Marka 7
1 Tedy się zgromadzili do niego Faryzeuszowie, i niektórzy z nauczonych w Piśmie, którzy byli przyszli z Jeruzalemu;
అనన్తరం యిరూశాలమ ఆగతాః ఫిరూశినోఽధ్యాపకాశ్చ యీశోః సమీపమ్ ఆగతాః|
2 A ujrzawszy niektóre z uczniów jego, że pospolitemi rękoma, (to jest, nieumytemi) jedli chleb, ganili to.
తే తస్య కియతః శిష్యాన్ అశుచికరైరర్థాద అప్రక్షాలితహస్తై ర్భుఞ్జతో దృష్ట్వా తానదూషయన్|
3 Albowiem Faryzeuszowie i wszyscy Żydzi nie jedzą, jeźliby pilnie rąk nie umyli, trzymając ustawę starszych.
యతః ఫిరూశినః సర్వ్వయిహూదీయాశ్చ ప్రాచాం పరమ్పరాగతవాక్యం సమ్మన్య ప్రతలేన హస్తాన్ అప్రక్షాల్య న భుఞ్జతే|
4 I z rynku przyszedłszy, jeźliby się nie umyli, nie jedzą; i innych rzeczy wiele jest, które przyjęli ku trzymaniu, jako umywanie kubków, konewek, i miednic, i stołów.
ఆపనాదాగత్య మజ్జనం వినా న ఖాదన్తి; తథా పానపాత్రాణాం జలపాత్రాణాం పిత్తలపాత్రాణామ్ ఆసనానాఞ్చ జలే మజ్జనమ్ ఇత్యాదయోన్యేపి బహవస్తేషామాచారాః సన్తి|
5 Potem go pytali Faryzeuszowie i nauczeni w Piśmie: Przecz uczniowie twoi nie chodzą według podania starszych, ale nieumytemi rękoma chleb jedzą?
తే ఫిరూశినోఽధ్యాపకాశ్చ యీశుం పప్రచ్ఛుః, తవ శిష్యాః ప్రాచాం పరమ్పరాగతవాక్యానుసారేణ నాచరన్తోఽప్రక్షాలితకరైః కుతో భుజంతే?
6 Tedy on odpowiadając, rzekł im: Dobrze Izajasz o was obłudnikach prorokował, jako napisano: Lud ten czci mię wargami, ale serce ich daleko jest ode mnie.
తతః స ప్రత్యువాచ కపటినో యుష్మాన్ ఉద్దిశ్య యిశయియభవిష్యద్వాదీ యుక్తమవాదీత్| యథా స్వకీయైరధరైరేతే సమ్మన్యనతే సదైవ మాం| కిన్తు మత్తో విప్రకర్షే సన్తి తేషాం మనాంసి చ|
7 Lecz próżno mię czczą nauczając nauk i ustaw ludzkich.
శిక్షయన్తో బిధీన్ న్నాజ్ఞా భజన్తే మాం ముధైవ తే|
8 Albowiem wy opuściwszy przykazania Boże, trzymacie ustawy ludzkie, umywanie konewek i kubków, i wiele innych takich tym podobnych rzeczy czynicie.
యూయం జలపాత్రపానపాత్రాదీని మజ్జయన్తో మనుజపరమ్పరాగతవాక్యం రక్షథ కిన్తు ఈశ్వరాజ్ఞాం లంఘధ్వే; అపరా ఈదృశ్యోనేకాః క్రియా అపి కురుధ్వే|
9 Mówił im też: Wy czysto znosicie przykazania Boże, abyście ustawy wasze zachowali.
అన్యఞ్చాకథయత్ యూయం స్వపరమ్పరాగతవాక్యస్య రక్షార్థం స్పష్టరూపేణ ఈశ్వరాజ్ఞాం లోపయథ|
10 Bo Mojżesz rzekł: Czcij ojca twego i matkę twoję; a kto złorzeczy ojcu albo matce, niech śmiercią umrze.
యతో మూసాద్వారా ప్రోక్తమస్తి స్వపితరౌ సమ్మన్యధ్వం యస్తు మాతరం పితరం వా దుర్వ్వాక్యం వక్తి స నితాన్తం హన్యతాం|
11 Ale wy mówicie: Jeźliby człowiek rzekł ojcu albo matce: Korban, (co jest dar), którykolwiek będzie ode mnie, tobie pożyteczny będzie, bez winy będzie;
కిన్తు మదీయేన యేన ద్రవ్యేణ తవోపకారోభవత్ తత్ కర్బ్బాణమర్థాద్ ఈశ్వరాయ నివేదితమ్ ఇదం వాక్యం యది కోపి పితరం మాతరం వా వక్తి
