Marka 4
1 I począł zasię uczyć przy morzu; i zgromadził się do niego lud wielki, tak iż wstąpiwszy w łódź, siedział na morzu, a wszystek lud był przy morzu na ziemi.
ⲁ̅ⲁϥⲁⲣⲭⲉⲥⲑⲁⲓ ⲟⲛ ⲉϯⲥⲃⲱ ϩⲁⲧⲉⲑⲁⲗⲁⲥⲥⲁ. ⲁⲩⲱ ⲁⲩⲛⲟϭ ⲙ̅ⲙⲏⲏϣⲉ ⲥⲱⲟⲩϩ ⲉⲣⲟϥ ϩⲱⲥⲧⲉ ⲉⲧⲣⲉϥⲁⲗⲉ ⲉⲡϫⲟⲉ͡ⲓ ⲛϥ̅ϩⲙⲟⲟⲥ ϩⲛ̅ⲧⲉⲑⲁⲗⲁⲥⲥⲁ. ⲁⲩⲱ ⲡⲙⲏⲏϣⲉ ⲧⲏⲣϥ̅ ⲛⲉϥⲁϩⲉⲣⲁⲧϥ̅ ϩⲓⲡⲉⲕⲣⲟ ⲛ̅ⲑⲁⲗⲁⲥⲥⲁ
2 I nauczał ich wiele rzeczy w podobieństwach, a mówił do nich w nauce swojej: Słuchajcie!
ⲃ̅ⲁϥϯⲥⲃⲱ ⲇⲉ ⲛⲁⲩ ⲉⲙⲁⲧⲉ ϩⲛ̅ϩⲉⲛⲡⲁⲣⲁⲃⲟⲗⲏ ⲁⲩⲱ ⲛⲉϥϫⲱ ⲙ̅ⲙⲟⲥ ⲛⲁⲩ ϩⲛ̅ⲧⲉϥⲥⲃⲱ
3 Oto wyszedł rozsiewca, aby rozsiewał.
ⲅ̅ϫⲉ ⲥⲱⲧⲙ̅ ⲉⲓⲥϩⲏⲏⲧⲉ ⲁϥⲉ͡ⲓ ⲉⲃⲟⲗ ⲛ̅ϭⲓⲡⲉⲧϫⲟ ⲉⲧϫⲟ.
4 I stało się, gdy rozsiewał, że jedno padło podle drogi, a ptaki niebieskie przyleciały i podziobały je.
ⲇ̅ⲁⲩⲱ ⲛ̅ⲧⲉⲣⲉϥϫⲟ, ⲟⲩⲁ ⲙⲉⲛ ⲁϥϩⲉ ϩⲁⲧⲉⲧⲉϩⲓⲏ ⲁⲩⲱ ⲁⲩⲉ͡ⲓ ⲛ̅ϭⲓⲛ̅ϩⲁⲗⲁⲧⲉ ⲁⲩⲟⲙⲟⲩ
5 Drugie zasię padło na miejsce opoczyste, gdzie nie miało wiele ziemi; i prędko weszło, przeto iż nie miało głębokości ziemi;
ⲉ̅ⲕⲉⲩⲁ ⲇⲉ ⲁϥϩⲉ ⲉϩⲣⲁⲓ̈ ⲉϫⲛ̅ⲧⲡⲉⲧⲣⲁ ⲡⲙⲁ ⲉⲧⲉⲙ̅ⲙⲛ̅ϩⲁϩ ⲛ̅ⲕⲁϩ ⲛ̅ϩⲏⲧϥ̅ ⲁⲩⲱ ⲛ̅ⲧⲉⲩⲛⲟⲩ ⲁⲩϯⲟⲩⲱ ⲉϩⲣⲁⲉⲓ ⲉⲧⲃⲉϫⲉⲙⲛ̅ϩⲁϩ ⲛ̅ⲕⲁϩ ϩⲁⲣⲟⲟⲩ
