś jest prawdziwy, i drogi Bożej w prawdzie uczysz, a nie dbasz na nikogo; albowiem nie patrzysz na osobę ludzką.
Mandarono dunque a lui i propri discepoli, con gli erodiani, a dirgli: «Maestro, sappiamo che sei veritiero e insegni la via di Dio secondo verità e non hai soggezione di nessuno perché non guardi in faccia ad alcuno.
17 Przetoż powiedz nam, co ci się zda? Godzili się dać czynsz cesarzowi, czyli nie?
Dicci dunque il tuo parere: E' lecito o no pagare il tributo a Cesare?».
18 Ale Jezus poznawszy złość ich, rzekł im: Czemuż mię kusicie, obłudnicy?
Ma Gesù, conoscendo la loro malizia, rispose: «Ipocriti, perché mi tentate?
19 Pokażcie mi monetę czynszową; a oni mu podali grosz.
Mostratemi la moneta del tributo». Ed essi gli presentarono un denaro.
20 I rzekł im: Czyjże to obraz i napis?
Egli domandò loro: «Di chi è questa immagine e l'iscrizione?».
21 Rzekli mu: Cesarski. Tedy im rzekł: Oddawajcież tedy, co jest cesarskiego, cesarzowi, a co jest Bożego, Bogu.
Gli risposero: «Di Cesare». Allora disse loro: «Rendete dunque a Cesare quello che è di Cesare e a Dio quello che è di Dio».
22 To usłyszawszy, zadziwili się, a opuściwszy go, odeszli.
A queste parole rimasero sorpresi e, lasciatolo, se ne andarono.
23 Dnia onego przyszli do niego Saduceuszowie, którzy mówią, iż nie masz zmartwychwstania, i pytali go,
In quello stesso giorno vennero a lui dei sadducei, i quali affermano che non c'è risurrezione, e lo interrogarono:
24 Mówiąc: Nauczycielu! Mojżesz powiedział: Jeźliby kto umarł, nie mając dzieci, aby brat jego prawem powinowactwa pojął żonę jego, i wzbudził nasienie bratu swemu.
«Maestro, Mosè ha detto: Se qualcuno muore senza figli, il fratello ne sposerà la vedova e così susciterà una discendenza al suo fratello.
25 Było tedy u nas siedm braci; a pierwszy pojąwszy żonę, umarł, a nie mając nasienia, zostawił żonę swoję bratu swemu.
Ora, c'erano tra noi sette fratelli; il primo appena sposato morì e, non avendo discendenza, lasciò la moglie a suo fratello.
26 Także też wtóry i trzeci, aż do siódmego.
Così anche il secondo, e il terzo, fino al settimo.
27 A na ostatek po wszystkich umarła i ona niewiasta.
Alla fine, dopo tutti, morì anche la donna.
28 Przetoż przy zmartwychwstaniu, któregoż z tych siedmiu będzie żoną, gdyż ją wszyscy mieli?
Alla risurrezione, di quale dei sette essa sarà moglie? Poiché tutti l'hanno avuta».
29 A odpowiadając Jezus rzekł im: Błądzicie, nie będąc powiadomieni Pisma, ani mocy Bożej.
E Gesù rispose loro: «Voi vi ingannate, non conoscendo né le Scritture né la potenza di Dio.
30 Albowiem przy zmartwychwstaniu ani się żenić, ani za mąż chodzić nie będą, ale będą jako Aniołowie Boży w niebie.
Alla risurrezione infatti non si prende né moglie né marito, ma si è come angeli nel cielo.
31 A o powstaniu umarłych nie czytaliście, co wam powiedziano od Boga mówiącego:
Quanto poi alla risurrezione dei morti, non avete letto quello che vi è stato detto da Dio:
32 Jam jest Bóg Abrahama, i Bóg Izaaka, i Bóg Jakóba? Bóg nie jestci Bogiem umarłych, ale żywych.
Io sono il Dio di Abramo e il Dio di Isacco e il Dio di Giacobbe? Ora, non è Dio dei morti, ma dei vivi».
33 A usłyszawszy to lud, zdumiał się nad nauką jego.
Udendo ciò, la folla era sbalordita per la sua dottrina.
34 Lecz gdy usłyszeli Faryzeuszowie, że zawarł usta Saduceuszom, zeszli się wespół.
Allora i farisei, udito che egli aveva chiuso la bocca ai sadducei, si riunirono insieme
35 I spytał go jeden z nich, zakonnik, kusząc go i mówiąc:
e uno di loro, un dottore della legge, lo interrogò per metterlo alla prova:
36 Nauczycielu! które jest największe przykazanie w zakonie?
«Maestro, qual è il più grande comandamento della legge?».
37 A Jezus mu rzekł: Będziesz miłował Pana, Boga twego, ze wszystkiego serca twego, i ze wszystkiej duszy twojej i ze wszystkiej myśli twojej.
Gli rispose: « Amerai il Signore Dio tuo con tutto il cuore, con tutta la tua anima e con tutta la tua mente.
38 To jest pierwsze i największe przykazanie.
Questo è il più grande e il primo dei comandamenti.
39 A wtóre podobne jest temuż: Będziesz miłował bliźniego twego, jako samego siebie.
E il secondo è simile al primo: Amerai il prossimo tuo come te stesso.
40 Na tych dwóch przykazaniach wszystek zakon i prorocy zawisnęli.
Da questi due comandamenti dipendono tutta la Legge e i Profeti».
41 A gdy się Faryzeuszowie zebrali, spytał ich Jezus,
Trovandosi i farisei riuniti insieme, Gesù chiese loro:
42 Mówiąc: Co się wam zda o Chrystusie? Czyim jest synem? Rzekli mu: Dawidowym.
«Che ne pensate del Messia? Di chi è figlio?». Gli risposero: «Di Davide».
43 I rzekł im: Jakoż tedy Dawid w duchu nazywa go Panem? mówiąc:
Ed egli a loro: «Come mai allora Davide, sotto ispirazione, lo chiama Signore, dicendo:
44 Rzekł Pan Panu memu: Siądź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjacioły twoje podnóżkiem nóg twoich.
Ha detto il Signore al mio Signore: Siedi alla mia destra, finché io non abbia posto i tuoi nemici sotto i tuoi piedi?
45 Ponieważ go tedy Dawid nazywa Panem, jakoż jest synem jego?
Se dunque Davide lo chiama Signore, come può essere suo figlio?».
46 A żaden mu nie mógł odpowiedzieć i słowa, i nie śmiał go nikt więcej od onego dnia pytać.
Nessuno era in grado di rispondergli nulla; e nessuno, da quel giorno in poi, osò interrogarlo.
