Łukasza 8
1 I stało się potem, że on chodził po miastach i po miasteczkach każąc i opowiadając królestwo Boże, a oni dwunastu byli z nim,
ಅಪರಞ್ಚ ಯೀಶು ರ್ದ್ವಾದಶಭಿಃ ಶಿಷ್ಯೈಃ ಸಾರ್ದ್ಧಂ ನಾನಾನಗರೇಷು ನಾನಾಗ್ರಾಮೇಷು ಚ ಗಚ್ಛನ್ ಇಶ್ವರೀಯರಾಜತ್ವಸ್ಯ ಸುಸಂವಾದಂ ಪ್ರಚಾರಯಿತುಂ ಪ್ರಾರೇಭೇ|
2 I niektóre niewiasty, które był uzdrowił od duchów złych i od niemocy ich, jako Maryja, którą zwano Magdaleną, z której było siedm dyjabłów wyszło;
ತದಾ ಯಸ್ಯಾಃ ಸಪ್ತ ಭೂತಾ ನಿರಗಚ್ಛನ್ ಸಾ ಮಗ್ದಲೀನೀತಿ ವಿಖ್ಯಾತಾ ಮರಿಯಮ್ ಹೇರೋದ್ರಾಜಸ್ಯ ಗೃಹಾಧಿಪತೇಃ ಹೋಷೇ ರ್ಭಾರ್ಯ್ಯಾ ಯೋಹನಾ ಶೂಶಾನಾ
3 I Joanna, żona Chuzego, urzędnika Herodowego, i Zuzanna, i inszych wiele, które mu służyły z majętności swoich.
ಪ್ರಭೃತಯೋ ಯಾ ಬಹ್ವ್ಯಃ ಸ್ತ್ರಿಯಃ ದುಷ್ಟಭೂತೇಭ್ಯೋ ರೋಗೇಭ್ಯಶ್ಚ ಮುಕ್ತಾಃ ಸತ್ಯೋ ನಿಜವಿಭೂತೀ ರ್ವ್ಯಯಿತ್ವಾ ತಮಸೇವನ್ತ, ತಾಃ ಸರ್ವ್ವಾಸ್ತೇನ ಸಾರ್ದ್ಧಮ್ ಆಸನ್|
4 A gdy się schodził wielki lud, i z różnych miast garnęli się do niego, rzekł przez podobieństwo;
ಅನನ್ತರಂ ನಾನಾನಗರೇಭ್ಯೋ ಬಹವೋ ಲೋಕಾ ಆಗತ್ಯ ತಸ್ಯ ಸಮೀಪೇಽಮಿಲನ್, ತದಾ ಸ ತೇಭ್ಯ ಏಕಾಂ ದೃಷ್ಟಾನ್ತಕಥಾಂ ಕಥಯಾಮಾಸ| ಏಕಃ ಕೃಷೀಬಲೋ ಬೀಜಾನಿ ವಪ್ತುಂ ಬಹಿರ್ಜಗಾಮ,
5 Wyszedł rozsiewca, aby rozsiewał nasienie swoje; a gdy on rozsiewał, tedy jedno padło podle drogi i podeptane jest, a ptaki niebieskie podziobały je.
ತತೋ ವಪನಕಾಲೇ ಕತಿಪಯಾನಿ ಬೀಜಾನಿ ಮಾರ್ಗಪಾರ್ಶ್ವೇ ಪೇತುಃ, ತತಸ್ತಾನಿ ಪದತಲೈ ರ್ದಲಿತಾನಿ ಪಕ್ಷಿಭಿ ರ್ಭಕ್ಷಿತಾನಿ ಚ|
6 A drugie padło na opokę, a gdy wzeszło, uschło, przeto iż nie miało wilgotności.
ಕತಿಪಯಾನಿ ಬೀಜಾನಿ ಪಾಷಾಣಸ್ಥಲೇ ಪತಿತಾನಿ ಯದ್ಯಪಿ ತಾನ್ಯಙ್ಕುರಿತಾನಿ ತಥಾಪಿ ರಸಾಭಾವಾತ್ ಶುಶುಷುಃ|
7 A drugie padło między ciernie; ale ciernie wespół z niem wzrosły, i zadusiły je.
ಕತಿಪಯಾನಿ ಬೀಜಾನಿ ಕಣ್ಟಕಿವನಮಧ್ಯೇ ಪತಿತಾನಿ ತತಃ ಕಣ್ಟಕಿವನಾನಿ ಸಂವೃದ್ಧ್ಯ ತಾನಿ ಜಗ್ರಸುಃ|
8 A drugie padło na ziemię dobrą, a gdy wzeszło, przyniosło pożytek stokrotny. To mówiąc wołał: Kto ma uszy ku słuchaniu, niechaj słucha!