6 A gdy słońce weszło, wygorzało, a iż korzenia nie miało, uschło.
ⲋ̅ⲁⲩⲱ ⲛ̅ⲧⲉⲣⲉⲡⲣⲏ ϣⲁ ⲁⲩϩⲱϭⲃ ⲁⲩⲱ ⲉⲧⲃⲉϫⲉⲙ̅ⲡⲟⲩϫⲉⲛⲟⲩⲛⲉ ⲉⲃⲟⲗ ⲁⲩϣⲟⲟⲩⲉ
7 A drugie padło między ciernie; i wzrosły ciernie i zadusiły je, i nie wydało pożytku.
ⲍ̅ⲕⲉⲩⲁ ⲁϥϩⲉ ⲉϩⲣⲁⲉⲓ ⲉϫⲛ̅ⲛ̅ϣⲟⲛⲧⲉ ⲁⲩⲱ ⲁⲩⲉⲓ ⲉϩⲣⲁⲉⲓ ⲛ̅ϭⲓⲛ̅ϣⲟⲛⲧⲉ ⲁⲩⲟϭⲧⲟⲩ ⲁⲩⲱ ⲙ̅ⲡⲟⲩϯⲕⲁⲣⲡⲟⲥ
8 Drugie zasię padło na ziemię dobrą, i wydało pożytek bujno wschodzący i rosnący; i przyniosło jedno trzydziesiątny, a drugie sześćdziesiątny, a drugie setny.
ⲏ̅ϩⲉⲛⲕⲟⲟⲩⲉ ⲁⲩϩⲉ ⲉϫⲙ̅ⲡⲕⲁϩ ⲉⲧⲛⲁⲛⲟⲩϥ ⲁⲩⲱ ⲁⲩⲉ͡ⲓ ⲉϩⲣⲁⲓ̈ ⲁⲩⲁⲩⲝⲁⲛⲉ ⲁⲩϯⲕⲁⲣⲡⲟⲥ ⲉⲙⲁⲁⲃ ⲁⲩⲱ ⲉⲥⲉ ⲁⲩⲱ ⲉϣⲉ.
9 I mówił im: Kto ma uszy ku słuchaniu, niechaj słucha.
ⲑ̅ⲛⲉϥϫⲱ ⲇⲉ ⲙ̅ⲙⲟⲥ ⲛⲁⲩ ϫⲉ ⲡⲉⲧⲉⲩⲛ̅ⲧϥ̅ⲙⲁⲁϫⲉ ⲙ̅ⲙⲁⲩ ⲉⲥⲱⲧⲙ̅ ⲙⲁⲣⲉϥⲥⲱⲧⲙ̅.
10 A gdy sam tylko był, pytali go ci, co przy nim byli ze dwunastoma, o to podobieństwo.
ⲓ̅ⲛ̅ⲧⲉⲣⲉϥⲕⲁⲡⲙⲏⲏϣⲉ ⲇⲉ ⲁⲩϫⲛⲟⲩϥ ⲛ̅ϭⲓⲛⲉⲧⲛⲙ̅ⲙⲁϥ ⲛⲙ̅ⲡⲙⲛ̅ⲧⲥⲛⲟⲟⲩⲥ ⲉⲛⲡⲁⲣⲁⲃⲟⲗⲏ
11 A on im odpowiedział: Wam dano wiedzieć tajemnicę królestwa Bożego; ale tym, którzy są obcymi, wszystko się podawa w podobieństwach;
ⲓ̅ⲁ̅ⲡⲉϫⲁϥ ⲛⲁⲩ. ϫⲉ ⲛ̅ⲧⲱⲧⲛ̅ ⲛ̅ⲧⲁⲩϯ ⲛⲏⲧⲛ̅ ⲙ̅ⲡⲙⲩⲥⲧⲏⲣⲓⲟⲛ ⲛ̅ⲧⲙⲛ̅ⲧⲉⲣⲟ ⲙ̅ⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲛⲏ ⲇⲉ ⲉⲧϩⲓⲃⲟⲗ ⲉⲩⲛⲁϫⲓϩⲱⲃ ⲛⲓⲙ ⲉⲣⲟⲟⲩ ϩⲛ̅ϩⲉⲛⲡⲁⲣⲁⲃⲟⲗⲏ
12 Aby patrząc patrzeli, ale nie widzieli, i słysząc słyszeli, ale nie zrozumieli, by się snać nie nawrócili, a byłyby im grzechy odpuszczone.
