Łukasza 7
1 A gdy dokończył wszystkich mów swoich przed onym ludem, wszedł do Kapernaum;
തതഃ പരം സ ലോകാനാം കർണഗോചരേ താൻ സർവ്വാൻ ഉപദേശാൻ സമാപ്യ യദാ കഫർനാഹൂമ്പുരം പ്രവിശതി
2 A niektórego setnika sługa źle się mając, już prawie miał umrzeć, którego on sobie bardzo poważał.
തദാ ശതസേനാപതേഃ പ്രിയദാസ ഏകോ മൃതകൽപഃ പീഡിത ആസീത്|
3 Ten usłyszawszy o Jezusie, posłał do niego starszych z Żydów, prosząc go, aby przyszedłszy uzdrowił sługę jego.
അതഃ സേനാപതി ര്യീശോ ർവാർത്താം നിശമ്യ ദാസസ്യാരോഗ്യകരണായ തസ്യാഗമനാർഥം വിനയകരണായ യിഹൂദീയാൻ കിയതഃ പ്രാചഃ പ്രേഷയാമാസ|
4 A oni przyszedłszy do Jezusa, prosili go z pilnością, mówiąc: Godzien jest, abyś mu to uczynił;
തേ യീശോരന്തികം ഗത്വാ വിനയാതിശയം വക്തുമാരേഭിരേ, സ സേനാപതി ർഭവതോനുഗ്രഹം പ്രാപ്തുമ് അർഹതി|
5 Albowiem miłuje naród nasz, i on nam bóżnicę zbudował.
യതഃ സോസ്മജ്ജാതീയേഷു ലോകേഷു പ്രീയതേ തഥാസ്മത്കൃതേ ഭജനഗേഹം നിർമ്മിതവാൻ|
6 A tak Jezus szedł z nimi. Ale gdy niedaleko był od domu, posłał do niego on setnik przyjacioły, mówiąc mu: Panie! nie zadawaj sobie pracy; bomci nie jest godzien, abyś wszedł pod dach mój.
തസ്മാദ് യീശുസ്തൈഃ സഹ ഗത്വാ നിവേശനസ്യ സമീപം പ്രാപ, തദാ സ ശതസേനാപതി ർവക്ഷ്യമാണവാക്യം തം വക്തും ബന്ധൂൻ പ്രാഹിണോത്| ഹേ പ്രഭോ സ്വയം ശ്രമോ ന കർത്തവ്യോ യദ് ഭവതാ മദ്ഗേഹമധ്യേ പാദാർപണം ക്രിയേത തദപ്യഹം നാർഹാമി,
7 Przetoż i samego siebie nie miałem za godnego, abym miał przyjść do ciebie; ale rzecz słowo, a będzie uzdrowiony sługa mój.
കിഞ്ചാഹം ഭവത്സമീപം യാതുമപി നാത്മാനം യോഗ്യം ബുദ്ധവാൻ, തതോ ഭവാൻ വാക്യമാത്രം വദതു തേനൈവ മമ ദാസഃ സ്വസ്ഥോ ഭവിഷ്യതി|
8 Bomci i ja człowiek pod mocą postanowiony, mający pod sobą żołnierzy, i mówię temu: Idź, a idzie, a drugiemu: Przyjdź, a przychodzi, a słudze mojemu: Czyń to, a czyni.
യസ്മാദ് അഹം പരാധീനോപി മമാധീനാ യാഃ സേനാഃ സന്തി താസാമ് ഏകജനം പ്രതി യാഹീതി മയാ പ്രോക്തേ സ യാതി; തദന്യം പ്രതി ആയാഹീതി പ്രോക്തേ സ ആയാതി; തഥാ നിജദാസം പ്രതി ഏതത് കുർവ്വിതി പ്രോക്തേ സ തദേവ കരോതി|
9 Tedy usłyszawszy to Jezus, zadziwił mu się, i obróciwszy się, rzekł do ludu, który za nim szedł: Powiadam wam, żem ani w Izraelu tak wielkiej wiary nie znalazł.