ತದನ್ಯಾನಿ ಕತಿಪಯಬೀಜಾನಿ ಚ ಭೂಮ್ಯಾಮುತ್ತಮಾಯಾಂ ಪೇತುಸ್ತತಸ್ತಾನ್ಯಙ್ಕುರಯಿತ್ವಾ ಶತಗುಣಾನಿ ಫಲಾನಿ ಫೇಲುಃ| ಸ ಇಮಾ ಕಥಾಂ ಕಥಯಿತ್ವಾ ಪ್ರೋಚ್ಚೈಃ ಪ್ರೋವಾಚ, ಯಸ್ಯ ಶ್ರೋತುಂ ಶ್ರೋತ್ರೇ ಸ್ತಃ ಸ ಶೃಣೋತು|
9 I pytali go uczniowie jego, mówiąc: Co by to było za podobieństwo?
ತತಃ ಪರಂ ಶಿಷ್ಯಾಸ್ತಂ ಪಪ್ರಚ್ಛುರಸ್ಯ ದೃಷ್ಟಾನ್ತಸ್ಯ ಕಿಂ ತಾತ್ಪರ್ಯ್ಯಂ?
10 A on im rzekł: Wam dano wiedzieć tajemnicę królestwa Bożego; ale innym w podobieństwach, aby widząc nie widzieli, a słysząc nie rozumieli.
ತತಃ ಸ ವ್ಯಾಜಹಾರ, ಈಶ್ವರೀಯರಾಜ್ಯಸ್ಯ ಗುಹ್ಯಾನಿ ಜ್ಞಾತುಂ ಯುಷ್ಮಭ್ಯಮಧಿಕಾರೋ ದೀಯತೇ ಕಿನ್ತ್ವನ್ಯೇ ಯಥಾ ದೃಷ್ಟ್ವಾಪಿ ನ ಪಶ್ಯನ್ತಿ ಶ್ರುತ್ವಾಪಿ ಮ ಬುಧ್ಯನ್ತೇ ಚ ತದರ್ಥಂ ತೇಷಾಂ ಪುರಸ್ತಾತ್ ತಾಃ ಸರ್ವ್ವಾಃ ಕಥಾ ದೃಷ್ಟಾನ್ತೇನ ಕಥ್ಯನ್ತೇ|
11 A to podobieństwo takie jest: nasienie jest słowo Boże.
ದೃಷ್ಟಾನ್ತಸ್ಯಾಸ್ಯಾಭಿಪ್ರಾಯಃ, ಈಶ್ವರೀಯಕಥಾ ಬೀಜಸ್ವರೂಪಾ|
12 A którzy podle drogi, ci są, którzy słuchają, zatem przychodzi dyjabeł, i wybiera słowo z serca ich, aby uwierzywszy, nie byli zbawieni.
ಯೇ ಕಥಾಮಾತ್ರಂ ಶೃಣ್ವನ್ತಿ ಕಿನ್ತು ಪಶ್ಚಾದ್ ವಿಶ್ವಸ್ಯ ಯಥಾ ಪರಿತ್ರಾಣಂ ನ ಪ್ರಾಪ್ನುವನ್ತಿ ತದಾಶಯೇನ ಶೈತಾನೇತ್ಯ ಹೃದಯಾತೃ ತಾಂ ಕಥಾಮ್ ಅಪಹರತಿ ತ ಏವ ಮಾರ್ಗಪಾರ್ಶ್ವಸ್ಥಭೂಮಿಸ್ವರೂಪಾಃ|
13 A którzy na opoce, ci są, którzy gdy słuchają, z radością słowo przyjmują, ale ci korzenia nie mają, ci do czasu wierzą, a czasu pokusy odstępują.
ಯೇ ಕಥಂ ಶ್ರುತ್ವಾ ಸಾನನ್ದಂ ಗೃಹ್ಲನ್ತಿ ಕಿನ್ತ್ವಬದ್ಧಮೂಲತ್ವಾತ್ ಸ್ವಲ್ಪಕಾಲಮಾತ್ರಂ ಪ್ರತೀತ್ಯ ಪರೀಕ್ಷಾಕಾಲೇ ಭ್ರಶ್ಯನ್ತಿ ತಏವ ಪಾಷಾಣಭೂಮಿಸ್ವರೂಪಾಃ|
14 A które padło między ciernie, ci są, którzy słuchają słowa: ale odszedłszy, od pieczołowania i bogactw, i rozkoszy żywota bywają zaduszeni, i nie przynoszą pożytku.