ⲓ̅ⲃ̅ϫⲉⲕⲁⲥ ⲉⲩⲛⲁⲩ ⲉⲩⲉⲛⲁⲩ ⲁⲩⲱ ⲛ̅ⲥⲉⲧⲙ̅ⲛⲁⲩ ⲁⲩⲱ ⲉⲩⲥⲱⲧⲙ̅ ⲉⲩⲉⲥⲱⲧⲙ̅ ⲛ̅ⲥⲉⲧⲙ̅ⲛⲟⲉⲓ. ⲙⲏⲡⲱⲥ ⲛ̅ⲥⲉⲕⲟⲧⲟⲩ ⲛ̅ⲥⲉⲕⲱ ⲛⲁⲩ ⲉⲃⲟⲗ.
13 Zatem rzekł do nich: Nie rozumiecie tego podobieństwa? A jakoż zrozumiecie wszystkie inne podobieństwa?
ⲓ̅ⲅ̅ⲁⲩⲱ ⲡⲉϫⲁϥ ⲛⲁⲩ ϫⲉ ⲛ̅ⲧⲉⲧⲛ̅ⲥⲟⲟⲩⲛ ⲁⲛ ⲛ̅ⲧⲉⲓ̈ⲡⲁⲣⲁⲃⲟⲗⲏ. ⲁⲩⲱ ⲡⲱⲥ ⲛ̅ⲕⲉⲡⲁⲣⲁⲃⲟⲗⲏ ⲧⲏⲣⲟⲩ ⲧⲉⲧⲛⲁⲥⲟⲩⲱⲛⲟⲩ
14 Rozsiewca on rozsiewa słowo.
ⲓ̅ⲇ̅ⲡⲉⲧϫⲟ ⲉϥϫⲟ ⲙ̅ⲡϣⲁϫⲉ.
15 A którzy podle drogi, ci są, którym się rozsiewa słowo; ale gdy usłyszeli, zaraz przychodzi szatan, a wybiera słowo wsiane w serca ich.
ⲓ̅ⲉ̅ⲛⲁⲓ̈ ⲇⲉ ⲛⲉ ⲉⲧϩⲁⲧⲉⲧⲉϩⲓⲏ ⲙ̅ⲡⲙⲁ ⲉϣⲁⲩϫⲉⲡϣⲁϫⲉ ⲛ̅ϩⲏⲧϥ̅. ⲁⲩⲱ ⲉϣⲁⲩⲥⲱⲧⲙ̅ ⲛ̅ⲧⲉⲩⲛⲟⲩ ϣⲁϥⲉ͡ⲓ ⲛ̅ϭⲓⲡⲥⲁⲧⲁⲛⲁⲥ ⲛϥ̅ϥⲓⲡϣⲁϫⲉ ⲉⲛⲧⲁⲩϫⲟϥ ⲛ̅ϩⲏⲧⲟⲩ
16 Także i ci, którzy na opoczystych miejscach posiani są, ci są, którzy, gdy usłyszeli słowo, zaraz je z radością przyjmują;
ⲓ̅ⲋ̅ⲁⲩⲱ ⲛⲁⲓ̈ ϩⲱⲟⲩ ⲛⲉⲛⲧⲁⲩϫⲟⲟⲩ ϩⲓϫⲛ̅ⲙ̅ⲙⲁ ⲙ̅ⲡⲉⲧⲣⲁ ⲉϣⲁⲩⲥⲱⲧⲙ̅ ⲉⲡϣⲁϫⲉ ⲛ̅ⲧⲉⲩⲛⲟⲩ ϣⲁⲩϫⲓⲧϥ̅ ϩⲛ̅ⲟⲩⲣⲁϣⲉ
17 Wszakże nie mają korzenia w sobie, ale są doczesnymi; potem, gdy przychodzi ucisk albo prześladowanie dla słowa, wnet się gorszą;
ⲓ̅ⲍ̅ⲙ̅ⲙⲛ̅ⲛⲟⲩⲛⲉ ⲇⲉ ϩⲣⲁⲓ̈ ⲛ̅ϩⲏⲧⲟⲩ ⲁⲗⲗⲁ ϩⲛ̅ⲡⲣⲟⲥⲟⲩⲟⲉⲓϣ ⲛⲉ ⲉⲣϣⲁⲛⲟⲩⲑⲗⲓⲯⲓⲥ ⲇⲉ ϣⲱⲡⲉ ⲏ̑ ⲟⲩⲇⲓⲱⲅⲙⲟⲥ ⲉⲧⲃⲉⲡϣⲁϫⲉ ⲛ̅ⲧⲉⲩⲛⲟⲩ ϣⲁⲩⲥⲕⲁⲛⲇⲁⲗⲓⲍⲉ.