യീശുരിദം വാക്യം ശ്രുത്വാ വിസ്മയം യയൗ, മുഖം പരാവർത്യ പശ്ചാദ്വർത്തിനോ ലോകാൻ ബഭാഷേ ച, യുഷ്മാനഹം വദാമി ഇസ്രായേലോ വംശമധ്യേപി വിശ്വാസമീദൃശം ന പ്രാപ്നവം|
10 A wróciwszy się do domu ci, którzy byli posłani, znaleźli sługę, który się źle miał, zdrowego.
തതസ്തേ പ്രേഷിതാ ഗൃഹം ഗത്വാ തം പീഡിതം ദാസം സ്വസ്ഥം ദദൃശുഃ|
11 I stało się nazajutrz, że szedł do miasta, które zowią Naim, a szło z nim uczniów jego wiele i lud wielki.
പരേഽഹനി സ നായീനാഖ്യം നഗരം ജഗാമ തസ്യാനേകേ ശിഷ്യാ അന്യേ ച ലോകാസ്തേന സാർദ്ധം യയുഃ|
12 A gdy się przybliżył do bramy miejskiej, tedy oto wynoszono umarłego, syna jedynego matki swojej, a ta była wdową, a z nią szedł wielki lud miasta onego.
തേഷു തന്നഗരസ്യ ദ്വാരസന്നിധിം പ്രാപ്തേഷു കിയന്തോ ലോകാ ഏകം മൃതമനുജം വഹന്തോ നഗരസ്യ ബഹിര്യാന്തി, സ തന്മാതുരേകപുത്രസ്തന്മാതാ ച വിധവാ; തയാ സാർദ്ധം തന്നഗരീയാ ബഹവോ ലോകാ ആസൻ|
13 Którą ujrzawszy Pan użalił się jej, i rzekł jej: Nie płacz!
പ്രഭുസ്താം വിലോക്യ സാനുകമ്പഃ കഥയാമാസ, മാ രോദീഃ| സ സമീപമിത്വാ ഖട്വാം പസ്പർശ തസ്മാദ് വാഹകാഃ സ്ഥഗിതാസ്തമ്യുഃ;
14 I przystąpiwszy dotknął się trumny (mar), (a ci, co nieśli, stanęli) i rzekł: Młodzieńcze! tobie mówię, wstań.
തദാ സ ഉവാച ഹേ യുവമനുഷ്യ ത്വമുത്തിഷ്ഠ, ത്വാമഹമ് ആജ്ഞാപയാമി|
15 I usiadł on, który był umarł, i począł mówić; i oddał go matce jego.
തസ്മാത് സ മൃതോ ജനസ്തത്ക്ഷണമുത്ഥായ കഥാം പ്രകഥിതഃ; തതോ യീശുസ്തസ്യ മാതരി തം സമർപയാമാസ|
16 Tedy wszystkich strach zdjął, a wielbili Boga, mówiąc: Prorok wielki powstał między nami, a Bóg nawiedził lud swój.
തസ്മാത് സർവ്വേ ലോകാഃ ശശങ്കിരേ; ഏകോ മഹാഭവിഷ്യദ്വാദീ മധ്യേഽസ്മാകമ് സമുദൈത്, ഈശ്വരശ്ച സ്വലോകാനന്വഗൃഹ്ലാത് കഥാമിമാം കഥയിത്വാ ഈശ്വരം ധന്യം ജഗദുഃ|