ಯೇ ಕಥಾಂ ಶ್ರುತ್ವಾ ಯಾನ್ತಿ ವಿಷಯಚಿನ್ತಾಯಾಂ ಧನಲೋಭೇನ ಏಹಿಕಸುಖೇ ಚ ಮಜ್ಜನ್ತ ಉಪಯುಕ್ತಫಲಾನಿ ನ ಫಲನ್ತಿ ತ ಏವೋಪ್ತಬೀಜಕಣ್ಟಕಿಭೂಸ್ವರೂಪಾಃ|
15 Ale które padło na ziemię dobrą, ci są, którzy w sercu uprzejmem i dobrem słyszane słowo zachowują, i owoc przynoszą w cierpliwości.
ಕಿನ್ತು ಯೇ ಶ್ರುತ್ವಾ ಸರಲೈಃ ಶುದ್ಧೈಶ್ಚಾನ್ತಃಕರಣೈಃ ಕಥಾಂ ಗೃಹ್ಲನ್ತಿ ಧೈರ್ಯ್ಯಮ್ ಅವಲಮ್ಬ್ಯ ಫಲಾನ್ಯುತ್ಪಾದಯನ್ತಿ ಚ ತ ಏವೋತ್ತಮಮೃತ್ಸ್ವರೂಪಾಃ|
16 A żaden zapaliwszy świecę, nie nakrywa jej naczyniem, ani jej kładzie pod łoże, ale ją stawia na świeczniku, aby ci, którzy wchodzą, widzieli światło.
ಅಪರಞ್ಚ ಪ್ರದೀಪಂ ಪ್ರಜ್ವಾಲ್ಯ ಕೋಪಿ ಪಾತ್ರೇಣ ನಾಚ್ಛಾದಯತಿ ತಥಾ ಖಟ್ವಾಧೋಪಿ ನ ಸ್ಥಾಪಯತಿ, ಕಿನ್ತು ದೀಪಾಧಾರೋಪರ್ಯ್ಯೇವ ಸ್ಥಾಪಯತಿ, ತಸ್ಮಾತ್ ಪ್ರವೇಶಕಾ ದೀಪ್ತಿಂ ಪಶ್ಯನ್ತಿ|
17 Bo nie masz nic tajemnego, co by nie miało być objawiono; i nie masz nic skrytego, czego by się nie dowiedziano, i co by na jaw nie wyszło.
ಯನ್ನ ಪ್ರಕಾಶಯಿಷ್ಯತೇ ತಾದೃಗ್ ಅಪ್ರಕಾಶಿತಂ ವಸ್ತು ಕಿಮಪಿ ನಾಸ್ತಿ ಯಚ್ಚ ನ ಸುವ್ಯಕ್ತಂ ಪ್ರಚಾರಯಿಷ್ಯತೇ ತಾದೃಗ್ ಗೃಪ್ತಂ ವಸ್ತು ಕಿಮಪಿ ನಾಸ್ತಿ|
18 Przetoż patrzcie, jako słuchacie: albowiem kto ma, temu będzie dane, a kto nie ma, i to, co mniema, że ma, będzie odjęte od niego.
ಅತೋ ಯೂಯಂ ಕೇನ ಪ್ರಕಾರೇಣ ಶೃಣುಥ ತತ್ರ ಸಾವಧಾನಾ ಭವತ, ಯಸ್ಯ ಸಮೀಪೇ ಬರ್ದ್ಧತೇ ತಸ್ಮೈ ಪುನರ್ದಾಸ್ಯತೇ ಕಿನ್ತು ಯಸ್ಯಾಶ್ರಯೇ ನ ಬರ್ದ್ಧತೇ ತಸ್ಯ ಯದ್ಯದಸ್ತಿ ತದಪಿ ತಸ್ಮಾತ್ ನೇಷ್ಯತೇ|
19 Tedy przyszli do niego matka i bracia jego; ale do niego przystąpić nie mogli dla ludu.
ಅಪರಞ್ಚ ಯೀಶೋ ರ್ಮಾತಾ ಭ್ರಾತರಶ್ಚ ತಸ್ಯ ಸಮೀಪಂ ಜಿಗಮಿಷವಃ
20 I dano mu znać, mówiąc: Matka twoja i bracia twoi stoją przed domem, chcąc cię widzieć.
ಕಿನ್ತು ಜನತಾಸಮ್ಬಾಧಾತ್ ತತ್ಸನ್ನಿಧಿಂ ಪ್ರಾಪ್ತುಂ ನ ಶೇಕುಃ| ತತ್ಪಶ್ಚಾತ್ ತವ ಮಾತಾ ಭ್ರಾತರಶ್ಚ ತ್ವಾಂ ಸಾಕ್ಷಾತ್ ಚಿಕೀರ್ಷನ್ತೋ ಬಹಿಸ್ತಿಷ್ಠನತೀತಿ ವಾರ್ತ್ತಾಯಾಂ ತಸ್ಮೈ ಕಥಿತಾಯಾಂ
21 A on odpowiadając, rzekł do nich: Matka moja i bracia moi są ci, którzy słowa Bożego słuchają i czynią je.
ಸ ಪ್ರತ್ಯುವಾಚ; ಯೇ ಜನಾ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಕಥಾಂ ಶ್ರುತ್ವಾ ತದನುರೂಪಮಾಚರನ್ತಿ ತಏವ ಮಮ ಮಾತಾ ಭ್ರಾತರಶ್ಚ|
22 I stało się dnia jednego, że on wstąpił w łódź i uczniowie jego, i rzekł do nich: Przeprawmy się na drugą stronę jeziora. I puścili się.