18 A którzy między cierniem są posiani, ci są, którzy słuchają słowa;
ⲓ̅ⲏ̅ⲁⲩⲱ ϩⲉⲛⲕⲟⲟⲩⲉ ⲛⲉⲛⲧⲁⲩϫⲟⲟⲩ ⲉϩⲣⲁⲓ̈ ⲉⲛϣⲟⲛⲧⲉ ⲉⲧⲉⲛⲁⲓ̈ ⲛⲉ ⲛ̅ⲧⲁⲩⲥⲱⲧⲙ̅ ⲉⲡϣⲁϫⲉ
19 Ale pieczołowanie świata tego i omamienie bogactw, i pożądliwości innych rzeczy, wszedłszy zaduszają słowo, i staje się bez pożytku. (aiōn g165)
ⲓ̅ⲑ̅ⲁⲩⲱ ⲡⲣⲟⲟⲩϣ ⲙ̅ⲡⲁⲓⲱⲛ ⲛⲙ̅ⲧⲁⲡⲁⲧⲏ ⲛ̅ⲧⲙⲛⲧ̅ⲣⲙ̅ⲙⲁⲟ ⲁⲩⲱ ⲛ̅ⲕⲉⲉⲡⲓⲑⲩⲙⲓⲁ ⲉⲧⲃⲏⲕ ⲉϩⲟⲩⲛ ⲉⲣⲟⲟⲩ ⲥⲉⲱϭⲧ ⲙ̅ⲡϣⲁϫⲉ ⲁⲩⲱ ⲛϥ̅ϯⲕⲁⲣⲡⲟⲥ ⲁⲛ ⲉⲃⲟⲗ (aiōn g165)
20 A którzy na dobrą ziemię przyjęli nasienie, ci są, co słuchają słowa, i przyjmują je, przynoszą pożytek, jedno trzydziesiątny, a drugie sześćdziesiątny, a drugie setny.
ⲕ̅ⲁⲩⲱ ⲛⲏ ⲛⲉ ⲛ̅ⲧⲁⲩϫⲟⲟⲩ ⲉϫⲙ̅ⲡⲕⲁϩ ⲉⲧⲛⲁⲛⲟⲩϥ ⲉⲩⲥⲱⲧⲙ̅ ⲉⲡϣⲁϫⲉ ⲥⲉϣⲱⲡ ⲙ̅ⲙⲟϥ ⲉⲣⲟⲟⲩ ⲁⲩⲱ ⲥⲉⲧⲁⲩⲉⲕⲁⲣⲡⲟⲥ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲛ̅ⲙⲁⲁⲃ ⲁⲩⲱ ϩⲛ̅ⲥⲉ ⲁⲩⲱ ϩⲛ̅ϣⲉ.