17 I rozeszła się o nim ta wieść po wszystkiej Judzkiej ziemi, i po wszystkiej okolicznej krainie.
തതഃ പരം സമസ്തം യിഹൂദാദേശം തസ്യ ചതുർദിക്സ്ഥദേശഞ്ച തസ്യൈതത്കീർത്തി ർവ്യാനശേ|
18 I oznajmili Janowi uczniowie jego o tem wszystkiem. A Jan wezwawszy dwóch niektórych z uczniów swoich,
തതഃ പരം യോഹനഃ ശിഷ്യേഷു തം തദ്വൃത്താന്തം ജ്ഞാപിതവത്സു
19 Posłał je do Jezusa, mówiąc: Tyżeś jest ten, który ma przyjść, czyli inszego czekać mamy?
സ സ്വശിഷ്യാണാം ദ്വൗ ജനാവാഹൂയ യീശും പ്രതി വക്ഷ്യമാണം വാക്യം വക്തും പ്രേഷയാമാസ, യസ്യാഗമനമ് അപേക്ഷ്യ തിഷ്ഠാമോ വയം കിം സ ഏവ ജനസ്ത്വം? കിം വയമന്യമപേക്ഷ്യ സ്ഥാസ്യാമഃ?
20 A gdy przyszli do niego mężowie oni, rzekli: Jan Chrzciciel posłał nas do ciebie, mówiąc: Tyżeś jest ten, który ma przyjść, czyli inszego czekać mamy?
പശ്ചാത്തൗ മാനവൗ ഗത്വാ കഥയാമാസതുഃ, യസ്യാഗമനമ് അപേക്ഷ്യ തിഷ്ഠാമോ വയം, കിം സഏവ ജനസ്ത്വം? കിം വയമന്യമപേക്ഷ്യ സ്ഥാസ്യാമഃ? കഥാമിമാം തുഭ്യം കഥയിതും യോഹൻ മജ്ജക ആവാം പ്രേഷിതവാൻ|
21 A onejże godziny wiele ich uzdrowił od chorób, od niemocy, i od duchów złych, i wiele ślepych wzrokiem darował.
തസ്മിൻ ദണ്ഡേ യീശൂരോഗിണോ മഹാവ്യാധിമതോ ദുഷ്ടഭൂതഗ്രസ്താംശ്ച ബഹൂൻ സ്വസ്ഥാൻ കൃത്വാ, അനേകാന്ധേഭ്യശ്ചക്ഷുംഷി ദത്ത്വാ പ്രത്യുവാച,
22 A odpowiadając Jezus, rzekł im: Szedłszy oznajmijcie Janowi, coście widzieli i słyszeli, iż ślepi widzą, chromi chodzą, trędowaci biorą oczyszczenie, głusi słyszą, umarli zmartwychwstają, a ubogim opowiadana bywa Ewangielija.
യുവാം വ്രജതമ് അന്ധാ നേത്രാണി ഖഞ്ജാശ്ചരണാനി ച പ്രാപ്നുവന്തി, കുഷ്ഠിനഃ പരിഷ്ക്രിയന്തേ, ബധിരാഃ ശ്രവണാനി മൃതാശ്ച ജീവനാനി പ്രാപ്നുവന്തി, ദരിദ്രാണാം സമീപേഷു സുസംവാദഃ പ്രചാര്യ്യതേ, യം പ്രതി വിഘ്നസ്വരൂപോഹം ന ഭവാമി സ ധന്യഃ,
23 A błogosławiony jest, kto by się nie zgorszył ze mnie.
ഏതാനി യാനി പശ്യഥഃ ശൃണുഥശ്ച താനി യോഹനം ജ്ഞാപയതമ്|
24 A gdy odeszli posłowie Janowi, począł mówić do ludu o Janie: Coście wyszli na puszczę widzieć? Izali trzcinę chwiejącą się od wiatru?
തയോ ർദൂതയോ ർഗതയോഃ സതോ ര്യോഹനി സ ലോകാൻ വക്തുമുപചക്രമേ, യൂയം മധ്യേപ്രാന്തരം കിം ദ്രഷ്ടും നിരഗമത? കിം വായുനാ കമ്പിതം നഡം?
25 Ale coście wyszli widzieć? Izali człowieka w miękkie szaty obleczonego? Oto ci, którzy w szatach kosztownych i w rozkoszy żyją, są w domach królewskich.