ಅನನ್ತರಂ ಏಕದಾ ಯೀಶುಃ ಶಿಷ್ಯೈಃ ಸಾರ್ದ್ಧಂ ನಾವಮಾರುಹ್ಯ ಜಗಾದ, ಆಯಾತ ವಯಂ ಹ್ರದಸ್ಯ ಪಾರಂ ಯಾಮಃ, ತತಸ್ತೇ ಜಗ್ಮುಃ|
23 A gdy płynęli, usnął. I przypadła nawałność wiatru na jezioro, i łódź się zalewała, tak że byli w niebezpieczeństwie.
ತೇಷು ನೌಕಾಂ ವಾಹಯತ್ಸು ಸ ನಿದದ್ರೌ;
24 A przystąpiwszy, obudzili go, mówiąc: Mistrzu, mistrzu! giniemy. A on ocknąwszy się, zgromił wiatr i wały wodne, i uśmierzyły się, i stało się uciszenie.
ಅಥಾಕಸ್ಮಾತ್ ಪ್ರಬಲಝಞ್ಭ್ಶಗಮಾದ್ ಹ್ರದೇ ನೌಕಾಯಾಂ ತರಙ್ಗೈರಾಚ್ಛನ್ನಾಯಾಂ ವಿಪತ್ ತಾನ್ ಜಗ್ರಾಸ| ತಸ್ಮಾದ್ ಯೀಶೋರನ್ತಿಕಂ ಗತ್ವಾ ಹೇ ಗುರೋ ಹೇ ಗುರೋ ಪ್ರಾಣಾ ನೋ ಯಾನ್ತೀತಿ ಗದಿತ್ವಾ ತಂ ಜಾಗರಯಾಮ್ಬಭೂವುಃ| ತದಾ ಸ ಉತ್ಥಾಯ ವಾಯುಂ ತರಙ್ಗಾಂಶ್ಚ ತರ್ಜಯಾಮಾಸ ತಸ್ಮಾದುಭೌ ನಿವೃತ್ಯ ಸ್ಥಿರೌ ಬಭೂವತುಃ|
25 Tedy im rzekł: Gdzież jest wiara wasza? A bojąc się, dziwowali się, mówiąc jedni do drugich: Któż wżdy jest ten, że i wiatrom rozkazuje i wodom, a są mu posłuszne?
ಸ ತಾನ್ ಬಭಾಷೇ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ವಿಶ್ವಾಸಃ ಕ? ತಸ್ಮಾತ್ತೇ ಭೀತಾ ವಿಸ್ಮಿತಾಶ್ಚ ಪರಸ್ಪರಂ ಜಗದುಃ, ಅಹೋ ಕೀದೃಗಯಂ ಮನುಜಃ ಪವನಂ ಪಾನೀಯಞ್ಚಾದಿಶತಿ ತದುಭಯಂ ತದಾದೇಶಂ ವಹತಿ|
26 I przewieźli się do krainy Gadareńczyków, która jest przeciw Galilei.
ತತಃ ಪರಂ ಗಾಲೀಲ್ಪ್ರದೇಶಸ್ಯ ಸಮ್ಮುಖಸ್ಥಗಿದೇರೀಯಪ್ರದೇಶೇ ನೌಕಾಯಾಂ ಲಗನ್ತ್ಯಾಂ ತಟೇಽವರೋಹಮಾವಾದ್
27 A gdy wstąpił na ziemię, zabieżał mu mąż niektóry z onego miasta, co miał dyjabły od niemałego czasu, a nie obłóczył się w szaty, i nie mieszkał w domu, tylko w grobach.
ಬಹುತಿಥಕಾಲಂ ಭೂತಗ್ರಸ್ತ ಏಕೋ ಮಾನುಷಃ ಪುರಾದಾಗತ್ಯ ತಂ ಸಾಕ್ಷಾಚ್ಚಕಾರ| ಸ ಮನುಷೋ ವಾಸೋ ನ ಪರಿದಧತ್ ಗೃಹೇ ಚ ನ ವಸನ್ ಕೇವಲಂ ಶ್ಮಶಾನಮ್ ಅಧ್ಯುವಾಸ|
28 Ten ujrzawszy Jezusa, zakrzyknął, i upadł przed nim, a głosem wielkim rzekł: Cóż ja mam z tobą, Jezusie, Synu Boga najwyższego? proszę cię, nie dręcz mię.