21 Nadto mówił im: Izali przynoszą świecę, aby wstawiona była pod korzec albo pod łoże? izali nie dlatego, aby ją na świecznik wstawiono?
ⲕ̅ⲁ̅ⲡⲉϫⲁϥ ⲇⲉ ⲛⲁⲩ ϫⲉ ⲙⲏ ⲉⲣⲉⲡϩⲏⲃⲥ̅ ⲛⲁⲉⲓ ϫⲉ ⲉⲩⲉⲕⲁⲁϥ ϩⲁⲟⲩϣⲓ. ⲏ̑ ϩⲁⲟⲩϭⲗⲟϭ ⲙⲏ ⲛⲉⲩⲛⲁⲕⲁⲁϥ ⲁⲛ ϩⲓϫⲛ̅ⲧⲗⲩⲭⲛⲓⲁ.
22 Bo nic nie masz tajemnego, co by nie miało być objawiono; ani się stało co skrytego, aby na jaw nie wyszło.
ⲕ̅ⲃ̅ⲙ̅ⲙⲛ̅ⲡⲉⲧϩⲟⲃⲥ̅ ⲅⲁⲣ ⲉⲛⲥⲉⲛⲁϭⲟⲗⲡϥ̅ ⲁⲛ ⲉⲃⲟⲗ. ⲟⲩⲇⲉ ⲙ̅ⲙⲛ̅ⲡⲉⲧϩⲏⲡ ⲉⲛϥ̅ⲛⲁⲟⲩⲱⲛϩ ⲁⲛ ⲉⲃⲟⲗ.
23 Jeźli kto ma uszy ku słuchaniu, niechaj słucha!
ⲕ̅ⲅ̅ⲡⲉⲧⲉⲩⲛ̅ⲧϥ̅ⲙⲁⲁϫⲉ ⲙ̅ⲙⲁⲩ ⲉⲥⲱⲧⲙ̅ ⲙⲁⲣⲉϥⲥⲱⲧⲙ̅
24 I rzekł do nich: Patrzcież, czego słuchacie; jaką miarą mierzycie, taką wam będzie odmierzono, a będzie wam przydano, którzy słuchacie.
ⲕ̅ⲇ̅ⲁⲩⲱ ⲛⲉϥϫⲱ ⲙ̅ⲙⲟⲥ ϫⲉ ϯϩⲧⲏⲧⲛ̅ ϫⲉ ⲟⲩ ⲡⲉⲧⲉⲧⲛ̅ⲥⲱⲧⲙ̅ ⲉⲣⲟϥ. ϩⲙⲡ̅ϣⲓ ⲉⲧⲉⲧⲛⲁϣⲓ ⲙ̅ⲙⲟϥ ⲥⲉⲛⲁϣⲓ ⲛⲏⲧⲛ̅ ⲛ̅ϩⲏⲧϥ̅.
25 Albowiem kto ma, będzie mu dano; a kto nie ma, i to, co ma, będzie od niego odjęto.
ⲕ̅ⲉ̅ⲡⲉⲧⲉⲩⲛ̅ⲧⲁϥ ⲅⲁⲣ ⲥⲉⲛⲁϯ ⲛⲁϥ. ⲁⲩⲱ ⲡⲉⲧⲉⲙⲛ̅ⲧⲁϥ ⲁⲩⲱ ⲡⲉⲧⲉⲩⲛ̅ⲧⲁϥⲥϥ̅ ⲥⲉⲛⲁϥⲓⲧϥ̅ ⲛ̅ⲧⲟⲟⲧϥ̅.
26 I mówił: Takie jest królestwo Boże, jako gdyby człowiek wrzucił nasienie w ziemię;
ⲕ̅ⲋ̅ⲛⲉϥϫⲱ ⲇⲉ ⲙ̅ⲙⲟⲥ ⲛⲁⲩ ϫⲉ ⲧⲁⲓ̈ ⲧⲉ ⲑⲉ ⲛ̅ⲧⲙⲛ̅ⲧⲉⲣⲟ ⲙ̅ⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲉⲥⲟ ⲛ̅ⲑⲉ ⲛ̅ⲟⲩⲣⲱⲙⲉ ⲉϥϣⲁⲛⲛⲟⲩϫⲉ ⲙ̅ⲡⲉϥϭⲣⲟϭ ⲉϩⲣⲁⲓ̈ ⲉⲡⲉϥⲕⲁϩ.