12 I nie dopuścicie mu nic więcej czynić ojcu swemu albo matce swojej,
తర్హి యూయం మాతుః పితు ర్వోపకారం కర్త్తాం తం వారయథ|
13 Wniwecz obracając słowo Boże ustawą waszą, którąście ustawili; i wiele innych rzeczy tym podobnych czynicie.
ఇత్థం స్వప్రచారితపరమ్పరాగతవాక్యేన యూయమ్ ఈశ్వరాజ్ఞాం ముధా విధద్వ్వే, ఈదృశాన్యన్యాన్యనేకాని కర్మ్మాణి కురుధ్వే|
14 A zwoławszy wszystkiego ludu, mówił im: Słuchajcie mię wszyscy, a zrozumiejcie!
అథ స లోకానాహూయ బభాషే యూయం సర్వ్వే మద్వాక్యం శృణుత బుధ్యధ్వఞ్చ|
15 Nie masz nic z rzeczy zewnętrznych, które wchodzą w człowieka, co by go mogło pokalać; ale to, co pochodzi z niego, to jest, co pokala człowieka.
బాహ్యాదన్తరం ప్రవిశ్య నరమమేధ్యం కర్త్తాం శక్నోతి ఈదృశం కిమపి వస్తు నాస్తి, వరమ్ అన్తరాద్ బహిర్గతం యద్వస్తు తన్మనుజమ్ అమేధ్యం కరోతి|
16 Jeźli kto ma uszy ku słuchaniu, niechaj słucha!
యస్య శ్రోతుం శ్రోత్రే స్తః స శృణోతు|
17 A gdy wszedł w dom od onego ludu, pytali go uczniowie jego o to podobieństwo.
తతః స లోకాన్ హిత్వా గృహమధ్యం ప్రవిష్టస్తదా శిష్యాస్తదృష్టాన్తవాక్యార్థం పప్రచ్ఛుః|
18 Tedy im rzekł: Także i wy bezrozumni jesteście? Azaż nie rozumiecie, iż wszystko, co zewnątrz wchodzi w człowieka, nie może go pokalać?
తస్మాత్ స తాన్ జగాద యూయమపి కిమేతాదృగబోధాః? కిమపి ద్రవ్యం బాహ్యాదన్తరం ప్రవిశ్య నరమమేధ్యం కర్త్తాం న శక్నోతి కథామిమాం కిం న బుధ్యధ్వే?
19 Albowiem nie wchodzi w serce jego, ale w brzuch, i do wychodu wychodzi, czyszcząc wszystkie pokarmy.
తత్ తదన్తర్న ప్రవిశతి కిన్తు కుక్షిమధ్యం ప్రవిశతి శేషే సర్వ్వభుక్తవస్తుగ్రాహిణి బహిర్దేశే నిర్యాతి|
20 I powiedział, że co pochodzi z człowieka, to pokala człowieka.
అపరమప్యవాదీద్ యన్నరాన్నిరేతి తదేవ నరమమేధ్యం కరోతి|
21 Bo z wnętrzności serca ludzkiego pochodzą złe myśli, cudzołóstwa, wszeteczeństwa, mężobójstwa,
యతోఽన్తరాద్ అర్థాన్ మానవానాం మనోభ్యః కుచిన్తా పరస్త్రీవేశ్యాగమనం
22 Kradzieże, łakomstwa, złości, zdrada, niewstyd, oko złe, bluźnierstwo, pycha, głupstwo.
నరవధశ్చౌర్య్యం లోభో దుష్టతా ప్రవఞ్చనా కాముకతా కుదృష్టిరీశ్వరనిన్దా గర్వ్వస్తమ ఇత్యాదీని నిర్గచ్ఛన్తి|
23 Wszystkie te złe rzeczy pochodzą z wnętrzności, i pokalają człowieka.
ఏతాని సర్వ్వాణి దురితాన్యన్తరాదేత్య నరమమేధ్యం కుర్వ్వన్తి|
24 A stamtąd wstawszy, poszedł na granice Tyru i Sydonu, a wszedłszy w dom, nie chciał, aby kto wiedział; lecz się utaić nie mógł.