ಸ ಯೀಶುಂ ದೃಷ್ಟ್ವೈವ ಚೀಚ್ಛಬ್ದಂ ಚಕಾರ ತಸ್ಯ ಸಮ್ಮುಖೇ ಪತಿತ್ವಾ ಪ್ರೋಚ್ಚೈರ್ಜಗಾದ ಚ, ಹೇ ಸರ್ವ್ವಪ್ರಧಾನೇಶ್ವರಸ್ಯ ಪುತ್ರ, ಮಯಾ ಸಹ ತವ ಕಃ ಸಮ್ಬನ್ಧಃ? ತ್ವಯಿ ವಿನಯಂ ಕರೋಮಿ ಮಾಂ ಮಾ ಯಾತಯ|
29 Albowiem rozkazał onemu duchowi nieczystemu, aby wyszedł z onego człowieka: bo od wielu czasów porywał go; a chociaż go wiązano łańcuchami i w pętach strzeżono, jednak on porwawszy okowy, bywał od dyjabła na pustynię pędzony.
ಯತಃ ಸ ತಂ ಮಾನುಷಂ ತ್ಯಕ್ತ್ವಾ ಯಾತುಮ್ ಅಮೇಧ್ಯಭೂತಮ್ ಆದಿದೇಶ; ಸ ಭೂತಸ್ತಂ ಮಾನುಷಮ್ ಅಸಕೃದ್ ದಧಾರ ತಸ್ಮಾಲ್ಲೋಕಾಃ ಶೃಙ್ಖಲೇನ ನಿಗಡೇನ ಚ ಬಬನ್ಧುಃ; ಸ ತದ್ ಭಂಕ್ತ್ವಾ ಭೂತವಶತ್ವಾತ್ ಮಧ್ಯೇಪ್ರಾನ್ತರಂ ಯಯೌ|
30 I pytał go Jezus, mówiąc: Co masz za imię? A on rzekł: Wojsko; albowiem wiele dyjabłów wstąpiło było weń.
ಅನನ್ತರಂ ಯೀಶುಸ್ತಂ ಪಪ್ರಚ್ಛ ತವ ಕಿನ್ನಾಮ? ಸ ಉವಾಚ, ಮಮ ನಾಮ ಬಾಹಿನೋ ಯತೋ ಬಹವೋ ಭೂತಾಸ್ತಮಾಶಿಶ್ರಿಯುಃ|
ಅಥ ಭೂತಾ ವಿನಯೇನ ಜಗದುಃ, ಗಭೀರಂ ಗರ್ತ್ತಂ ಗನ್ತುಂ ಮಾಜ್ಞಾಪಯಾಸ್ಮಾನ್| (Abyssos g12)
32 A była tam trzoda wielka świń, która się pasła na górze, i prosili go, aby im dopuścił wstąpić w nie. I dopuścił im.
ತದಾ ಪರ್ವ್ವತೋಪರಿ ವರಾಹವ್ರಜಶ್ಚರತಿ ತಸ್ಮಾದ್ ಭೂತಾ ವಿನಯೇನ ಪ್ರೋಚುಃ, ಅಮುಂ ವರಾಹವ್ರಜಮ್ ಆಶ್ರಯಿತುಮ್ ಅಸ್ಮಾನ್ ಅನುಜಾನೀಹಿ; ತತಃ ಸೋನುಜಜ್ಞೌ|
33 A wyszedłszy dyjabli z onego człowieka, weszli w świnie; i porwała się ona trzoda pędem z przykra do jeziora, i utonęła.
ತತಃ ಪರಂ ಭೂತಾಸ್ತಂ ಮಾನುಷಂ ವಿಹಾಯ ವರಾಹವ್ರಜಮ್ ಆಶಿಶ್ರಿಯುಃ ವರಾಹವ್ರಜಾಶ್ಚ ತತ್ಕ್ಷಣಾತ್ ಕಟಕೇನ ಧಾವನ್ತೋ ಹ್ರದೇ ಪ್ರಾಣಾನ್ ವಿಜೃಹುಃ|
34 A widząc pasterze, co się stało, uciekli; a poszedłszy, oznajmili to w mieście i we wsiach.
ತದ್ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ಶೂಕರರಕ್ಷಕಾಃ ಪಲಾಯಮಾನಾ ನಗರಂ ಗ್ರಾಮಞ್ಚ ಗತ್ವಾ ತತ್ಸರ್ವ್ವವೃತ್ತಾನ್ತಂ ಕಥಯಾಮಾಸುಃ|
35 I wyszli, aby oglądali to, co się stało; a przyszedłszy do Jezusa, znaleźli człowieka onego, z którego wyszli dyjabli, obleczonego, przy dobrem baczeniu, siedzącego u nóg Jezusowych, i bali się.