യൂയം കിം ദ്രഷ്ടും നിരഗമത? കിം സൂക്ഷ്മവസ്ത്രപരിധായിനം കമപി നരം? കിന്തു യേ സൂക്ഷ്മമൃദുവസ്ത്രാണി പരിദധതി സൂത്തമാനി ദ്രവ്യാണി ഭുഞ്ജതേ ച തേ രാജധാനീഷു തിഷ്ഠന്തി|
26 Ale coście wyszli widzieć? Izali proroka? Zaiste powiadam wam, iż więcej niż proroka.
തർഹി യൂയം കിം ദ്രഷ്ടും നിരഗമത? കിമേകം ഭവിഷ്യദ്വാദിനം? തദേവ സത്യം കിന്തു സ പുമാൻ ഭവിഷ്യദ്വാദിനോപി ശ്രേഷ്ഠ ഇത്യഹം യുഷ്മാൻ വദാമി;
27 Tenci bowiem jest, o którym napisano: Oto Ja posyłam Anioła mego przed obliczem twojem, który zgotuje drogę twoję przed tobą.
പശ്യ സ്വകീയദൂതന്തു തവാഗ്ര പ്രേഷയാമ്യഹം| ഗത്വാ ത്വദീയമാർഗന്തു സ ഹി പരിഷ്കരിഷ്യതി| യദർഥേ ലിപിരിയമ് ആസ്തേ സ ഏവ യോഹൻ|
28 Albowiem powiadam wam: Większego proroka z tych, którzy się z niewiast rodzą, nie masz nad Jana Chrzciciela żadnego; lecz kto najmniejszy jest w królestwie Bożem, większy jest, niżeli on.
അതോ യുഷ്മാനഹം വദാമി സ്ത്രിയാ ഗർബ്ഭജാതാനാം ഭവിഷ്യദ്വാദിനാം മധ്യേ യോഹനോ മജ്ജകാത് ശ്രേഷ്ഠഃ കോപി നാസ്തി, തത്രാപി ഈശ്വരസ്യ രാജ്യേ യഃ സർവ്വസ്മാത് ക്ഷുദ്രഃ സ യോഹനോപി ശ്രേഷ്ഠഃ|
29 Tedy wszystek lud słysząc to, i celnicy, wielbili Boga, będąc ochrzczeni chrztem Janowym.
അപരഞ്ച സർവ്വേ ലോകാഃ കരമഞ്ചായിനശ്ച തസ്യ വാക്യാനി ശ്രുത്വാ യോഹനാ മജ്ജനേന മജ്ജിതാഃ പരമേശ്വരം നിർദോഷം മേനിരേ|
30 Ale Faryzeuszowie i zakonnicy pogardzili radą Bożą sami przeciwko sobie, nie będąc ochrzczeni od niego.
കിന്തു ഫിരൂശിനോ വ്യവസ്ഥാപകാശ്ച തേന ന മജ്ജിതാഃ സ്വാൻ പ്രതീശ്വരസ്യോപദേശം നിഷ്ഫലമ് അകുർവ്വൻ|
31 I rzekł Pan: Komuż tedy przypodobam ludzi rodzaju tego, a komu są podobni?
അഥ പ്രഭുഃ കഥയാമാസ, ഇദാനീന്തനജനാൻ കേനോപമാമി? തേ കസ്യ സദൃശാഃ?
32 Podobni są dzieciom, które siedzą na rynku, a jedne na drugie wołają, mówiąc: Grałyśmy wam na piszczałkach, a nie tańcowaliście; śpiewałyśmy żałobne pieśni, a nie płakaliście.