27 A spałby i wstawałby we dnie i w nocy, a nasienie by weszło i urosło, gdy on nie wie.
ⲕ̅ⲍ̅ⲁⲩⲱ ⲛϥ̅ⲛ̅ⲕⲟⲧⲕ̅ ⲛϥ̅ⲧⲱⲟⲩⲛ ⲛ̅ⲧⲉⲩϣⲏ ⲛⲙ̅ⲡⲉϩⲟⲟⲩ ϣⲁⲣⲉⲡⲉϭⲣⲟϭ ϯⲟⲩⲱ ⲛϥⲣ̅ⲛⲟϭ ⲉⲛϥ̅ⲥⲟⲟⲩⲛ̅ ⲁⲛ ⲛ̅ⲧⲟϥ ⲛ̅ⲑⲉ
28 Boć ziemia sama z siebie pożytek wydawa, naprzód trawę, potem kłos, a potem zupełne zboże w kłosie.
ⲕ̅ⲏ̅ⲡⲕⲁϩ ϣⲁϥϯⲟⲩⲱ ⲉϩⲣⲁⲉⲓ ⲙⲁⲩⲁⲁϥ ϣⲟⲣⲡ ⲙⲉⲛ ⲛ̅ⲟⲩⲭⲟⲣⲧⲟⲥ ⲙⲛ̅ⲛ̅ⲥⲱϥ ⲟⲩϩⲙ̅ⲥ ⲁⲩⲱ ⲟⲩⲥⲟⲩⲟ ⲉϥⲙⲉϩ ϩⲙⲡ̅ϩⲙ̅ⲥ
29 A skoro się okaże urodzaj, wnet gospodarz zapuszcza sierp; bo żniwo przyszło.
ⲕ̅ⲑ̅ⲉⲣϣⲁⲛⲡⲕⲁⲣⲡⲟⲥ ⲇⲉ ⲡⲱϩ ⲛ̅ⲧⲉⲩⲛⲟⲩ ϣⲁϥⲛ̅ⲡⲟϩⲥ ϫⲉ ⲁⲡⲧⲉ ⲙ̅ⲡⲱϩⲥ̅ ϣⲱⲡⲉ
30 Nad to rzekł: Do czego przypodobamy królestwo Boże, albo którem je podobieństwem wyrazimy?
ⲗ̅ⲁⲩⲱ ⲛⲉϥϫⲱ ⲙ̅ⲙⲟⲥ ϫⲉ ⲉⲓ̈ⲛⲁⲧⲛ̅ⲧⲛ̅ⲧⲙⲛ̅ⲧⲉⲣⲟ ⲙ̅ⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲉⲟⲩ. ⲏ ⲉⲛⲛⲁⲕⲁⲁⲥ ⲉϩⲣⲁⲓ̈ ϩⲛ̅ⲁϣ ⲙ̅ⲡⲁⲣⲁⲃⲟⲗⲏ
31 Jest jako ziarno gorczyczne; które, gdy wsiane bywa w ziemię, najmniejsze jest ze wszystkich nasion, które są na ziemi.
ⲗ̅ⲁ̅ⲉⲛⲛⲁⲕⲁⲁⲥ ⲛ̅ⲑⲉ ⲛ̅ⲟⲩⲃⲗ̅ⲃⲓⲗⲉ ⲛ̅ϣⲗ̅ⲧⲙ̅ ⲉⲩϣⲁⲛϫⲟⲥ ⲉϩⲣⲁⲓ̈ ⲉⲡⲕⲁϩ ⲉⲥⲥⲟⲃⲕ̅ ⲙⲉⲛ ⲉⲛⲉϭⲣⲱϭ ⲧⲏⲣⲟⲩ ⲉⲧϩⲓϫⲙⲡ̅ⲕⲁϩ
32 Ale gdy bywa wsiane, wzrasta, i bywa największe nad wszystkie jarzyny, i rozpuszcza gałęzie wielkie, tak iż pod cieniem jego mogą sobie czynić gniazda ptaki niebieskie.