ತತಃ ಕಿಂ ವೃತ್ತಮ್ ಏತದ್ದರ್ಶನಾರ್ಥಂ ಲೋಕಾ ನಿರ್ಗತ್ಯ ಯೀಶೋಃ ಸಮೀಪಂ ಯಯುಃ, ತಂ ಮಾನುಷಂ ತ್ಯಕ್ತಭೂತಂ ಪರಿಹಿತವಸ್ತ್ರಂ ಸ್ವಸ್ಥಮಾನುಷವದ್ ಯೀಶೋಶ್ಚರಣಸನ್ನಿಧೌ ಸೂಪವಿಶನ್ತಂ ವಿಲೋಕ್ಯ ಬಿಭ್ಯುಃ|
36 Opowiedzieli im tedy ci, którzy widzieli, jako uzdrowiono tego, który był opętany.
ಯೇ ಲೋಕಾಸ್ತಸ್ಯ ಭೂತಗ್ರಸ್ತಸ್ಯ ಸ್ವಾಸ್ಥ್ಯಕರಣಂ ದದೃಶುಸ್ತೇ ತೇಭ್ಯಃ ಸರ್ವ್ವವೃತ್ತಾನ್ತಂ ಕಥಯಾಮಾಸುಃ|
37 I prosiło go wszystko mnóstwo onej okolicznej krainy Gadareńczyków, aby odszedł od nich; albowiem ich był wielki strach ogarnął. A on wstąpiwszy w łódź, wrócił się.
ತದನನ್ತರಂ ತಸ್ಯ ಗಿದೇರೀಯಪ್ರದೇಶಸ್ಯ ಚತುರ್ದಿಕ್ಸ್ಥಾ ಬಹವೋ ಜನಾ ಅತಿತ್ರಸ್ತಾ ವಿನಯೇನ ತಂ ಜಗದುಃ, ಭವಾನ್ ಅಸ್ಮಾಕಂ ನಿಕಟಾದ್ ವ್ರಜತು ತಸ್ಮಾತ್ ಸ ನಾವಮಾರುಹ್ಯ ತತೋ ವ್ಯಾಘುಟ್ಯ ಜಗಾಮ|
38 I prosił go on mąż, z którego wyszli dyjabli, aby był przy nim; ale go Jezus odprawił, mówiąc:
ತದಾನೀಂ ತ್ಯಕ್ತಭೂತಮನುಜಸ್ತೇನ ಸಹ ಸ್ಥಾತುಂ ಪ್ರಾರ್ಥಯಾಞ್ಚಕ್ರೇ
39 Wróć się do domu twego, a opowiadaj, jakoć wielkie rzeczy Bóg uczynił. I odszedł, po wszystkiem mieście opowiadając, jako mu wielkie rzeczy Jezus uczynił.
ಕಿನ್ತು ತದರ್ಥಮ್ ಈಶ್ವರಃ ಕೀದೃಙ್ಮಹಾಕರ್ಮ್ಮ ಕೃತವಾನ್ ಇತಿ ನಿವೇಶನಂ ಗತ್ವಾ ವಿಜ್ಞಾಪಯ, ಯೀಶುಃ ಕಥಾಮೇತಾಂ ಕಥಯಿತ್ವಾ ತಂ ವಿಸಸರ್ಜ| ತತಃ ಸ ವ್ರಜಿತ್ವಾ ಯೀಶುಸ್ತದರ್ಥಂ ಯನ್ಮಹಾಕರ್ಮ್ಮ ಚಕಾರ ತತ್ ಪುರಸ್ಯ ಸರ್ವ್ವತ್ರ ಪ್ರಕಾಶಯಿತುಂ ಪ್ರಾರೇಭೇ|
40 I stało się, gdy się wrócił Jezus, że go przyjął lud; albowiem nań wszyscy oczekiwali.
ಅಥ ಯೀಶೌ ಪರಾವೃತ್ಯಾಗತೇ ಲೋಕಾಸ್ತಂ ಆದರೇಣ ಜಗೃಹು ರ್ಯಸ್ಮಾತ್ತೇ ಸರ್ವ್ವೇ ತಮಪೇಕ್ಷಾಞ್ಚಕ್ರಿರೇ|
41 A oto przyszedł mąż imieniem Jairus, a ten był przełożonym bóżnicy; a przypadłszy do nóg Jezusowych, prosił go, aby wszedł w dom jego.