യേ ബാലകാ വിപണ്യാമ് ഉപവിശ്യ പരസ്പരമ് ആഹൂയ വാക്യമിദം വദന്തി, വയം യുഷ്മാകം നികടേ വംശീരവാദിഷ്മ, കിന്തു യൂയം നാനർത്തിഷ്ട, വയം യുഷ്മാകം നികട അരോദിഷ്മ, കിന്തു യുയം ന വ്യലപിഷ്ട, ബാലകൈരേതാദൃശൈസ്തേഷാമ് ഉപമാ ഭവതി|
33 Albowiem przyszedł Jan Chrzciciel, i chleba nie jedząc i wina nie pijąc, a mówicie: Dyjabelstwo ma.
യതോ യോഹൻ മജ്ജക ആഗത്യ പൂപം നാഖാദത് ദ്രാക്ഷാരസഞ്ച നാപിവത് തസ്മാദ് യൂയം വദഥ, ഭൂതഗ്രസ്തോയമ്|
34 Przyszedł Syn człowieczy jedząc i pijąc, a mówicie: Oto człowiek obżerca i pijanica wina, przyjaciel celników i grzeszników.
തതഃ പരം മാനവസുത ആഗത്യാഖാദദപിവഞ്ച തസ്മാദ് യൂയം വദഥ, ഖാദകഃ സുരാപശ്ചാണ്ഡാലപാപിനാം ബന്ധുരേകോ ജനോ ദൃശ്യതാമ്|
35 Ale usprawiedliwiona jest mądrość od wszystkich synów swoich.
കിന്തു ജ്ഞാനിനോ ജ്ഞാനം നിർദോഷം വിദുഃ|
36 I prosił go niektóry z Faryzeuszów, aby z nim jadł. A tak wszedłszy w dom Faryzeuszów, usiadł.
പശ്ചാദേകഃ ഫിരൂശീ യീശും ഭോജനായ ന്യമന്ത്രയത് തതഃ സ തസ്യ ഗൃഹം ഗത്വാ ഭോക്തുമുപവിഷ്ടഃ|
37 A oto niewiasta, która była w mieście grzeszna, dowiedziawszy się, iż siedzi w domu Faryzeuszowym, przyniosła alabastrowy słoik maści;
ഏതർഹി തത്ഫിരൂശിനോ ഗൃഹേ യീശു ർഭേക്തുമ് ഉപാവേക്ഷീത് തച്ഛ്രുത്വാ തന്നഗരവാസിനീ കാപി ദുഷ്ടാ നാരീ പാണ്ഡരപ്രസ്തരസ്യ സമ്പുടകേ സുഗന്ധിതൈലമ് ആനീയ
38 A stanąwszy z tyłu u nóg jego, płacząc poczęła łzami polewać nogi jego, a włosami głowy swojej ucierała, i całowała nogi jego, i maścią mazała.
തസ്യ പശ്ചാത് പാദയോഃ സന്നിധൗ തസ്യൗ രുദതീ ച നേത്രാമ്ബുഭിസ്തസ്യ ചരണൗ പ്രക്ഷാല്യ നിജകചൈരമാർക്ഷീത്, തതസ്തസ്യ ചരണൗ ചുമ്ബിത്വാ തേന സുഗന്ധിതൈലേന മമർദ|
39 A widząc to Faryzeusz, który go był wezwał, rzekł sam w sobie, mówiąc: Być ten był prorokiem, wiedziałby, która i jaka jest ta niewiasta, co się go dotyka; bo jest grzesznica.
തസ്മാത് സ നിമന്ത്രയിതാ ഫിരൂശീ മനസാ ചിന്തയാമാസ, യദ്യയം ഭവിഷ്യദ്വാദീ ഭവേത് തർഹി ഏനം സ്പൃശതി യാ സ്ത്രീ സാ കാ കീദൃശീ ചേതി ജ്ഞാതും ശക്നുയാത് യതഃ സാ ദുഷ്ടാ|
40 A odpowiadając Jezus, rzekł do niego: Szymonie! mam ci nieco powiedzieć, a on rzekł: Powiedz, Nauczycielu!
തദാ യാശുസ്തം ജഗാദ, ഹേ ശിമോൻ ത്വാം പ്രതി മമ കിഞ്ചിദ് വക്തവ്യമസ്തി; തസ്മാത് സ ബഭാഷേ, ഹേ ഗുരോ തദ് വദതു|