అథ స ఉత్థాయ తత్స్థానాత్ సోరసీదోన్పురప్రదేశం జగామ తత్ర కిమపి నివేశనం ప్రవిశ్య సర్వ్వైరజ్ఞాతః స్థాతుం మతిఞ్చక్రే కిన్తు గుప్తః స్థాతుం న శశాక|
25 Albowiem usłyszawszy o nim niewiasta, której córeczka miała ducha nieczystego, przyszła i przypadła do nóg jego,
యతః సురఫైనికీదేశీయయూనానీవంశోద్భవస్త్రియాః కన్యా భూతగ్రస్తాసీత్| సా స్త్రీ తద్వార్త్తాం ప్రాప్య తత్సమీపమాగత్య తచ్చరణయోః పతిత్వా
26 (A ta niewiasta była Grecka, rodem z Syrofenicyi) i prosiła go, aby dyjabła wygnał z córki jej.
స్వకన్యాతో భూతం నిరాకర్త్తాం తస్మిన్ వినయం కృతవతీ|
27 Ale jej Jezus rzekł: Niech się pierwej dzieci nasycą; boć nie jest dobra, brać chleb dzieciom i miotać szczeniętom.
కిన్తు యీశుస్తామవదత్ ప్రథమం బాలకాస్తృప్యన్తు యతో బాలకానాం ఖాద్యం గృహీత్వా కుక్కురేభ్యో నిక్షేపోఽనుచితః|
28 A ona odpowiedziała i rzekła mu: Tak jest, Panie! Wszakże i szczenięta jadają pod stołem z odrobin dziecinnych.
తదా సా స్త్రీ తమవాదీత్ భోః ప్రభో తత్ సత్యం తథాపి మఞ్చాధఃస్థాః కుక్కురా బాలానాం కరపతితాని ఖాద్యఖణ్డాని ఖాదన్తి|
29 I rzekł do niej: Dla tej mowy idź, wyszedł dyjabeł z córki twojej.
తతః సోఽకథయద్ ఏతత్కథాహేతోః సకుశలా యాహి తవ కన్యాం త్యక్త్వా భూతో గతః|
30 A gdy ona odeszła do domu swego, znalazła iż dyjabeł wyszedł, a córka leżała na łożu.
అథ సా స్త్రీ గృహం గత్వా కన్యాం భూతత్యక్తాం శయ్యాస్థితాం దదర్శ|
31 A wyszedłszy zaś z granic Tyrskich i Sydońskich, przyszedł nad morze Galilejskie, pośrodkiem granic dziesięciu miast.
పునశ్చ స సోరసీదోన్పురప్రదేశాత్ ప్రస్థాయ దికాపలిదేశస్య ప్రాన్తరభాగేన గాలీల్జలధేః సమీపం గతవాన్|
32 I przywiedli mu głuchego i z ciężkością mówiącego, a prosili go, aby na niego rękę włożył.
తదా లోకైరేకం బధిరం కద్వదఞ్చ నరం తన్నికటమానీయ తస్య గాత్రే హస్తమర్పయితుం వినయః కృతః|
33 A wziąwszy go Pan od ludu osobno, włożył palce swoje w uszy jego, a plunąwszy dotknął się języka jego;
తతో యీశు ర్లోకారణ్యాత్ తం నిర్జనమానీయ తస్య కర్ణయోఙ్గులీ ర్దదౌ నిష్ఠీవం దత్త్వా చ తజ్జిహ్వాం పస్పర్శ|
34 A wejrzawszy w niebo, westchnął i rzekł do niego: Efata! to jest, otwórz się.
అనన్తరం స్వర్గం నిరీక్ష్య దీర్ఘం నిశ్వస్య తమవదత్ ఇతఫతః అర్థాన్ ముక్తో భూయాత్|
35 I wnet się otworzyły uszy jego, i rozwiązała się związka języka jego, i wymawiał dobrze.
తతస్తత్క్షణం తస్య కర్ణౌ ముక్తౌ జిహ్వాయాశ్చ జాడ్యాపగమాత్ స సుస్పష్టవాక్యమకథయత్|
36 Tedy im zakazał, aby tego nikomu nie powiadali.
అథ స తాన్ వాఢమిత్యాదిదేశ యూయమిమాం కథాం కస్మైచిదపి మా కథయత, కిన్తు స యతి న్యషేధత్ తే తతి బాహుల్యేన ప్రాచారయన్;
37 Ale czem on im bardziej zakazywał, tem oni to bardziej rozgłaszali, i nader się bardzo zdumiewali, mówiąc: Dobrze wszystko uczynił; bo czyni, iż głusi słyszą i niemi mówią.
తేఽతిచమత్కృత్య పరస్పరం కథయామాసుః స బధిరాయ శ్రవణశక్తిం మూకాయ చ కథనశక్తిం దత్త్వా సర్వ్వం కర్మ్మోత్తమరూపేణ చకార|