ತದನನ್ತರಂ ಯಾಯೀರ್ನಾಮ್ನೋ ಭಜನಗೇಹಸ್ಯೈಕೋಧಿಪ ಆಗತ್ಯ ಯೀಶೋಶ್ಚರಣಯೋಃ ಪತಿತ್ವಾ ಸ್ವನಿವೇಶನಾಗಮನಾರ್ಥಂ ತಸ್ಮಿನ್ ವಿನಯಂ ಚಕಾರ,
42 Albowiem miał córkę jedyną około dwunastu lat, która już konała. (A gdy on szedł, cisnął go lud.)
ಯತಸ್ತಸ್ಯ ದ್ವಾದಶವರ್ಷವಯಸ್ಕಾ ಕನ್ಯೈಕಾಸೀತ್ ಸಾ ಮೃತಕಲ್ಪಾಭವತ್| ತತಸ್ತಸ್ಯ ಗಮನಕಾಲೇ ಮಾರ್ಗೇ ಲೋಕಾನಾಂ ಮಹಾನ್ ಸಮಾಗಮೋ ಬಭೂವ|
43 A niewiasta, która płynienie krwi cierpiała od lat dwunastu, i wynałożyła była na lekarzy wszystko swoje pożywienie, a nie mogła być od nikogo uleczona,
ದ್ವಾದಶವರ್ಷಾಣಿ ಪ್ರದರರೋಗಗ್ರಸ್ತಾ ನಾನಾ ವೈದ್ಯೈಶ್ಚಿಕಿತ್ಸಿತಾ ಸರ್ವ್ವಸ್ವಂ ವ್ಯಯಿತ್ವಾಪಿ ಸ್ವಾಸ್ಥ್ಯಂ ನ ಪ್ರಾಪ್ತಾ ಯಾ ಯೋಷಿತ್ ಸಾ ಯೀಶೋಃ ಪಶ್ಚಾದಾಗತ್ಯ ತಸ್ಯ ವಸ್ತ್ರಗ್ರನ್ಥಿಂ ಪಸ್ಪರ್ಶ|
44 Przystąpiwszy z tyłu, dotknęła się podołka szaty jego, a zarazem się zastanowiło płynienie krwi jej.
ತಸ್ಮಾತ್ ತತ್ಕ್ಷಣಾತ್ ತಸ್ಯಾ ರಕ್ತಸ್ರಾವೋ ರುದ್ಧಃ|
45 I rzekł Jezus: Któż jest, co się mnie dotknął? a gdy się wszyscy zapierali, rzekł Piotr, i ci, którzy z nim byli: Mistrzu! lud cię ciśnie i tłoczy, a ty mówisz: Kto się mnie dotknął?
ತದಾನೀಂ ಯೀಶುರವದತ್ ಕೇನಾಹಂ ಸ್ಪೃಷ್ಟಃ? ತತೋಽನೇಕೈರನಙ್ಗೀಕೃತೇ ಪಿತರಸ್ತಸ್ಯ ಸಙ್ಗಿನಶ್ಚಾವದನ್, ಹೇ ಗುರೋ ಲೋಕಾ ನಿಕಟಸ್ಥಾಃ ಸನ್ತಸ್ತವ ದೇಹೇ ಘರ್ಷಯನ್ತಿ, ತಥಾಪಿ ಕೇನಾಹಂ ಸ್ಪೃಷ್ಟಇತಿ ಭವಾನ್ ಕುತಃ ಪೃಚ್ಛತಿ?
46 I rzekł Jezus: Dotknął się mnie ktoś, bom poznał, że moc ode mnie wyszła.
ಯೀಶುಃ ಕಥಯಾಮಾಸ, ಕೇನಾಪ್ಯಹಂ ಸ್ಪೃಷ್ಟೋ, ಯತೋ ಮತ್ತಃ ಶಕ್ತಿ ರ್ನಿರ್ಗತೇತಿ ಮಯಾ ನಿಶ್ಚಿತಮಜ್ಞಾಯಿ|
47 A widząc ona niewiasta, że się nie utaiła, ze drżeniem przystąpiła i upadła przed nim, i dlaczego się go dotknęła, powiedziała mu przed wszystkim ludem, i jako zaraz uzdrowiona była.
ತದಾ ಸಾ ನಾರೀ ಸ್ವಯಂ ನ ಗುಪ್ತೇತಿ ವಿದಿತ್ವಾ ಕಮ್ಪಮಾನಾ ಸತೀ ತಸ್ಯ ಸಮ್ಮುಖೇ ಪಪಾತ; ಯೇನ ನಿಮಿತ್ತೇನ ತಂ ಪಸ್ಪರ್ಶ ಸ್ಪರ್ಶಮಾತ್ರಾಚ್ಚ ಯೇನ ಪ್ರಕಾರೇಣ ಸ್ವಸ್ಥಾಭವತ್ ತತ್ ಸರ್ವ್ವಂ ತಸ್ಯ ಸಾಕ್ಷಾದಾಚಖ್ಯೌ|
48 A on jej rzekł: Ufaj, córko! wiara twoja ciebie uzdrowiła; idźże w pokoju.
ತತಃ ಸ ತಾಂ ಜಗಾದ ಹೇ ಕನ್ಯೇ ಸುಸ್ಥಿರಾ ಭವ, ತವ ವಿಶ್ವಾಸಸ್ತ್ವಾಂ ಸ್ವಸ್ಥಾಮ್ ಅಕಾರ್ಷೀತ್ ತ್ವಂ ಕ್ಷೇಮೇಣ ಯಾಹಿ|
49 A gdy on to jeszcze mówił, przyszedł niektóry od przełożonego bóżnicy, powiadając mu: Iż umarła córka twoja, nie trudź Nauczyciela.