41 Miał niektóry lichwiarz dwóch dłużników; jeden dłużen był pięćset groszy, a drugi pięćdziesiąt.
ഏകോത്തമർണസ്യ ദ്വാവധമർണാവാസ്താം, തയോരേകഃ പഞ്ചശതാനി മുദ്രാപാദാൻ അപരശ്ച പഞ്ചാശത് മുദ്രാപാദാൻ ധാരയാമാസ|
42 A gdy oni nie mieli czem zapłacić, odpuścił obydwom. Powiedz tedy, któryż z nich bardziej go miłować będzie?
തദനന്തരം തയോഃ ശോധ്യാഭാവാത് സ ഉത്തമർണസ്തയോ രൃണേ ചക്ഷമേ; തസ്മാത് തയോർദ്വയോഃ കസ്തസ്മിൻ പ്രേഷ്യതേ ബഹു? തദ് ബ്രൂഹി|
43 A odpowiadając Szymon, rzekł: Mniemam, iż ten, któremu więcej odpuścił. A on mu rzekł: Dobrześ rozsądził.
ശിമോൻ പ്രത്യുവാച, മയാ ബുധ്യതേ യസ്യാധികമ് ഋണം ചക്ഷമേ സ ഇതി; തതോ യീശുസ്തം വ്യാജഹാര, ത്വം യഥാർഥം വ്യചാരയഃ|
44 I obróciwszy się do niewiasty, rzekł Szymonowi: Widzisz tę niewiastę? Wszedłem do domu twego, nie dałeś wody na nogi moje; ale ta łzami polała nogi moje, i włosami głowy swej otarła.
അഥ താം നാരീം പ്രതി വ്യാഘുഠ്യ ശിമോനമവോചത്, സ്ത്രീമിമാം പശ്യസി? തവ ഗൃഹേ മയ്യാഗതേ ത്വം പാദപ്രക്ഷാലനാർഥം ജലം നാദാഃ കിന്തു യോഷിദേഷാ നയനജലൈ ർമമ പാദൗ പ്രക്ഷാല്യ കേശൈരമാർക്ഷീത്|
45 Nie pocałowałeś mię, ale ta jako weszła, nie przestała całować nóg moich.
ത്വം മാം നാചുമ്ബീഃ കിന്തു യോഷിദേഷാ സ്വീയാഗമനാദാരഭ്യ മദീയപാദൗ ചുമ്ബിതും ന വ്യരംസ്ത|
46 Nie pomazałeś oliwą głowy mojej, ale ta maścią pomazała nogi moje.
ത്വഞ്ച മദീയോത്തമാങ്ഗേ കിഞ്ചിദപി തൈലം നാമർദീഃ കിന്തു യോഷിദേഷാ മമ ചരണൗ സുഗന്ധിതൈലേനാമർദ്ദീത്|
47 Dlaczego, mówię tobie, odpuszczono jej wiele grzechów, gdyż wiele umiłowała; a komu mało odpuszczono, mało miłuje.
അതസ്ത്വാം വ്യാഹരാമി, ഏതസ്യാ ബഹു പാപമക്ഷമ്യത തതോ ബഹു പ്രീയതേ കിന്തു യസ്യാൽപപാപം ക്ഷമ്യതേ സോൽപം പ്രീയതേ|
48 A on jej rzekł: Odpuszczone są tobie grzechy.
തതഃ പരം സ താം ബഭാഷേ, ത്വദീയം പാപമക്ഷമ്യത|
49 I poczęli spółsiedzący mówić między sobą: Któż jest ten, który i grzechy odpuszcza?
തദാ തേന സാർദ്ധം യേ ഭോക്തുമ് ഉപവിവിശുസ്തേ പരസ്പരം വക്തുമാരേഭിരേ, അയം പാപം ക്ഷമതേ ക ഏഷഃ?
50 I rzekł do niewiasty: Wiara twoja ciebie zbawiła. Idźże w pokoju.
കിന്തു സ താം നാരീം ജഗാദ, തവ വിശ്വാസസ്ത്വാം പര്യ്യത്രാസ്ത ത്വം ക്ഷേമേണ വ്രജ|