ⲗ̅ⲃ̅ⲁⲩⲱ ⲉⲩϣⲁⲛϫⲟⲥ ϣⲁⲥⲉ͡ⲓ ⲉϩⲣⲁⲓ̈ ⲛⲥ̅ϫⲓⲥⲉ ⲉⲛⲟⲩⲟⲟⲧⲉ ⲧⲏⲣⲟⲩ ⲛⲥⲧⲁⲩⲟ ⲉⲃⲟⲗ ⲛ̅ϩⲉⲛⲛⲟϭ ⲛ̅ⲕⲗⲁⲇⲟⲥ ϩⲱⲥⲧⲉ ⲛ̅ⲥⲉϣⲟⲩⲱϩ ϩⲁⲧⲉⲥϩⲁⲉⲓⲃⲉⲥ ⲛ̅ϭⲓⲛ̅ϩⲁⲗⲁⲧⲉ ⲛ̅ⲧⲡⲉ
33 I przez wiele takich podobieństw mówił do nich słowo, tak jako słuchać mogli.
ⲗ̅ⲅ̅ⲁⲩⲱ ϩⲛ̅ⲛⲁⲓ̈ⲥⲙⲟⲧ ⲙ̅ⲡⲁⲣⲁⲃⲟⲗⲏ ⲧⲏⲣⲟⲩ ⲛⲉϥϫⲱ ⲉⲣⲟⲟⲩ ⲙ̅ⲡϣⲁϫⲉ ⲕⲁⲧⲁⲑⲉ ⲉⲧⲟⲩⲛⲁϣⲥⲱⲧⲙ̅
34 A bez podobieństwa nie mówił do nich; wszakże uczniom swym wszystko z osobna wykładał.
ⲗ̅ⲇ̅ⲁϫⲛ̅ⲡⲁⲣⲁⲃⲟⲗⲏ ⲇⲉ ⲙⲉϥϣⲁϫⲉ ⲛⲙ̅ⲙⲁⲩ ⲛ̅ⲥⲁⲩⲥⲁ ⲇⲉ ϣⲁϥⲃⲟⲗⲟⲩ ⲧⲏⲣⲟⲩ ⲉⲛⲉϥⲙⲁⲑⲏⲧⲏⲥ.
35 I rzekł do nich w tenże dzień, gdy już był wieczór: Przeprawmy się na drugą stronę.
ⲗ̅ⲉ̅ⲁⲩⲱ ⲡⲉϫⲁϥ ⲛⲁⲩ ϩⲙ̅ⲡⲉϩⲟⲟⲩ ⲉⲧⲙ̅ⲙⲁⲩ ⲛ̅ⲧⲉⲣⲉⲣⲟⲩϩⲉ ϣⲱⲡⲉ ϫⲉ ⲙⲁⲣⲟⲛ ⲉⲡⲓⲕⲣⲟ
36 A rozpuściwszy lud, wzięli go z sobą, tak jako był w łodzi; ale i inne łódki były przy nim.
ⲗ̅ⲋ̅ⲁⲩⲕⲁⲡⲙⲏⲏϣⲉ ϭⲉ ⲁⲩⲧⲁⲗⲟϥ ⲉⲡϫⲟⲉⲓ ⲛ̅ⲑⲉ ⲉⲧϥ̅ⲛ̅ϩⲏⲧⲥ̅ ⲁϩⲉⲛⲕⲉⲉϫⲏⲩ ⲥϭⲏⲣ ⲛⲙ̅ⲙⲁϥ.