ಯೀಶೋರೇತದ್ವಾಕ್ಯವದನಕಾಲೇ ತಸ್ಯಾಧಿಪತೇ ರ್ನಿವೇಶನಾತ್ ಕಶ್ಚಿಲ್ಲೋಕ ಆಗತ್ಯ ತಂ ಬಭಾಷೇ, ತವ ಕನ್ಯಾ ಮೃತಾ ಗುರುಂ ಮಾ ಕ್ಲಿಶಾನ|
50 Ale Jezus usłyszawszy to, odpowiedział mu, mówiąc: Nie bój się, tylko wierz, a będzie uzdrowiona.
ಕಿನ್ತು ಯೀಶುಸ್ತದಾಕರ್ಣ್ಯಾಧಿಪತಿಂ ವ್ಯಾಜಹಾರ, ಮಾ ಭೈಷೀಃ ಕೇವಲಂ ವಿಶ್ವಸಿಹಿ ತಸ್ಮಾತ್ ಸಾ ಜೀವಿಷ್ಯತಿ|
51 A wszedłszy w dom, nie dopuścił z sobą wnijść nikomu, tylko Piotrowi, i Jakóbowi, i Janowi, i ojcu i matce onej dzieweczki.
ಅಥ ತಸ್ಯ ನಿವೇಶನೇ ಪ್ರಾಪ್ತೇ ಸ ಪಿತರಂ ಯೋಹನಂ ಯಾಕೂಬಞ್ಚ ಕನ್ಯಾಯಾ ಮಾತರಂ ಪಿತರಞ್ಚ ವಿನಾ, ಅನ್ಯಂ ಕಞ್ಚನ ಪ್ರವೇಷ್ಟುಂ ವಾರಯಾಮಾಸ|
52 A płakali wszyscy, i narzekali nad nią. Ale on rzekł: Nie płaczcież! Nie umarłać, ale śpi.
ಅಪರಞ್ಚ ಯೇ ರುದನ್ತಿ ವಿಲಪನ್ತಿ ಚ ತಾನ್ ಸರ್ವ್ವಾನ್ ಜನಾನ್ ಉವಾಚ, ಯೂಯಂ ಮಾ ರೋದಿಷ್ಟ ಕನ್ಯಾ ನ ಮೃತಾ ನಿದ್ರಾತಿ|
53 I naśmiewali się z niego, wiedząc, iż była umarła.
ಕಿನ್ತು ಸಾ ನಿಶ್ಚಿತಂ ಮೃತೇತಿ ಜ್ಞಾತ್ವಾ ತೇ ತಮುಪಜಹಸುಃ|
54 A on wygnawszy precz wszystkich, i ująwszy ją za rękę, zawołał, mówiąc: Dzieweczko, wstań!
ಪಶ್ಚಾತ್ ಸ ಸರ್ವ್ವಾನ್ ಬಹಿಃ ಕೃತ್ವಾ ಕನ್ಯಾಯಾಃ ಕರೌ ಧೃತ್ವಾಜುಹುವೇ, ಹೇ ಕನ್ಯೇ ತ್ವಮುತ್ತಿಷ್ಠ,
55 I wrócił się duch jej; i wstała zaraz; i rozkazał, aby jej jeść dano.
ತಸ್ಮಾತ್ ತಸ್ಯಾಃ ಪ್ರಾಣೇಷು ಪುನರಾಗತೇಷು ಸಾ ತತ್ಕ್ಷಣಾದ್ ಉತ್ತಸ್ಯೌ| ತದಾನೀಂ ತಸ್ಯೈ ಕಿಞ್ಚಿದ್ ಭಕ್ಷ್ಯಂ ದಾತುಮ್ ಆದಿದೇಶ|
56 I zdumieli się rodzice jej. A on im zakazał, aby nikomu nie powiadali tego, co się było stało.
ತತಸ್ತಸ್ಯಾಃ ಪಿತರೌ ವಿಸ್ಮಯಂ ಗತೌ ಕಿನ್ತು ಸ ತಾವಾದಿದೇಶ ಘಟನಾಯಾ ಏತಸ್ಯಾಃ ಕಥಾಂ ಕಸ್ಮೈಚಿದಪಿ ಮಾ ಕಥಯತಂ|