37 Tedy powstała wielka nawałność wiatru, a wały biły na łódź, tak że się już napełniała.
ⲗ̅ⲍ̅ⲁⲩⲱ ⲁⲩⲛⲟϭ ⲛ̅ϩⲁⲧⲏⲩ ϣⲱⲡⲉ ⲁⲛ̅ϩⲟⲉⲓⲙ ϥⲱϭⲉ ⲉⲡϫⲟⲉⲓ ϩⲱⲥⲧⲉ ⲉⲟⲙⲥϥ̅.
38 A on na zadzie łodzi spał na wezgłówku; i obudzili go i mówili mu: Nauczycielu! nie dbasz, że giniemy?
ⲗ̅ⲏ̅ⲛ̅ⲧⲟϥ ⲇⲉ ⲛⲉϥϩⲓⲡⲁϩⲟⲩ ⲙ̅ⲡϫⲟⲉⲓ ⲉϥⲛ̅ⲕⲟⲧⲕ ϩⲓϫⲛ̅ⲟⲩϣⲟⲧ ⲁⲩⲱ ⲁⲩⲛⲉϩⲥⲉ ⲙ̅ⲙⲟϥ ⲉⲩϫⲱ ⲙ̅ⲙⲟⲥ ⲛⲁϥ. ϫⲉ ⲡⲥⲁϩ ⲛⲅ̅ⲟ ⲁⲛ ⲡⲉ ⲣ̅ⲣⲟⲟⲩϣ ϫⲉ ⲧⲛ̅ⲛⲁⲙⲟⲩ
39 A tak ocknąwszy się, zgromił wiatr, i rzekł morzu: Umilknij, a uśmierz się. I przestał wiatr, a stało się wielkie uciszenie.
ⲗ̅ⲑ̅ⲁϥⲧⲱⲟⲩⲛϥ ⲇⲉ ⲁϥⲉⲡⲓⲧⲓⲙⲁ ⲙ̅ⲡⲧⲏⲩ ⲁⲩⲱ ⲡⲉϫⲁϥ ⲛ̅ⲧⲉⲑⲁⲗⲁⲥⲥⲁ ϫⲉ ⲕⲁⲣⲱ ⲛ̅ⲧⲉϣⲧⲙ̅ⲣⲱ ⲁⲩⲱ ⲁⲡⲧⲏⲩ ϩⲣⲏϭ ⲁⲩⲛⲟϭ ⲛ̅ϫⲁⲙⲏ ϣⲱⲡⲉ.
40 Zatem rzekł im: Przecz jesteście tak bojaźliwi? Jakoż nie macie wiary?
ⲙ̅ⲁⲩⲱ ⲡⲉϫⲁϥ ⲛⲁⲩ ϫⲉ ⲁϩⲣⲱⲧⲛ̅ ⲧⲉⲧⲛ̅ⲟ ⲛ̅ϭⲁⲃϩⲏⲧ ⲙ̅ⲡⲁⲧⲉⲧⲛ̅ⲕⲁⲡⲓⲥⲧⲓⲥ ⲛⲏⲧⲛ̅.
41 I bali się bojaźnią wielką, i mówili jedni do drugich: Któż wżdy ten jest, że mu i wiatr i morze są posłuszne?
ⲙ̅ⲁ̅ⲁⲩⲱ ⲁⲩⲣ̅ϩⲟⲧⲉ ϩⲛ̅ⲟⲩⲛⲟϭ ⲛ̅ϩⲟⲧⲉ ⲉⲩϫⲱ ⲙ̅ⲙⲟⲥ ⲛ̅ⲛⲉⲩⲉⲣⲏⲩ ϫⲉ ⲟⲩⲁϣ ⲙ̅ⲙⲓⲛⲉ ⲡⲉ ⲡⲁⲓ̈ ϫⲉ ⲡⲕⲉⲧⲏⲩ ⲛⲙ̅ⲧⲉⲑⲁⲗⲁⲥⲥⲁ ⲥⲱⲧⲙ̅ ⲛ̅ⲥⲱϥ.
